ΒΑΛΚΑΝΙΑ - ΚΟΣΣΟΒΟ -ΕΝΑΣ ΧΩΡΟΣ ΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ.

Κοσσυφοπέδιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

     Ο όρος «Κόσοβο» ανακατευθύνει εδώ. Για άλλες χρήσεις, δείτε: Κόσοβο (αποσαφήνιση).

Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου Republika e Kosovës Република Косово Republika Kosovo
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: κανένα
Εθνικός ύμνος: Ευρώπη
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Πρίστινα 42°40′N 21°10′E.
Επίσημες γλώσσες	Αλβανικά, Σερβικά
Πολίτευμα	Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία
Πρόεδρος Πρωθυπουργός	Χασίμ Θάτσι Ίσα Μουσταφά
Νομοθετικό σώμα	Συνέλευση
Ανεξαρτησία από τη Σερβία Διεθνής αναγνώριση	17 Φεβρουαρίου 2008 περιορισμένη
Έκταση  • Σύνολο	10,908 km2
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 2013  • Απογραφή 1991  • Πυκνότητα	1.820.631[1] (150η) 1.956.196  166,9 κατ./km2 (74η)
Α.Ε.Π. (PPP)  • Ολικό (2007)  • Κατά κεφαλή	$5 δισ.  $2.300
Α.Ε.Π. (Ονομαστικό)  • Ολικό (2007)  • Κατά κεφαλή	€3,804 δισ.  €1,759
Νόμισμα	Ευρώ (EUR)
Ζώνη ώρας  • Θερινή ώρα	(UTC +1) (UTC +2)
Internet TLD	.ks
Κωδικός κλήσης	+383

Το Κοσσυφοπέδιο ή Κόσοβο (αλβανικά: Kosova , σερβικά: Косово / Kosovo), είναι μια αμφισβητούμενη περιοχή των Βαλκανίων στη Σερβία, με την συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων να είναι Αλβανοί, η οποία από το 1999 βρίσκεται υπό την προσωρινή διοίκηση του ΟΗΕ και τη στρατιωτική προστασία του ΝΑΤΟ.

Η λέξη Κοσσυφοπέδιο^[2] προέρχεται από το αρχ. ελλ. κόσσυφος (κοτσύφι) και πεδίο (πεδιάδα, έκταση). Αποτελεί το πεδίο της μάχης του Κοσσυφοπεδίου του 1389 όπου ηττήθηκαν οι Σέρβοι από τους Τούρκους.

Την 17η Φεβρουαρίου 2008, η Βουλή του Κοσσυφοπεδίου ανακοίνωσε, μονομερώς, την ανεξαρτησία του από τη Σερβία,^[3] η οποία όμως δεν αποδέχθηκε την απόσχισή του, θεωρεί το Κοσσυφοπέδιο αυτόνομη επαρχία της Σερβίας και προσέφυγε στον ΟΗΕ. Το ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο αναγνωρίσθηκε άμεσα από κάποιες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και των τεσσάρων μεγάλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Γερμανία) μεταξύ άλλων, ενώ κάποιες άλλες, όπως η Ρωσία και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, θεωρούν την απόσχισή του παράνομη. Η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει επίσης, το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Επί του παρόντος 109 χώρες-μέλη του ΟΗΕ αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, καθώς επίσης το Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας, η Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν), οι Νήσοι Κουκ και το Νιούε.^[4]

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε στις 8 Οκτωβρίου του 2008 το αίτημα της Σερβίας να παραπέμψει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το ζήτημα της μονομερούς απόφασης του Κοσσυφοπεδίου να κηρύξει την ανεξαρτησία του.^[5] Από τις 19 Απριλίου 2013 οι δύο χώρες σύναψαν συμφωνία στις Βρυξέλλες, η οποία καταρτίστηκε υπό την αιγίδα της ΕΕ. Στη συμφωνία προβλέπεται ένας ορισμένος βαθμός αυτονομίας για τους Σέρβους του βορείου Κοσόβου, με υπαγωγή τους όμως στην Πρίστινα, ενώ Βελιγράδι και Πρίστινα συμφώνησαν πως καμία από τις δύο χώρες δε θα έχει δικαίωμα βέτο σε πιθανή ένταξη μιας από τις δύο χώρες σε διεθνή οργανισμό, όπως το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ. Παρά τη συμφωνία η Σερβία δεν αναγνωρίζει την αποσχισθείσα Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου ως ανεξάρτητη.

Το Κοσσυφοπέδιο έχει έκταση 10.887 τετραγωνικά χιλιόμετρα και συνορεύει με το Μαυροβούνιο, την Αλβανία, τη Σερβία και με την ΠΓΔΜ. Ο πληθυσμός του είναι 1.820.631^[1] κάτοικοι, εκ των οποίων το 92% αποτελούν Αλβανοί, ενώ το υπόλοιπο 8% αποτελούν Σέρβοι. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη στο Κόσοβο είναι η Πρίστινα.

Στις 8 Μαΐου του 2009 έγινε δεκτό το αίτημα του Κοσόβου να γίνει μέλος του ΔΝΤ.^[6] Από τις 29 Ιουνίου του 2009 είναι μέλος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Γεωγραφία του Κοσσυφοπεδίου

Εορτασμοί στην Πρίστινα για την πρώτη επέτειο της ανεξαρτησίας του Κοσόβου (17 Φεβρουαρίου 2009).

Πίνακας περιεχομένων

  [Απόκρυψη] 

• 1Πολιτική
  • 1.1Κυβέρνηση
• 2Εκλογές
  • 2.1Σύνταγμα
• 3Διεθνής αναγνώριση
  • 3.1Κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών
  • 3.2Άλλες χώρες/οντότητες
• 4Οικονομία
• 5Άμυνα
• 6Διοικητική διαίρεση
• 7Παραπομπές
• 8Βιβλιογραφία
• 9Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κυβέρνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τη διοίκηση ασκεί η Προσωρινή Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσοβο (UNMIK) με τη βοήθεια της προσωρινής Τοπικής Αυτοδιοίκησης (PISG), ενώ για την ασφάλεια είναι αρμόδια η υπό τη διοίκηση του NATO Δύναμη του Κοσόβου (KFOR). Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη αναλάβει την συνέχιση του έργου και τη σταδιακή αντικατάσταση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ καθώς και τη συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας μέσω αποστολής 2000 διοικητικού, στρατιωτικού και δικαστικού προσωπικού.

Μείζον - πιθανώς διεθνούς σημασίας - ζήτημα αποτελεί το πολιτικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, καθώς σοβεί η διαμάχη (πολιτική και εδαφική) ανάμεσα στη σερβική (πρώην γιουγκοσλαβική) κυβέρνηση και στους αλβανοφώνους του Κοσόβου. Οι διεθνείς διαπραγματεύσεις για την επίλυση της κρίσης ξεκίνησαν το 2006 με στόχο να δώσουν τέλος στο θέμα του προσωρινού καθεστώτος για το Κοσσυφοπέδιο. Στις 28 Νοεμβρίου του 2007 η διεθνής τρόικα ανακοίνωσε την αποτυχία των συνομιλιών στο Μπάντεν της Αυστρίας ^[7]. Στις 10 Δεκεμβρίου 2007 τερματίστηκε η εντολή του ΟΗΕ.

Εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Εκλογές στο Κόσοβο

Στις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 17 Νοεμβρίου του 2007 αναδείχθηκε νικητής ο Χασίμ Θάτσι, ο οποίος ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας της επαρχίας από τη Σερβία. Οι περισσότεροι Σέρβοι αρνήθηκαν να ψηφίσουν στις εκλογές αυτές, οι οποίες συνέπεσαν με τις δημοτικές.

Σύνταγμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 9 Απριλίου του 2008 υιοθετήθηκε το πρώτο Σύνταγμα, το οποίο τέθηκε σε ισχύ στις 15 Ιουνίου του ιδίου έτους, χωρίς όμως να το αναγνωρίσει η Σερβία.

Στις 28 Ιουνίου του 2008 οι Σέρβοι του βόρειου Κοσσυφοπεδίου προχώρησαν στη σύσταση εθνοσυνέλευσης, ανήμερα της επετείου της μάχης του Κοσσυφοπεδίου, ιστορικής επετείου που εορτάζεται από όλους τους Σέρβους.^[8] Η εθνοσυνέλευση θα συσταθεί στα βόρεια της πόλης Μιτρόβιτσα, όπου κατοικούν οι Σέρβοι και θα αποτελείται από εκπροσώπους του σερβικού πληθυσμού από ολόκληρο το Κόσοβο. Το όργανο δεν θα έχει νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες αλλά σκοπός του είναι ο συντονισμός του αγώνα για την διατήρηση του Κοσόβου στην επικράτεια της Σερβίας. Η εθνοσυνέλευση απαρτίζεται από 45 αντιπροσώπους που εξελέγησαν στις τοπικές εκλογές του Μαΐου.

Διεθνής αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χάρτης των χωρών που αναγνωρίζουν το Κόσοβο.

Έχει προταθεί η σελίδα αυτή να διαιρεθεί σε δύο ή περισσότερες. (Σχολιάστε)

Στις 15 Ιανουαρίου 2008 το Κουβέιτ έγινε η πρώτη αραβική χώρα που διά του ηγέτη της (του εμίρη) δήλωσε έτοιμη να αναγνωρίσει^[9] ένα ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο. Τον ίδιο μήνα η ηγεσία των αλβανοφώνων του Κοσσυφοπεδίου δήλωσαν πως θα προχωρήσουν σε μονομερή δήλωση ανεξαρτησίας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 2008, μετά εντόνων αντιδράσεων τόσο από τη Σερβία όσο και από τη Ρωσία. Ένα σημαντικό μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας, καθώς και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είχαν εκ των προτέρων δηλώσει τη πρόθεσή τους να αναγνωρίσουν το νέο κράτος. Στις 18 Φεβρουαρίου 2008 η Ρωσία καταδίκασε την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, ονομάζοντάς το 'ψευδοκράτος'. Η σερβική κυβέρνηση, παρ' ότι απέκλεισε τη χρήση βίας δήλωσε πως θα εμποδίσει την ένταξη του αυτοαποκαλούμενου κράτους του Κοσσυφοπεδίου στους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς και δήλωσε τη μη αναγνώριση του. Παράλληλα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ισπανία, Ελλάδα, Κύπρος, Ρουμανία και Σλοβακία εξέφρασαν την ανησυχία τους σχετικά με τη σημασία που η παράτυπη αποδοχή της μονομερούς απόσχισης από μέρος της διεθνούς κοινότητας ενδέχεται να έχει για άλλα κινήματα που προσδοκούν στην μονομερή ανεξαρτητοποίηση περιοχών ανά τον κόσμο και δήλωσαν πως δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν το νέο κράτος. Η Γαλλία επανέλαβε τη πρόθεσή της να αναγνωρίσει άμεσα το νέο κράτος, ενώ το ίδιο έπραξαν το Αφγανιστάν, η Αυστραλία, η Αλβανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ. Η Γερμανία, εν διαμέσου του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας, Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, δήλωσε επίσης πως θα αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο στο προσεχές μέλλον. Τέλος η Κίνα, η Ινδονησία και η Σρι Λάνκα εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις εξελίξεις στη περιοχή^[10] Τα νησιά Μάρσαλ αναγνώρισαν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου στις 17 Απριλίου του 2008^[11] και η Λιθουανία στις 6 Μαΐου του 2008.^[12] Ακολούθησαν δεκάδες άλλες χώρες, με πιο πρόσφατη τις Αντίγκουα και Μπαρμπούντα.

Κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παρακάτω λίστα περιλαμβάνει κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών που έχουν αναγνωρίσει το Κόσοβο:

	Χώρα[13]	Ημερομηνία αναγνώρισης
1	Αφγανιστάν [14]	18 Φεβρουαρίου 2008
2	Κόστα Ρίκα [15]	18 Φεβρουαρίου 2008[16]
3	Αλβανία [17]	18 Φεβρουαρίου 2008[18]
4	Γαλλία [19]	18 Φεβρουαρίου 2008
5	Σενεγάλη [20][21]	18 Φεβρουαρίου 2008
6	Τουρκία [22]	18 Φεβρουαρίου 2008
7	Ηνωμένο Βασίλειο[23]	18 Φεβρουαρίου 2008
8	ΗΠΑ [24]	18 Φεβρουαρίου 2008
9	Αυστραλία [25]	19 Φεβρουαρίου 2008
10	Λετονία [26]	20 Φεβρουαρίου 2008
11	Γερμανία[27]	20 Φεβρουαρίου 2008
12	Εσθονία [28]	21 Φεβρουαρίου 2008
13	Ιταλία [29]	21 Φεβρουαρίου 2008
14	Δανία [30]	21 Φεβρουαρίου 2008
15	Λουξεμβούργο [31]	21 Φεβρουαρίου 2008
16	Περού [32]	22 Φεβρουαρίου 2008
17	Βέλγιο [33]	24 Φεβρουαρίου 2008
18	Πολωνία [34]	26 Φεβρουαρίου 2008
19	Ελβετία[35]	27 Φεβρουαρίου 2008
20	Αυστρία [36]	28 Φεβρουαρίου 2008
21	Ιρλανδία [37]	29 Φεβρουαρίου 2008
22	Σουηδία [38]	4 Μαρτίου 2008
23	Ολλανδία [39]	4 Μαρτίου 2008
24	Ισλανδία [40]	5 Μαρτίου 2008
25	Σλοβενία [41]	5 Μαρτίου 2008
26	Φινλανδία [42]	7 Μαρτίου 2008
27	Ιαπωνία [43]	18 Μαρτίου 2008
28	Καναδάς [44]	18 Μαρτίου 2008
29	Μονακό [45]	19 Μαρτίου 2008
30	Ουγγαρία [46]	19 Μαρτίου 2008
31	Κροατία[47]	19 Μαρτίου 2008
32	Βουλγαρία [48]	20 Μαρτίου 2008
33	Λίχτενσταϊν [49]	25 Μαρτίου 2008
34	Νότια Κορέα [50]	28 Μαρτίου 2008
35	Νορβηγία [51]	28 Μαρτίου 2008
36	Νήσοι Μάρσαλ [52]	17 Απριλίου 2008
37	Μπουρκίνα Φάσο [53][54]	23 Απριλίου 2008
38	Ναουρού[55]	23 Απριλίου 2008
39	Λιθουανία [56]	6 Μαΐου 2008
40	Άγιος Μαρίνος [57]	12 Μαΐου 2008
41	Τσεχία [58]	21 Μαΐου 2008
42	Λιβερία [59]	30 Μαΐου 2008
43	Σιέρα Λεόνε [60][61]	11 Ιουνίου 2008
44	Κολομβία [62]	4 Αυγούστου 2008
45	Μπελίζ [63]	7 Αυγούστου 2008
46	Μάλτα [64]	22 Αυγούστου 2008
47	Σαμόα [65][66]	15 Σεπτεμβρίου 2008
48	Πορτογαλία [67]	7 Οκτωβρίου 2008
49	Μαυροβούνιο[68]	9 Οκτωβρίου 2008
50	ΠΓΔΜ [69]	9 Οκτωβρίου 2008
51	Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα[70]	14 Οκτωβρίου 2008
52	Μαλαισία [71][72]	30 Οκτωβρίου 2008
53	Μικρονησία [73][74]	5 Δεκεμβρίου 2008
54	Παναμάς [75][76]	16 Ιανουαρίου 2009
55	Μαλδίβες [77]	19 Φεβρουαρίου 2009
56	Παλάου [78]	6 Μαρτίου 2009
57	Γκάμπια [79]	7 Απριλίου 2009
58	Σαουδική Αραβία [80]	20 Απριλίου 2009
59	Κομόρες [81][82]	14 Μαΐου 2009
60	Μπαχρέιν [83]	19 Μαΐου 2009
61	Ιορδανία [84]	7 Ιουλίου 2009
62	Δομινικανή Δημοκρατία [85][86]	10 Ιουλίου 2009
63	Νέα Ζηλανδία [87]	9 Νοεμβρίου 2009
64	Μαλάουι [88]	14 Δεκεμβρίου 2009
65	Μαυριτανία [89]	12 Ιανουαρίου 2010
66	Σουαζιλάνδη [90][91]	12 Απριλίου 2010
67	Βανουάτου [92]	28 Απριλίου 2010
68	Τζιμπουτί [93]	8 Μαΐου 2010
69	Σομαλία [94]	19 Μαΐου 2010
70	Ονδούρα [95]	3 Σεπτεμβρίου 2010
71	Κιριμπάτι [96][97]	21 Οκτωβρίου 2010
72	Τουβαλού [98]	18 Νοεμβρίου 2010
73	Κατάρ [99]	7 Ιανουαρίου 2011
74	Γουινέα-Μπισσάου [100][101]	10 Ιανουαρίου 2011
75	Ομάν [102][103]	4 Φεβρουαρίου 2011
76	Ανδόρρα [104]	8 Ιουνίου 2011
77	Κεντροαφρικανική Δημοκρατία [105][106]	22 Ιουλίου 2011
78	Γουινέα [107][108]	12 Αυγούστου 2011
79	Νίγηρας [107][109]	15 Αυγούστου 2011
80	Μπενίν [110]	18 Αυγούστου 2011
81	Αγία Λουκία [111]	19 Αυγούστου 2011
82	Γκαμπόν [112][113]	15 Σεπτεμβρίου 2011
83	Ακτή Ελεφαντοστού [114][115]	16 Σεπτεμβρίου 2011
84	Κουβέιτ [116]	11 Οκτωβρίου 2011
85	Γκάνα [117][118]	23 Ιανουαρίου 2012
86	Αϊτή [119]	10 Φεβρουαρίου 2012
87	Σάο Τομέ και Πρίνσιπε [120][121][122][123][124][125]	13 Μαρτίου 2012
88	Μπρουνέι [126]	25 Απριλίου 2012
89	Τσαντ [127]	1 Ιουνίου 2012
90	Ανατολικό Τιμόρ [128][129]	20 Σεπτεμβρίου 2012
91	Παπούα Νέα Γουινέα [130][131][132]	3 Οκτωβρίου 2012
92	Μπουρούντι [133]	16 Οκτωβρίου 2012
93	Φίτζι [134][135]	19 Νοεμβρίου 2012
94	Άγιος Χριστόφορος και Νέβις [136]	28 Νοεμβρίου 2012
95	Δομινίκα [137]	11 Δεκεμβρίου 2012
96	Πακιστάν [138][139]	24 Δεκεμβρίου 2012
97	Γουιάνα [140]	16 Μαρτίου 2013
98	Τανζανία [141]	29 Μαΐου 2013
99	Υεμένη [142][143]	11 Ιουνίου 2013
100	Αίγυπτος [144]	26 Ιουνίου 2013
101	Ελ Σαλβαδόρ [145][146][147]	29 Ιουνίου 2013
102	Ταϊλάνδη [148][149]	24 Σεπτεμβρίου 2013
103	Γρενάδα [150][151]	25 Σεπτεμβρίου 2013
104	Λιβύη [152][153]	25 Σεπτεμβρίου 2013
105	Τόνγκα [154]	15 Ιανουαρίου 2014
106	Λεσότο [155][156]	11 Φεβρουαρίου 2014
107	Τόγκο [157]	2 Ιουλίου 2014
108	Νήσοι Σολομώντα [158][159]	13 Αυγούστου 2014
109	Αντίγκουα και Μπαρμπούντα [160]	20 Μαΐου 2015
110	Σουρινάμ	22 Ιουλίου 2016
111	Μπανγκλαντές	2 Δεκεμβρίου 2016
112	Σιγκαπούρη	27 Φεβρουαρίου 2017

Άλλες χώρες/οντότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όνομα	Ημερομηνία αναγνώρισης
Ταϊβάν (Δημοκρατία της Κίνας) [161]	18 Φεβρουαρίου 2008
Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας[162]	2009 (Μόνιμος Παρατηρητής των Ηνωμένων Εθνών)
Νήσοι Κουκ[163]	18 Μαΐου 2015
Νιούε[164]	23 Ιουνίου 2015

Το 2013 το Κοσσυφοπέδιο αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστή περιοχή από το Facebook ενώ πριν αναγνωριζόταν ως τμήμα της Σερβίας. Για το γεγονός, ο Petrit Selimi, Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών του Κοσσυφοπεδίου, δήλωσε "εκστασιασμένος", καθώς αυτό ήταν το αποτέλεσμα "μεγάλου μέρους των διπλωματικών προσπαθειών ενός νέου κράτους".^[165]

Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νόμισμα στο Κοσσυφοπέδιο είναι, de facto, το ευρώ.^[166] Στα μέρη που κατοικούνται από Σέρβους χρησιμοποιείται για τις συναλλαγές το Δηνάριο της Σερβίας.

Άμυνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 21 Ιανουαρίου του 2009 το Κοσσυφοπέδιο απέκτησε δικό του στρατό, με την ονομασία Δύναμη Ασφαλείας του Κοσόβου (KSF). Ο στρατός απαρτίζεται κυρίως από πρώην μέλη του αντάρτικου στρατού UCK.^[167]

Διοικητική διαίρεση

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επαρχία διαιρείται σε 7 περιφέρειες:

• Τζιακόβα (Đakovica/ Gjakovë)
• Γκίλαν (Gnjilane/ Gjilan)
• Μιτρόβιτσα του Κοσσυφοπεδίου (Kosovska Mitrovica/ Mitrovicë)
• Πέγια (Peć/ Pejë)
• Πριστίνα (Priština/ Prishtinë)
• Πρίζρεν (Prizren)
• Ουρόσεβατς/ Φεριζάι (Uroševac/ Ferizaj)