ΕΝΝΟΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ ∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ ΥΛΗΣ 1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΟΡΙΣΜΟΣ 2.∆ΙΑΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΠΑΡΕΜΦΕΡΕΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ 3.ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ 4.ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ 5.ΟΡΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑ 6.ΕΙ∆Η ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ 7.ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΣΥΛΟΥ ∆ΙΕΘΝΩΝ ∆ΙΑΤΑΞΕΩΝ 8.Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ NON-REFOULEMENT 9.ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ 10.ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1. Εισαγωγή 1.Η περίπτωση του ηγέτη του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν Αµπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος αναζήτησε άσυλο στην Ιταλία αφού προηγουµένως είχε γίνει αποδέκτης αρνητικών απαντήσεων για παροχή ασύλου από τρεις χώρες στις οποίες είχε καταφύγει, επανέφερε µε τον πλέον τραγικό τρόπο στην επικαιρότητα το νοµικό ζήτηµα αλλά και τα προβλήµατα που συνδέονται µε την έννοια του ασύλου και του πολιτικού πρόσφυγα (για την ιστορία οι Ιταλικές αρχές τον επαναπροώθησαν σε χώρα της -αναγκαστικής πλέον- επιλογής του).

2. Ετυµολογικά η λέξη άσυλο προέρχεται από το ρήµα α-συλάω-ώ = προστατεύοµαι από την σύλη, την διαρπαγή, την λεηλάτηση, την λαφυραγώγηση, την αποστέρηση. Το άσυλο υποδηλώνει δηλ. την παροχή 2 ασφάλειας, καταφύγιου, την παραµονή προσώπου σε περιβάλλον προστασίας και εγγύησης. 3. Η λέξη άσυλο συναντάται σε πολλούς τοµείς της πολιτειακής και κοινωνικής ζωής. Αναφερόµαστε σε πολιτικό άσυλο, σε πανεπιστηµιακό άσυλο, σε άσυλο κατοικίας, σε διπλωµατικό ασυλία, σε βουλευτική ασυλία κλπ. 4. Ως άσυλο ορίζεται, λοιπόν, ο χώρος εκείνος, στον οποίο καταφεύγει κανείς και εξασφαλίζει την φυσική και ηθική του ακεραιότητα, την προστασία της αξιοπρέπειας του και την ελευθερία της έκφρασης του. 5. Η προσέγγιση του, αναγκαστικά σύντοµου, παρόντος σηµειώµατος αφορά το λεγόµενο πολιτικό άσυλο. Η αποδοχή ενός αλλοδαπού στο έδαφος ενός Κράτους και η παροχή προς αυτόν εγγυήσεων και προστασίας έναντι των κινδύνων που αντιµετωπίζει συνιστά χορήγηση πολιτικού ασύλου. Βέβαια ο ορισµός αυτός είναι νοµικά ατελής και ουσιαστικά συµπληρώνεται και εξειδικεύεται µε την παράλληλη αναφορά στην έννοια του πρόσφυγα.
2.∆ιάκριση από παρεµφερείς-συναφείς έννοιες. 1. Η έννοια του διπλωµατικού ασύλου («περί του οποίου η ύπαρξη εθιµικού κανόνος είναι λίαν αµφίβολος», βλ. σχετικά Κ.Π. Οικονοµίδου «Απαραβίαστον και ετεροδικία των διπλωµατικών υπαλλήλων», 1975, σελ. 37 επόµ.) αναφέρεται στην περίπτωση που κάποιο Κράτος προστατεύει αλλοδαπούς που έχουν καταφύγει στον χώρο κάποιας πρεσβείας του ή διπλωµατικής αποστολής του ή ακόµη και σε πλοία που φέρουν σηµαία του Κράτους. (βλ. σχετικά και Ε. Ρούκουνα ∆ιεθνές ∆ίκαιο, ΙΙΙ, 1985, σελ. 27 αλλά και Κ.Π. Οικονοµίδου ό.π. σελ. 49, 147, 3 161, για µια εκτενή αναφορά στο όλο θέµα και στα προβλήµατα που προκύπτουν από την εφαρµογή του). Αυτονόητο είναι ότι δεν έχουν σχέση µε το πολιτικό άσυλο η ετεροδικία, η immunity from jurisdiction, (βλ. σχετικά Κ.Π. Οικονοµίδου ό.π. σελ. 165 επόµ. για τον ορισµό και τις συνέπειες της ποινικής και της αστικής ετεροδικίας, και ακόµη Γ.Α. Μαγκάκη «Ποινικό ∆ίκαιο» γενικό µέρος, 1981, σελ. 356 επόµ.), οι διπλωµατικές ασυλίες και τα προνόµια, δηλ. το ειδικό καθεστώς που επιφυλάσσεται σε ορισµένα πρόσωπα από το διεθνές δίκαιο για να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη άσκηση του λειτουργήµατος των διπλωµατικών και προξενικών αρχών στην χώρα διαπιστεύσεως τους (βλ. σχετικά Κ.Π. Οικονοµίδου ό.π. σελ. 123 και 132 για την ρήτρα της προσωπικής ασυλίας και σελ. 231 για την ασυλία εκτελέσεως, immanity from execution, σχετικά δε µε το εδαφικό άσυλο βλ. και A. GrahlMadsen «Territorial Asylum», S.I.I.L. Upsala, 1978). 2. Η έννοια της βουλευτικής ασυλίας, (Συνταγµατικά κατοχυρωµένη), αναφέρεται στο, (από άποψη ποινικής, αστικής, πειθαρχικής και πολιτικής), ανεύθυνο των βουλευτού και στην ειδική προστασία του προσώπου του. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η ανεξαρτησία της γνώµης του και η προστασία της προσωπικής του ελευθερίας. (βλ. σχετικά µε τις βουλευτικές ασυλίες Α. Ράϊκου «Παραδόσεις Συνταγµατικού ∆ικαίου», τ. Α, έκδοση 7η , σελ. 193 επόµ.) 3. Το άσυλο της κατοικίας, επίσης Συνταγµατικά κατοχυρωµένο, αφορά το αγαθό της οικιακής ειρήνης απέναντι στην κρατική εξουσία. Η δε παραβίαση του προσβάλλει την ειρήνη, την ησυχία και την ασφάλεια του τόπου της ιδιωτικής διαµονής, (βλ. σχετικά Αιτιολογική Έκθεση 1933, σελ. 498 κα ΒουλΣυµβΠληµΚοζάνης 134/1984, µε παρατηρήσεις Λ. Μαργαρίτη, Αρµενόπουλος ΛΗ, σελ. 1009). Το δε πανεπιστηµιακό άσυλο προστατεύει την ελευθερία έκφρασης, διδασκαλίας, έρευνας και 4 διακίνησης ιδεών και κατοχυρώνει την ανάπτυξη γόνιµων προβληµατισµών από τα µέλη της πανεπιστηµιακής κοινότητας (βλ. σχετικά γνωµοδότηση Α. Ζύγουρα Αρµενόπουλος 1989, σελ. 420). 3.Σύντοµη ιστορική επισκόπηση 1. Η ίδια η ετυµολογική προέλευση της λέξης άσυλο παραπέµπει στο αρχικό περιεχόµενο του όρου, το οποίο υποδήλωνε ιερό χώρο καταφυγής. Η σύλη, το σύλον σήµαιναν το δικαίωµα εγγραφής υποθήκης, το δικαίωµα κατάσχεσης κατά κάποιον τρόπο, το δικαίωµα να προβαίνει κανείς σε αντεκδίκηση, σε αντίποινα. Η παραβίαση δε του «ιερού» ασύλου συνιστούσε ιεροσυλία. 2. Ο ∆ίας προστάτευε του ικέτες και του ζητούντες έλεος και άσυλο φυγάδες, (βλ. Οδύσσεια Ζ, στιχ. 207-209), πολλές φορές µάλιστα γινόταν και εξαγνιστής των ενόχων δολοφονίας, κληθείς για τον λόγο αυτό και Καθάρσιος (βλ. και Αισχύλου Ικέτιδες, στιχ. 615-616, περί του «Ικεσίου ∆ιός»). Ο Πλούταρχος επεσήµαινε µάλιστα ότι η ιδέα της νοµικής ενότητας του ανθρώπινου γένους παραµένει πλήρως ισχυρή σαν αξίωση του ορθού λόγου (βλ. σχετικά Ν. Μ. Πασχαλίδη «Αεροπειρατεία και πολιτικό άσυλο», Αρµενόπουλος 1992, σελ. 292) ανεξάρτητα από την ατελή µέχρι σήµερα πλήρωση της. Ηδη δε από τον 8ο π.Χ. αιώνα, υπό την επίδραση θρησκευτικών πεποιθήσεων είχε θεσµοθετηθεί εθιµικά η έννοια του ικέτη (ίκω-ικνούµαι), του προσώπου που καταφεύγει σε κάποιον για να ζητήσει προστασία και υπεράσπιση από αυτούς που τον καταδιώκουν. 3. Αναφορά στην ηθικότητα του θεσµού του πολιτικού ασύλου (όχι µε την σηµερινή µορφή του) βρίσκονται και στο άρθρο 21 του Συντάγµατος της Τροιζήνας «εις την Ελληνικήν επικράτειαν ούτε 5 πωλείται, ούτε αγοράζεται άνθρωπος. Αργυρώνητος δε ή δούλος παντός γένους και πάσης θρησκείας, καθώς πατήσει το Ελληνικόν έδαφος, είναι ελεύθερος και από τον δεσπότην αυτού ακαταζήτητος». 4. Από τους 21 πολιτισµούς που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα το άσυλο υπήρξε κατεξοχήν θεσµός των µεσογειακών πολιτισµών (βλ. σχετικά και W. Ryan «The Historical Case for the Right of Sanctuary», Journal of Ghurch and State 1987, 213), και δη του Αιγυπτιακού, του Ελληνικού, του Ιουδαϊκού και του Αραβικού. Ενώ δε, κατά την αρχαιότητα λειτούργησε στις µεταξύ των πόλεων σχέσεις, κατά τον Μεσαίωνα εξαφανίστηκε (βλ. σχετικά Ε. Ρούκουνας σελ. 251), µε εξαίρεση ως προς την εκκλησία και τους τόπους λατρείας γενικότερα, κατά δε τον χρόνο της Αναγέννησης αγνοήθηκε και διατηρώντας τον θρησκευτικό, κατά βάση, χαρακτήρα του εµφανίστηκε στον 20ο αιώνα ως πολιτική ανάγκη, (βλ. σχετικά Ε. Ρούκουνα «∆ιεθνής προστασία των ανθρωπίνων δικαιωµάτων» Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1995, σελ. 251). 5. Στο Γαλλικό Σύνταγµα του 1793, στο άρθρο 120, εµφανίζεται το άσυλο για πρώτη φορά ως δικαίωµα του Κράτους να παρέχει καταφύγιο σε κάθε υπήκοο άλλου Κράτους, του οποίου η ζωή ή η ελευθερία κινδυνεύει. Προέβλεπε µάλιστα και µια σηµαντική (από πολιτικής και ηθικής άποψης) εξαίρεση, δεν αφορούσε την περίπτωση των τυράννων (βλ. σχετικά ∆. Ζωγραφόπουλου, Σ. Παπαπολυχρονίου, Ι. Κίκιρα «Το πολιτικό άσυλο», Εφαρµογές ∆ηµοσίου ∆ικαίου, 1992, σελ. 446) 4.Νοµοθετικά κείµενα 1. Το δικαίωµα του ασύλου περιλαµβάνεται στο άρθρο 14 της Οικουµενικής ∆ιακήρυξης των ∆ικαιωµάτων του Ανθρώπου του 1948 (βλ. σχετικά «∆ιεθνείς Συµβάσεις για τα Ανθρώπινα ∆ικαιώµατα», 6 έκδοση της Εθνικής Τράπεζας, 1982, σελ. 23), «κάθε άτοµο που καταδιώκεται έχει δικαίωµα να ζητά άσυλο και να του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες». Η Σύµβαση της Γενεύης του 1951 περί του καθεστώτος των προσφύγων (βλ. σχετικά «Συλλογή συµβάσεων και κειµένων διεθνούς δικαίου, αναφορικά µε τους πρόσφυγες» έκδοση του Γραφείου του ∆ιεθνούς Τµήµατος προστασίας της Ύπατης Αρµοστείας των Ηνωµένων Εθνών για τους πρόσφυγες 1996, σελ. 10 και 41 επόµ.) είναι το σηµαντικότερο νοµοθετικό κείµενο, το οποίο συµπληρώνεται από το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967. 2. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης το σηµαντικότερο κείµενο είναι η Σύµβαση του ∆ουβλίνου του 1990, «Περί καθορισµού του Κράτους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αιτήσεως παροχής ασύλου, η οποία υποβάλλεται σ΄ ένα από τα Κράτη-µέλη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων». Σηµαντικό στοιχείο αυτής της Σύµβασης είναι ότι η αρνητική απάντηση ενός Κράτους-µέλους ισχύει για όλα τα συµβαλλόµενα µέρη. Παράλληλα στον Ευρωπαϊκό χώρο ισχύει και η σύµβαση του Shengen του 1985 και η συµπληρωµατική της το 1990 (σχετικά µε την «προοδευτική κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα»), στο 7ο κεφάλαιο της οποίας καταγράφονται αναλυτικά οι προϋποθέσεις και οι διαδικασίες απονοµής ασύλου (βλ. σχετικά ΚΝοΒ 1997, σελ. 1268) ενώ άρθρα σχετικά µε το θέµα περιέχει και η συνθήκη του Μάαστριχτ του 1991, Κ1, Κ3, 100Γ (βλ. σχετικά «Η συνθήκη του Μάαστριχτ», του Παντείου Πανεπιστηµίου, εκδόσεις Ι. ΣΙ∆ΕΡΗΣ, 1993, σελ. 325 υπό τον τίτλο «Η συνεργασία των Κρατών µελών της Ε.Ε. στους τοµείς της ∆ικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων», η επιµέλεια του οποίου ανήκει στον Π.Ν. Στάγκο). 3. Σηµαντικότερες περιφερειακές συµβάσεις είναι: η Σύµβαση του Οργανισµού Αφρικανικής Ενότητας του 1969, η Σύµβαση για το εδαφικό 7 άσυλο του 1954 στο Καράκας, η Σύµβαση για το πολιτικό άσυλο του 1933 στο Μοντεβιδέο, και η Σύµβαση της Αβάνας του 1928 (βλ. σχετικά Π. Νάσκου-Περράκη «Το νοµικό καθεστώς των προσφύγων στην Ελληνική και διεθνή έννοµη τάξη», εκδόσεις Α. Σάκκουλα, 1991 σελ. 41 επόµ. και 135 επόµ.) 4. Όσον αφορά την νοµοθετική κατοχύρωση του ασύλου στην Ελληνική έννοµη τάξη λεκτέα τα εξής: το Σύνταγµα του 1975, για πρώτη φορά, εισήγαγε διάταξη προστασίας των αλλοδαπών, στο άρθρο 5 παργρ. 2, εδ. β, σύµφωνα µε την οποία «απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού που διώκεται για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας». Σε κανένα από τα προϊσχύσαντα Συντάγµατα δεν προβλέπονταν ανάλογη διάταξη. 5. Το ζήτηµα που τίθεται σχετικά µε την παραπάνω διάταξη του άρθρου 5 είναι αν µπορεί να συναχθεί από αυτήν ατοµικό δικαίωµα του αλλοδαπού για χορήγηση σ΄ αυτόν πολιτικού ασύλου. 6. Η κρατούσα άποψη (µε κύριους εκφραστές τους Α. Μάνεση «Ατοµικές Ελευθερίες», Α, 1982, σελ. 124-125, Α. Μπρεδήµα «Η αρχή του non-refoulement. Θεωρητικές όψεις και Ελληνική πρακτική», ΝοΒ 1990, σελ. 563 και Π. Παραρά «Το Σύνταγµα 1975. Corpus I, ερµην. 1- 50», εκδόσεις Α. Σάκκουλα, 1982, σελ. 146 επόµ.) θεωρεί ότι δεν γεννάται ούτε κατοχυρώνεται αντίστοιχο ατοµικό δικαίωµα του αλλοδαπού στο πολιτικό άσυλο. ∆ηλ. το δικαίωµα, η δυνατότητα ενός Κράτους να παρέχει σε αλλοδαπούς πολιτικό άσυλο δεν θεµελιώνει αντίστοιχα δικαίωµα για απόλαυση πολιτικού ασύλου. Παρότι δε η παροχή ασύλου τα τελευταία χρόνια συνιστά σύνηθες φαινόµενο, το άσυλο δεν αποτελεί ούτε κανόνα του διεθνούς εθιµικού δικαίου ούτε «γενική αρχή αναγνωρισµένη από τα πολιτισµένα Κράτη», σύµφωνα µε το καταστατικό του ∆ιεθνούς ∆ικαστηρίου της Χάγης, άρθρο 38 (βλ. σχετικά ∆. Ζωγραφόπουλου κλπ., ό.π. σελ. 467). Ως εξισορροπητική 8 αντιστάθµιση η Συνταγµατική διάταξη απαγορεύει την έκδοση του αλλοδαπού σε άλλο Κράτος. 7. Την αντίθετη άποψη υποστηρίζουν, µε µια σειρά επιχειρηµάτων (όπως πχ. η δυνατότητα του αλλοδαπού να ασκήσει κατά της αρνητικής εκτελεστής πράξης του υπουργού ∆ηµόσιας Τάξης το ένδικο µέσο της αίτησης ακύρωσης, η διατύπωση της υπ΄ αριθµ. 5401/1-166958 Υπουργικής Απόφασης «περί διαδικασίας αναγνωρίσεως της ιδιότητος του πρόσφυγος», η προστασία του δικαιώµατος ασύλου από το κοινό δίκαιο, η ερµηνεία -κυρίως- της βούλησης του Συνταγµατικού νοµοθέτη κλπ.) οι Α. Λοβέρδος («Η Συνταγµατική κατοχύρωση του πολιτικού ασύλου. Συµβολή στην ερµηνεία του άρθρου 5 του Σ. του 1975», ΝοΒ 1988, σελ. 38) και ∆. Τσάτσος («Συνταγµατικό ∆ίκαιο, τ. Γ, Θεµελιώδη ∆ικαιώµατα», εκδόσεις Α. Σάκκουλα, 1988, σελ. 167 επόµ.). Ατοµικό δικαίωµα στο πολιτικό άσυλο θεµελιώνεται στην Οµοσπονδιακή ∆ηµοκρατία της Γερµανίας, όπου σύµφωνα µε το άρθρο 16 παργρ. 2 του Θεµελιώδους Νόµου (Συντάγµατος) «οι πολιτικά διωκόµενοι απολαµβάνουν του δικαιώµατος του ασύλου». Ζητήµατα τύψεων αλλά και ηθικής υποχρέωσης (800.000 Γερµανοί κατά την διάρκεια του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος είχαν ζητήσει και ανεύρει πολιτικό άσυλο σε χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ) οδήγησαν σε µια ριζοσπαστική ρύθµιση, για την οποία καταβάλλονται προσπάθειες «διοικητικού περιορισµού» της (βλ. σχετικά Π.Ν. Στάγκου, ό.π. σελ. 367 επόµ.) Ατοµικό δικαίωµα του αλλοδαπού είναι το πολιτικό άσυλο και στα πλαίσια της Βελγικής έννοµης τάξης (βλ. ενδεικτικά Marc de Kork «Le droit d΄ asile en doit positif belge» Revue des droits l΄ Homme, 1974, σελ. 145). Βέβαια η παροχή ασύλου προϋποθέτει την ύπαρξη πρόσφυγα και την υποβολή αίτησης χορήγησης ασύλου. 9 5.Ορισµός πρόσφυγα 1. Σύµφωνα µε την Σύµβαση της Γενεύης του 1951, πρόσφυγας είναι «κάθε πρόσωπο το οποίο ..... εκ δεδικαιολογηµένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, ή πολιτικών πεποιθήσεων ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει υπηκοότητα και δεν µπορεί ή λόγω του φόβου αυτού δεν επιθυµεί να απολαµβάνει της προστασίας της χώρας ταύτης ή εάν δεν έχει κάποια υπηκοότητα και βρίσκεται εκτός της χώρας της συνήθους διαµονής αυτού και δεν µπορεί ή δεν θέλει να επιστρέψει σ΄ αυτήν..» (βλ. σχετικά και εγχειρίδιο κατάρτισης RLD2 «περί καθορισµού του καθεστώτος του πρόσφυγα», έκδοση του Γραφείου της Ύπατης Αρµοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, 1997. Βλ. επίσης την απόφαση του Γερµανικού Ακυρωτικού της 25ης-3-1959, ΚΝοβ 1960, σελ. 289, για την ερµηνεία των διατάξεων της Σύµβασης της Γενεύης και τον ορισµό των εννοιών «άπολις και πρόσφυγας». Βλ. ακόµη και απόφαση Τριµελούς Πληµ/δικείου Μυτιλήνης 585/1993, Ελληνική ∆ικαιοσύνη, 1994, σελ. 235) 2. Αναγκαία παρατήρηση: ο όρος εθνικότητα ερµηνεύεται µε ευρύτητα, έτσι ώστε να περιλαµβάνει, όχι µόνον την ιθαγένεια αλλά και την συµµετοχή σε ιδιαίτερες γλωσσικές, εθνικές, πολιτικές και θρησκευτικές οµάδες (βλ. σχετικά και Νάσκου-Περράκη, ό.π. σελ. 78) 6.Είδη προσφύγων 1. Η έννοια αυτή του πολιτικού πρόσφυγα διακρίνεται από την έννοια του µετανάστη ή του οικονοµικού πρόσφυγα, ο οποίος εγκαταλείπει µια χώρα σε αναζήτηση εργασίας και στην προσπάθεια επίτευξης ενός καλύτερου επιπέδου συνθηκών διαβίωσης. Η επίκληση 10 όµως της ιδιότητας του πολιτικού πρόσφυγα για την παράκαµψη των απαγορευτικών διατάξεων, που αφορούν στην εγκατάσταση και εργασία αλλοδαπών, νοθεύει στην πράξη την έννοια του πολιτικού πρόσφυγα. ∆ιακρίνεται επίσης και από την έννοια του αλλοδαπού. Ο αλλοδαπός απολαµβάνει διπλωµατικής προστασίας από την χώρα της ιθαγένειας του, την οποία στερείται, όµως, ο πολιτικός πρόσφυγας.

2. Με την αίτηση, λοιπόν, παροχής πολιτικού ασύλου ένας αλλοδαπός, ζητά από ένα Κράτος, να υπαχθεί στην προστασία των διατάξεων της Γενεύης, επικαλούµενος την ιδιότητα του πολιτικού πρόσφυγα.

3. Ουσιαστικά τα στοιχεία που εκτιµώνται για τον χαρακτηρισµό ενός αλλοδαπού, που επιδιώκει να καταγραφεί ως πολιτικός πρόσφυγας, είναι δυο: το υποκειµενικό, µια ενδιάθετη κατάσταση, δηλ. ο φόβος της δίωξης, και το αντικειµενικό η συνδροµή των όρων και των συνθηκών πρόκλησης φόβου που επικαλείται (βλ. σχετικά τις αποφάσεις του ΣτΕ 3832/92 και 3833/92, Αρµενόπουλος ΜΖ, σελ. 478 και 480)

4. Βεβαίως οι συµβατικές διατάξεις της Γενεύης δεν εφαρµόζονται για πρόσωπα, για τα οποία «υπάρχουν σοβαροί λόγοι να πιστεύει κανείς ότι έχουν διαπράξει έγκληµα κατά της ειρήνης ή έγκληµα πολέµου ή είναι ένοχα ενεργειών αντιθέτων προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωµένων Εθνών». Η αόριστη αυτή διατύπωση, η οποία προσπαθεί να συγκεράσει άκρως αντιτιθέµενα συµφέροντα και επιδιώξεις, οριοθετεί και το εύρος των προβληµάτων που ανακύπτουν κατά την εφαρµογή των περί ασύλου διατάξεων.

5. Όταν ο αλλοδαπός δεν γίνεται δεκτός στο Κράτος άφιξης και υποβολής αίτησης, προωθείται σε άλλο Κράτος της επιλογής του. Αν και αυτό αρνηθεί την παροχή ασύλου, τον προωθεί σε άλλο Κράτος. Όταν, τελικά, κανένα περαιτέρω Κράτος δεν του παραχωρεί πολιτικό άσυλο ο 11 αιτών επανέρχεται στο πρώτο Κράτος, χαρακτηριζόµενος εκ της όλης διαδροµής του ως πρόσφυγας τροχιάς (refugee in orbit, tennis-ball refugee). 7.Υποχρεωτικότητα και δεσµευτικότητα των περί ασύλου διεθνών διατάξεων. 1. Η υποβολή αίτησης χορήγησης πολιτικού ασύλου δεν συνεπάγεται υποχρεωτικότητα για τις αρχές του Κράτους. Η παροχή πολιτικού ασύλου στο έδαφος ενός Κράτους εντάσσεται στα πλαίσια της αποφασιστικής κυριαρχίας του. Με άλλα λόγια στο κάθε Κράτος επιφυλάσσεται αποκλειστική αρµοδιότητα να παράσχει ή να αρνηθεί την χορήγηση πολικού ασύλου. Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε «πανηγυρικά» και στην Συνδιάσκεψη των Ηνωµένων Εθνών για το εδαφικό άσυλο, το 1977, όπου η µεγάλη πλειοψηφία των Κρατών δήλωσε ότι παραµένει κυριαρχικό τους δικαίωµα η χορήγηση πολιτικού ασύλου (βλ. σχετικά Α. Μπρεδήµα ό.π., σελ. 563). Και στο σηµείο αυτό πρέπει να επισηµανθεί ότι υφίσταται διαφορά µεταξύ ασύλου και καθεστώτος του πολικού πρόσφυγα. Η διαφορά συνίσταται στο ότι το καθεστώς των πολιτικών προσφύγων υπάγεται σε συγκεκριµένες προϋποθέσεις σύµφωνα µε τα οριζόµενα στη Σύµβαση του 1951, ενώ το πολιτικό άσυλο χορηγείται κατ΄ απόλυτη διακριτική ευχέρεια του Κράτους υποδοχής, ανεξάρτητα αν το πρόσωπο πληροί ή όχι τους προβλεπόµενους Συµβατικούς όρους.

Η συχνή σύγχυση οφείλεται στο ότι το καθεστώς του πρόσφυγα συνεπάγεται πολιτικό άσυλο, το δε άσυλο προϋποθέτει πρόσφυγα (βλ. Ε. Ρούκουνα ό.π. σελ. 252). Στα πλαίσια αυτά ανήκει στην διακριτική ευχέρεια του Κράτους υποδοχής η εκτίµηση για το αν η προηγηθείσα και εµφιλοχωρήσασα εγκληµατική δράση, πχ. παράνοµη είσοδος στην χώρα 12 υποδοχής, (αν και σύµφωνα µε το άρθρο 31 της Σύµβασης του 1951 η χωρίς άδεια είσοδος δεν τιµωρείται), αεροπειρατεία ως τρόπος διαφυγής από το Κράτος προέλευσης κλπ., απορροφάται από την αληθή έφεση για φυγή και ελευθερία. Ο ∆. Σιδέρης («Η επίκληση της ιδιότητας του πολιτικού πρόσφυγα ενώπιον των Ελληνικών ποινικών δικαστικών αρχών», Π. Χρονικά ΜΓ, σελ. 1225) σηµειώνει, µάλιστα, ότι αν ο αλλοδαπός συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις του πολιτικού πρόσφυγα, συντρέχει στο πρόσωπο του «προσωπικός λόγος απαλλαγής» (συνδυασµός άρθρων 43 παραγρ. 1, εδαφ. β και 239 παραγρ. 1 και 2 του Κ.Ποιν.∆ικ.). 2. Το δε δικαίωµα του Κράτους να παράσχει πολιτικό άσυλο προϋποθέτει µόνον την φυσική άσκηση της εδαφικής κυριαρχίας και δεν απαιτεί περαιτέρω αιτιολογία (όπως τονίζεται από το ∆ιεθνές ∆ικαστήριο στην Asylum Case, 1950, I.C.J. 266, σελ. 274). Χαρακτηριστικό παράδειγµα η πολιτική της Ελλάδας. Το 1989 δυο Τούρκοι πρόσφυγες, που είχαν καταφύγει στη Συρία, έφθασαν διαδοχικά, χρησιµοποιώντας πλαστά διαβατήρια, στο αεροδρόµιο του Ελληνικού και ζήτησαν άσυλο. Οι Ελληνικές αρχές κράτησαν τον ένα, στον οποίο χορήγησαν άσυλο, για λόγους γενικότερης πολιτικής και επαναπροώθησαν τον άλλο, για να ανακόψουν τυχόν κύµα προσφύγων µέσω Συρίας (βλ. σχετικά Α. Μπρεδήµα ό.π. σελ. 574). 8.Η αρχή του non-refoulement (άρθρο 33 της Σύµβασης της Γενεύης). 1. Βεβαίως η έλλειψη του δικαιώµατος ασύλου δεν σηµαίνει ότι το άτοµο παραµένει απροστάτευτο. Προστατεύεται από την αρχή της µη επαναπροώθησης, (non-refoulement), η οποία συνιστά κανόνα του ∆ιεθνούς ∆ικαίου, και καταγράφεται ρητά στο άρθρο 33 της Σύµβασης 13 της Γενεύης αλλά και σε πολλές πολυµερείς διεθνείς συµβάσεις και αποτελεί ήδη ένα «περιφερειακό ή ηµισφαιρικό διεθνή εθιµικό κανόνα» µε τάση να καταστεί παγκοσµίου χαρακτήρα (βλ. σχετικά και Α. Μπρεδήµα ό.π. σελ. 563). Για την ύπατη αρµοστεία των Ηνωµένων Εθνών η αρχή του non-refoulement είναι κανόνας αναγκαστικού δικαίου (jus cogens), (βλ. Α. Μπρεδήµα ό.π. σελ. 566). Σύµφωνα µε την αρχή αυτή απαγορεύεται η παράδοση ή η απέλαση ή η επαναπροώθηση πρόσφυγα σε χώρα στην οποία απειλείται η ζωή του ή η ελευθερία του λόγω των θρησκευτικών, πολιτικών ή κοινωνικών πεποιθήσεων του ή λόγω εθνικότητας, φυλής ή κοινωνικής τάξης.

2. Για να µην υπάρχει καταστρατήγηση της αρχής του nonrefoulement πρέπει να αποφεύγεται η επαναπροώθηση σε κράτος που στην συνέχεια παραδίδει τους πρόσφυγες στην χώρα προέλευσης και φυγής τους. Η Ελλάδα εφαρµόζει µε αρκετή συνέπεια, (βλ. σχετικά Α. Μπρεδήµα ό.π. σελ. 579), την αρχή του non-refoulement, η οποία αποτελεί σηµαντική κατάκτηση στο πλαίσιο του δικαίου των προσφύγων. 9.Το περιεχόµενο του πολιτικού ασύλου.

1. Το περιεχόµενο του πολιτικού ασύλου είναι ευρύτατο (βλ. σχετικά Νάσκου-Περράκη ό.π., σελ. 112 επόµ.) Περιλαµβάνει συνδροµή υπό διοικητικών αρχών, παροχή δελτίου ταυτότητας και ταξιδιωτικών εγγράφων, παρέχει δυνατότητα µεταφοράς περιουσιακών στοιχείων κλπ. Το πολιτικό άσυλο ενσωµατώνει και κατοχυρώνει, ακόµη, µια σειρά ελευθεριών, όπως η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, του θρησκεύεσθαι, της διακίνησης στο εσωτερικό της χώρας, της εκπαίδευσης κλπ. Αυτονόητο είναι ότι ο πολιτικός πρόσφυγας που έτυχε απονοµής πολιτικού ασύλου µπορεί να παρίσταται ενώπιον των δικαστηρίων, να 14 αποκτά κινητή ή ακίνητη περιουσία, να πωλεί ή να υποθηκεύει την περιουσία του, να ασκεί επάγγελµα είτε ως µισθωτός είτε ως ελεύθερος επαγγελµατίας κλπ. Προστατεύεται δε χωρίς διάκριση φυλής, θρησκείας ή χώρα καταγωγής. Παράλληλα το Κράτος υποδοχής έχει την ηθική υποχρέωση να επιταχύνει τις διαδικασίες πολιτογράφησης του πρόσφυγα. 10.Παρατηρήσεις-Συµπεράσµατα

1. Η παροχή ασύλου, ενταγµένη στα πλαίσια άσκησης εθνικής κυριαρχίας του κάθε Κράτους και, είτε έµµεσα είτε άµεσα, υποκείµενη σε πολιτικές σκοπιµότητες, προσδιορίζει, ως ένα βαθµό, την ποιότητα λειτουργίας ενός πολιτικού καθεστώτος και το µέγεθος του λεγόµενου δηµοκρατικού ελλείµµατος ή όπως επισηµαίνει ο Α. Λοβέρδος (ό.π. σελ. 38) αποτελεί ασφαλές κριτήριο µέτρησης της δηµοκρατικότητας µιας έννοµης τάξης. Η νοµική επιστήµη, ταγµένη στην υπηρεσία του θεσµού της δικαιοσύνης δεν µπορεί παρά να εκφράσει τις ενστάσεις της τόσο για την εφαρµογή των διεθνών διατάξεων περί ασύλου όσο και για τον έντονο πολιτικό χρωµατισµό των σχετικών κυβερνητικών αποφάσεων.

2. Είναι προφανές ότι στην προκειµένη περίπτωση τα διεθνή κείµενα, στερούµενα έτσι και αλλιώς κυρώσεων και ελέγχου, αποτελούν µάλλον εργαλεία άσκησης εξωτερικής πολιτικής και στοιχεία εξωραϊσµού και έξωθεν καλής µαρτυρίας πολιτικών καθεστώτων παρά νοµικά κείµενα στην υπηρεσία του ανθρώπου και της παγκόσµιας δικαιοσύνης, παρά τα µεγάλα βήµατα προόδου, που έχουν σηµειωθεί. Και στο σηµείο αυτό θεωρούµε σκόπιµο, (σε αντιπαραβολή µε τον πρόλογο του παρόντος σηµειώµατος και µε την επισήµανση ότι το όποιο συµπέρασµα εξάγεται από αυτή αφορά όλα τα Κράτη και όχι µόνον την Ιταλία), να παραθέσουµε το άρθρο 10 παραγρ. 3 του Ιταλικού 15 Συντάγµατος (βλ. και παραγρ. 4 του αυτού άρθρου όπως και το άρθρο 26 παραγρ. 2) σύµφωνα µε το οποίο «ο αλλοδαπός ο οποίος εµποδίζεται στη χώρα του να ασκήσει ενεργά τις δηµοκρατικές ελευθερίες που εγγυάται το Ιταλικό Σύνταγµα, έχει δικαίωµα ασύλου στο έδαφος της ∆ηµοκρατίας, υπό τους όρου του νόµου».
=======================================================================

Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός Επιστημονικής Φωτογραφίας 2015 – μπείτε τώρα στο διαγωνισμό!

Πολιτικό άσυλο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το πολιτικό άσυλο είναι μια μορφή προστασίας που παρέχει στο έδαφός της μια χώρα, σε ένα άτομο που διώκεται ή επικαλείται βάσιμο ενδεχόμενο δίωξης έξω από αυτήν, όπως για παράδειγμα στην αλλοδαπή πατρίδα του.^[1] Η δίωξη από την οποία μπορεί να προστατεύεται με πολιτικό άσυλο κάποιος μπορεί να έχει ως αιτία τη φυλή του, την εθνικότητάτου, τη θρησκεία του, τις πολιτικές του απόψεις ή τη συμμετοχή του σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή κοινωνικές δραστηριότητες. Το πολιτικό άσυλο παρέχεται υπό τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 στα σημεία που αυτή αφορά το «Καθεστώς των Προσφύγων».^[1]

Πίνακας περιεχομένων

[Απόκρυψη]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα αρχαία χρόνια το άσυλο ως στην Ελλάδα προέκυπτε ως καταφύγιο θρησκευτικού χαρακτήρα, κάποιος δηλαδή μπορούσε να ζητήσει προστασία μέσα σε ναούς. Αντίστοιχα, στον Μεσαίωνα το καταφύγιο ήταν μια εκκλησία^[2].

Διάκριση προσφύγων και οικονομικών μεταναστών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συχνά συγχέεται ο όρος του πρόσφυγα με αυτόν του οικονομικού μετανάστη. Πρόσφυγας καθορίζεται αυτός που του χορηγείται εξ ανάγκης πολιτικό άσυλο από μια κυβέρνηση. Ο οικονομικός μετανάστης μπορεί να έχει την ανάγκη της μετανάστευσης, για πολιτικούς ή μη λόγους, κυρίως όμως οικονομικούς, και δεν έχει την αναγνώριση του πολιτικού πρόσφυγα από την κυβέρνηση της χώρας στην οποία έχει μεταναστεύσει.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βασικές πληροφορίες για τους αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα. Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. 2011. (pdf)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^{Άλμα πάνω, στο:1,0} ^1,1 «Άσυλο». Ιστοσελίδα Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ανακτήθηκε στις 2013-05-20.
Άλμα πάνω↑ Matthew J. Gibney, Randall A. Hansen (2005). «Asylum». Immigration and Asylum: from 1900 to the present.. I. ABC-CLIO, σσ. 23. ISBN 978-1-57607-796-2. Ανακτήθηκε στις 2013-05-20.

Αυτό το νομικό λήμμα χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!.

Κατηγορίες:

Βοηθήστε να βελτιωθεί το λήμμα
Βρήκατε κάποιο σφάλμα ή παράλειψη; Μπορείτε να το αναφέρετε στην σελίδα συζήτησης για το λήμμα.	Πρόταση για διόρθωση
Αλλά να θυμάστε ότι μπορείτε να προχωρήσετε ο ίδιος στη διόρθωση των λαθών που βρήκατε, πατώντας "επεξεργασία" στην κορυφή της σελίδας (δείτε πως).

Τελευταία τροποποίηση 23:08, 15 Οκτωβρίου 2015.
================================================================
ΠΡΟΕ∆ΡΙΚΟ ∆ΙΑΤΑΓΜΑ 61 / 1999 (ΦΕΚ:A 63) ∆ΙΑ∆ΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΑΛΛΟ∆ΑΠΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑ, ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑ- ΓΝΩΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗ ΑΥΤΟΥ, ΕΓΚΡΙΣΗ ΕΙΣΟ∆ΟΥ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙ- ΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΥΠΑΤΗΣ ΑΡΜΟΣΤΕΙ- ΑΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑ∆Α.
Άρθρο:1 Υποβολή αιτήµατος ασύλου.
1. Αλλοδαπός ο οποίος δηλώνει προφορικώς ή εγγράφως ενώπιον οποιασδήποτε ελληνικής αρχής στα σηµεία εισόδου στην Ελληνική Επικράτεια ή εντός αυτής, ότι ζητεί άσυλο στη χώρα µας ή µε οποιονδήποτε τρόπο ζητεί να µη απελαθεί σε κάποια χώρα εκ φόβου δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, θεωρείται ως αιτών άσυλο σύµφωνα µε τη σύµβαση της Γενεύης 1951(Ν.∆.3989/1959 - ΦΕΚ Α'- 201/26-9-1959), όπως τροποποιήθηκε µε το πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης 1967 (Α.Ν.389/1968 - ΦΕΚ Α'125/4-6-1968) και µέχρι την οριστική κρίση του αιτήµατός του δεν επιτρέπεται η καθ' οιονδήποτε τρόπο αποµάκρυνσή τους από τη χώρα. Επίσης ως αιτών άσυλο θεωρείται και ο αλλοδαπός, ο οποίος εισέρχεται στη χώρα µας, κατ' εφαρµογή της Σύµβασης του ∆ουβλίνου της 15-6-1990 που κυρώθηκε µε το Ν.1996/1991- ΦΕΚ Α'-196/16-12-1991. 2. Αν το αίτηµα ασύλου υποβληθεί σε µη αστυνοµική αρχή αυτή υποχρεούται να ειδοποιήσει αµέσως την κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του παρόντος διατάγµατος αρµόδια αστυνοµική αρχή µε τον προσφορότερο τρόπο και να παραπέµψει σ' αυτή τον αιτούντα µε τη σχετική αλληλογραφία. 3. Το αίτηµα παροχής ασύλου υποβάλλεται αυτοπροσώπως από τον αλλοδαπό, περιλαµβάνει δε και τα προστατευόµενα µέλη της οικογενείας του που βρίσκονται µαζί του. Για την εφαρµογή των διατάξεων του παρόντος διατάγµατος, ως µέλη οικογενείας νοούνται, ο/η σύζυγος του αιτούντος, τα κάτω των 18 ετών άγαµα τέκνα αµφοτέρων των συζύγων, καθώς επίσης και οι γονείς αυτών και τα άνω των 18 ετών τέκνα τους που πάσχουν από πνευµατική ή σωµατική αναπηρία και δεν δύνανται να υποβάλουν αυτοτελώς αίτηση ασύλου. 4. Αίτηµα ασύλου δύναται να υποβάλλεται και από αλλοδαπό ηλικίας 14 έως 18 ετών που δεν συνοδεύεται από τους γονείς του, εφόσον από τις εν γένει περιστάσεις διαπιστώνεται από τον ενεργούντα την εξέταση ότι η πνευµατική του ωριµότητα του επιτρέπει να αντιληφθεί τη σηµασία της πράξης του. Σε κάθε άλλη περίπτωση που υποβάλλεται αίτηµα ασύλου από αλλοδαπό ηλικίας κάτω των 18 ετών, ο οποίος δεν συνοδεύεται από τους γονείς του ή άλλο κηδεµόνα, η αρµόδια αστυνοµική αρχή ενηµερώνει τον Εισαγγελέα ανηλίκων και, όπου δεν υπάρχει, τον κατά τόπο αρµόδιο εισαγγελέα Πρωτοδικών, για να ενεργήσει ως ειδικός προσωρινός επίτροπος του ανηλίκου µέχρι την οριστική κρίση του αιτήµατός του. 5. Ο αιτών άσυλο υποβάλλει σχετική αίτηση στις κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του παρόντος διατάγµατος αρµόδιες για την εξέτασή του αιτήµατος Υπηρεσίες. Με την αίτηση συνυποβάλλονται και τα κατεχόµενα απ αυτόν ταξιδιωτικά έγγραφα και στοιχεία που πιστοποιούν ιδίως την ταυτότητα του ίδιου και των ως άνω προστατευοµένων µελών της οικογενείας του, τη χώρα προέλευσης και το τόπο καταγωγής του, καθώς και την οικογενειακή του κατάσταση. Η αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα δεν προϋποθέτει απαραιτήτως την υποβολή τυπικών αποδεικτικών στοιχείων. 6. Στον αιτούντα άσυλο επιδίδεται από την αρµόδια για την εξέταση του αιτήµατός του Υπηρεσία ενηµερωτικό φυλλάδιο σε γλώσσα που κατανοεί. Στο έντυπο αυτό, που εκδίδεται µε µέριµνα του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, περιγράφεται η διαδικασία εξέτασης ασύλου. τα δικαιώµατα και οι υποχρεώσεις του, µε ιδιαίτερη αναφορά στην υποχρέωσή του να συνεργάζεται στενά και να θέτει εαυτόν στη διάθεση των αρµοδίων Αρχών κατά το χρόνο της εξέτασης του αιτήµατός του, οι συνέπειες για τη µη συµµόρφωσή του, καθώς και οι οργανισµοί και οι φορείς που συνδράµουν τους πρόσφυγες στη χώρα µας, στους οποίους οπωσδήποτε αναφέρεται η Ύπατη Αρµοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Σε περίπτωση που δεν διατίθεται τέτοιο φυλλάδιο ή δεν υφίσταται στη γλώσσα που ο αιτών κατανοεί ή αυτός τυγχάνει αναλφάβητος, η σχετική ενηµέρωσή του γίνεται προφορικά από αρµόδιο υπάλληλο της Υπηρεσίας και µε τη βοήθεια διερµηνέα, αν απαιτείται. Για το γεγονός αυτό γίνεται ειδική µνεία στην έκθεση προφορικής εξέτασης του αιτούντος, που συντάσσεται σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 2 του παρόντος διατάγµατος. 7. Ο αιτών άσυλο δικαιούται να παραιτηθεί οποτεδήποτε από το αίτηµά του ενώπιον οποιασδήποτε, από τις αναφερόµενες στο άρθρο 2 παρ . 1 του παρόντος διατάγµατος, Αρχής. Προς πιστοποίηση του γεγονότος αυτού συντάσσεται σχετική έκθεση. Μετά την υποβολή της αίτησης ασύλου αλλοδαπού ή την σύνταξη της έκθεσης παραίτησης από το αίτηµα, το Υπουργείο ∆ηµόσιας Τάξης ενηµερώνει σχετικά εντός πενθηµέρου τον Αντιπρόσωπο της Ύπατης Αρµοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στη χώρα µας. Άρθρο:2 Εξέταση αιτηµάτων ασύλου - Ενέργειες υπηρεσιών. 1. Αρµόδιες αρχές για να εξετάσουν το αίτηµα και να κινήσουν την διαδικασία παροχής ασύλου είναι οι Υποδιευθύνσεις ή Τµήµατα Αλλοδαπών, τα Τµήµατα Ασφαλείας των Κρατικών Αερολιµένων και οι Υποδιευθύνσεις ή τα Τµήµατα Ασφαλείας των Αστυνοµικών ∆ιευθύνσεων. 2. Τα αιτήµατα ασύλου εξετάζονται από τις ανωτέρω Υπηρεσίες εντός τριών (3) µηνών από την υποβολή τους, πλην των περιπτώσεων που ο αιτών παραµένει σε χώρους λιµένων ή αερολιµένων που εξετάζονται αυθηµερόν. Για την εξέταση των αιτηµάτων ασύλου χρησιµοποιείται ειδικά εκπαιδευµένο και εξειδικευµένο για το σκοπό αυτό αστυνοµικό και πολιτικό προσωπικό που υπηρετεί στα ειδικά προς τούτο Γραφεία των Υπηρεσιών της προηγουµένης παραγράφου. 3. Η εξέταση περιλαµβάνει συνέντευξη του αιτούντα µε τη βοήθεια διερµηνέα, προκειµένου να επιβεβαιώσει όσα αναφέρει στην αίτησή του και να δώσει εξηγήσεις, ιδίως σε ό,τι αφορά τα ακριβή στοιχεία ταυτότητάς του, τη µη κατοχή διαβατηρίου ή άλλου επισήµου ταξιδιωτικού εγγράφου, το ακριβές δροµολόγιο που ακολούθησε για να εισέλθει στο Ελληνικό έδαφος και τους λόγους που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη χώρα της υπηκοότητας ή της µόνιµης διαµονής του, ζητώντας άσυλο στη χώρα µας. Η συνέντευξη ενεργείται από βαθµοφόρο ανακριτικό υπάλληλο ο οποίος συµπράττει, εφόσον υπάρχει δυνατότητα, µε άλλο βαθµοφόρο ή πολιτικό υπάλληλο κατηγορίας Π.Ε. Πριν από τη συνέντευξη χορηγείται στον αιτούντα, εφόσον επιθυµεί, εύλογος χρόνος, προκειµένου να προετοιµασθεί κατάλληλα και να συµβουλευθεί δικηγόρο που θα τον επικουρεί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Ο εύλογος χρόνος καθορίζεται από την Υπηρεσία που εξετάζει τον αιτούντα, η οποία και τον εφοδιάζει µε υπηρεσιακό σηµείωµα, στο οποίο, εκτός από τα στοιχεία της ταυτότητάς του, αναγράφεται η ακριβής ηµεροµηνία και το ονοµατεπώνυµο του υπαλλήλου που πρόκειται να τον εξετάσει. Για την συνέντευξη διατίθεται κατάλληλα διαµορφωµένος χώρος, ο οποίος εξασφαλίζει το απόρρητο της συνέντευξης. Εάν η συνέντευξη αφορά γυναίκα που αιτείται άσυλο, η οποία λόγω των εµπειριών της ή για λόγους πολιτιστικούς δυσκολεύεται να εκθέσει τους λόγους της αιτήσεώς της, η συνέντευξη δίδεται σε ειδικευµένη γυναίκα υπάλληλο παρουσία γυναίκας διερµηνέα. 4. Εάν πριν ή κατά τη συνέντευξη ο εξεταζόµενος αλλοδαπός ισχυρίζεται ότι έχει υποστεί βασανιστήρια ή υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις περί αυτού, παραπέµπεται σε πραγµατογνώµονα, ειδικευµένο στα θέµατα µεταχείρισης θυµάτων βασανιστηρίων, ο οποίος γνωµατεύει για την ύπαρξη ή µη κακώσεων ή ενδείξεων σοβαρής µορφής βασανιστηρίων. 5. Στα πλαίσια της εξέτασης ο αιτών και τα άνω των 14 ετών προστατευόµενα µέλη της οικογενείας του φωτογραφίζονται και δακτυλοσκοπούνται. Τα αποτυπώµατα και οι φωτογραφίες χρησιµοποιούνται αποκλειστικά για τις ανάγκες των διαδικασιών ασύλου και τηρούνται στα πλαίσια των διεθνών δεσµεύσεων της χώρας µας. Γι αυτό ενηµερώνεται ο αιτών. 6. Για τις δηλώσεις του αιτούντα κατά την προφορική του συνέντευξη συντάσσεται από τον ενεργούντα την εξέταση έκθεση, στην οποία, εκτός από τα τυπικά στοιχεία (τόπος, ηµεροµηνία, ονοµατεπώνυµο συµπραττόντων προσώπων κ.λ.π.), καταγράφονται συνοπτικά οι απαντήσεις του επί όλων των ερωτηµάτων που του τίθενται. Η εν λόγω έκθεση, αφού αναγνωσθεί µε τη βοήθεια διερµηνέα και επιβεβαιωθεί το περιεχόµενό της από τον αιτούντα, υπογράφεται απ' αυτόν, το διερµηνέα, τον ενεργούντα την εξέταση και τον τυχόν συµπράττοντα. Μετά την υπογραφή και στο τέλος αυτής διατυπώνεται σαφώς η γνώµη του υπαλλήλου που έλαβε την συνέντευξη, σχετικά µε την συνοχή, την αληθοφάνεια, των κατατεθέντων καθώς και αν πληρούνται οι όροι αναγνώρισης σ' αυτόν της προσφυγικής ιδιότητας, σύµφωνα µε το άρθρο 1Α της Σύµβασης της Γενεύης του 1951. Σε κάθε περίπτωση η αµφιβολία ενεργεί υπέρ του αιτούντος. Επίσης στην έκθεση διατυπώνεται η γνώµη του για το αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις εξέτασης του αιτήµατος µε την ταχύρυθµη διαδικασία πλην των περιπτώσεων που ο αιτών παραµένει σε χώρους λιµένων ή αερολιµένων για τις οποίες η εξέταση του αιτήµατος γίνεται υποχρεωτικά µε τη διαδικασία αυτή. Κατά την εξέταση των αιτηµάτων ασύλου οι αρµόδιοι προς τούτο υπάλληλοι λαµβάνουν υπόψη τους το Εγχειρίδιο για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισµού του καθεστώτος των προσφύγων της Υπάτης Αρµοστείας του Ο.Η.Ε. και την Κοινή Θέση της 4ης Μαρτίου 1996 του Συµβουλίου ∆ικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, βάσει του άρθρου Κ.3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά µε την εναρµονισµένη εφαρµογή του ορισµού του "πρόσφυγα" κατά την έννοια του άρθρου 1Α της ανωτέρω διεθνούς Συνθήκης. 7. Η αρµόδια για την εξέταση του αιτήµατος ασύλου Υπηρεσία εφοδιάζει τον αιτούντα ατελώς µε "δελτίο αιτήσαντος άσυλο αλλοδαπού" διαρκείας έξι (6) µηνών, το οποίο ανανεώνεται για ίσο χρόνο από τις κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του παρόντος διατάγµατος αρµόδιες υπηρεσίες του τόπου κατοικίας του, µέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί του αιτήµατός του. Με τις ίδιες προϋποθέσεις εφοδιάζονται µε αντίστοιχο δελτίο και τα προστατευόµενα µέλη της οικογένειας του αλλοδαπού. Τα εν λόγω δελτία παραδίδονται υποχρεωτικά από τον αλλοδαπό στην υπηρεσία κατά την επίδοση σ' αυτόν της οριστικής απόφασης επί του αιτήµατος ασύλου και εν συνεχεία καταστρέφονται συντασσοµένου προς τούτου σχετικού πρακτικού. 8. Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, ο αιτών άσυλο υποχρεούται να παραµένει στον τόπο διαµονής που δήλωσε ή του καθορίσθηκε. Σε περίπτωση αυθαίρετης αποµάκρυνσής του, διακόπτεται η διαδικασία εξέτασης της αίτησής του µε απόφαση του Γενικού Γραµµατέα του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, η οποία κοινοποιείται στον ενδιαφερόµενο ως αγνώστου διαµονής. Αν εντός ευλόγου χρόνου, που δεν µπορεί να υπερβεί τους τρεις (3) µήνες από την ηµεροµηνία εκδόσεως της απόφασης, ο αιτών επανεµφανισθεί στις αρµόδιες Αρχές, προσκοµίζοντας επίσηµα στοιχεία από τα οποία να αποδεικνύεται ότι η απουσία του οφείλεται σε λόγους ανωτέρας βίας, η παραπάνω απόφαση ανακαλείται και η αίτηση ασύλου εξετάζεται κατ' ουσία. Και στις δύο περιπτώσεις ενηµερώνεται ο Εκπρόσωπος της Υπάτης Αρµοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στη χώρα µας, ο οποίος δικαιούται να ζητήσει λεπτοµέρειες σχετικά µε την πορεία της διαδικασίας και να εκθέσει τις τυχόν παρατηρήσεις του προς τις αρµόδιες Αρχές. 9. Η Υπηρεσία που εξέτασε το αίτηµα ασύλου υποβάλλει τη σχετική αίτηση µε τα δικαιολογητικά και την συνταχθείσα έκθεση στην προϊσταµένη της Αστυνοµική ∆ιεύθυνσης ή Υποδιεύθυνση Αλλοδαπών, οι οποίες, αφού διατυπώσουν τη γνώµη τους, επί των προτάσεων του υπαλλήλου που έλαβε τη συνέντευξη ή για τη µεταβίβαση της ευθύνης εξέτασης της αίτησης ασύλου σε άλλο κράτος µέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατ' εφαρµογή των διατάξεων της Σύµβασης του ∆ουβλίνου, τα υποβάλλουν στην αρµόδια ∆ιεύθυνση του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης. Σε περίπτωση που προτείνεται η εξέτασή του µε την ταχύρυθµη διαδικασία, τα δικαιολογητικά υποβάλλονται κατά προτεραιότητα, το αργότερο εντός δέκα (10) ηµερών. Κατ' εξαίρεση, οι αιτήσεις ασύλου που κατατίθενται στα σηµεία εισόδου της χώρας από αλλοδαπούς οι οποίοι, κατά την άφιξή τους, είτε δεν έχουν τις νόµιµες προϋποθέσεις να εισέλθουν στο Ελληνικό έδαφος, ή βρίσκονται στη ζώνη διερχοµένων αερολιµένος ή λυµένος, κατευθυνόµενοι σε άλλη τρίτη χώρα, υποβάλλονται µαζί µε την έκθεση και τα λοιπά δικαιολογητικά, εντός 24 ωρών και απευθείας, στην καθ' ύλην αρµόδια ∆ιεύθυνση του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, κοινοποιώντας την ενέργειά τους αυτή στην προϊστάµενη τους υπηρεσία. 10. Τα έξοδα διερµηνείας σε όλες τις φάσεις της διαδικασίας εξέτασης της αίτησης ασύλου βαρύνουν τον προϋπολογισµό του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης. 11. Ο εκπρόσωπος της Ύπατης Αρµοστείας του Ο.Η.Ε. για τους πρόσφυγες στη χώρα µας δύναται να επισκέπτεται αυτοπροσώπως ή δια νοµίµως εξουσιοδοτηµένου προς τούτο αντιπροσώπου τον αιτούντα άσυλο, κατά το χρόνο που κρατούνται για οποιονδήποτε λόγο ή βρίσκονται στη ζώνη διερχοµένων αερολιµένα ή λιµένα, στην οποία η πρόσβαση αυτού είναι ελεύθερη. Για τη διασφάλιση του απορρήτου της επικοινωνίας των αιτούντων άσυλο µε τον ανωτέρω εκπρόσωπο, διατίθεται ιδιαίτερος χώρος από την Υπηρεσία που δέχεται το αίτηµα ασύλου ή στην οποία κρατείται ο αιτών. Επίσης, στον εν λόγω εκπρόσωπο παρέχονται εγκαίρως τα στοιχεία που ορίζονται από το άρθρο 35 παρ. 2 της Σύµβασης της Γενεύης του 1951. 12. Οι δηλώσεις του αιτούντος άσυλο και τα λοιπά στοιχεία της αιτήσεώς του αποτελούν "ευαίσθητα δεδοµένα", τα οποία προστατεύονται από τις διατάξεις του Ν.2472/1997 (Α'- 50). 13. Ο αλλοδαπός που κατέχει εν ισχύει δελτίο αιτήσαντος άσυλο δύναται να επωφεληθεί των µέτρων υποδοχής που προβλέπονται από τις διατάξεις του εδαφ. γ' της παρ . 2 και του εδάφ. β' της παρ. 4 του άρθρου 24 του Ν.1975/1991, όπως τροποποιήθηκε µε το Ν.2452/1996, καθώς και των µέτρων πρόσβασης στη βασική εκπαίδευση των ανηλίκων τέκνων του. Άρθρο:3 Κανονική διαδικασία εξέτασης αιτήσεως. 1. Με την επιφύλαξη των διατάξεων για εξέταση του αιτήµατος µε την ταχύρυθµη διαδικασία του άρθρου 5 του παρόντος διατάγµατος, ο αιτών άσυλο αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας και του παρέχεται άσυλο µε απόφαση του Γενικού Γραµµατέα του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, ύστερα από πρόταση της ∆ιεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης. Κατά τη σύνταξη της πρότασης, ο αρµόδιος χειριστής αξιωµατικός ή πολιτικός υπάλληλος Π.Ε. συλλέγει κάθε στοιχείο χρήσιµο µε την υπόθεση και δύναται να ζητεί τις απόψεις και άλλων Αρχών, καθώς και πληροφορίες από την Ύπατη Αρµοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες ή άλλες οργανώσεις ιδίως σε ό,τι αφορά την κατάσταση σε τρίτες χώρες προέλευσης ή διέλευσης. Επίσης, δύναται να προβαίνει σε επανεξέταση του ενδιαφεροµένου για παροχή διευκρινίσεων ή κατάθεση συµπληρωµατικών στοιχείων προς τεκµηρίωση της εισήγησής του, εφόσον κρίνει τούτο αναγκαίο ή διαταχθεί σχετικά. 2. Αν αποφασισθεί η αναγνώριση του αλλοδαπού και των µελών της οικογενείας του ως προσφύγων, ταυτόχρονα µε την επίδοση σ' αυτούς της απόφασης αναγνώρισης, τους χορηγείται, κατά τα οριζόµενα στο άρθρο 27 της Σύµβασης της Γενεύης του 1951, δελτίο ταυτότητας πρόσφυγα. Με βάση το δελτίο αυτό εφοδιάζονται ατελώς από την κατά τόπο αρµόδια αστυνοµική Αρχή µε άδεια παραµονής πενταετούς ισχύος, η οποία ανανεώνεται για ίσο χρόνο, εκτός αν ανακλήθηκε το άσυλο κατ' εφαρµογή του άρθρου 1Γ της Σύµβασης της Γενεύης ή διατάχθηκε η απέλαση του πρόσφυγα, σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 32 αυτής. 3. Σε περίπτωση απόρριψης της αίτησης ασύλου, ο αιτών δικαιούται να προσφύγει ενώπιον του Υπουργού ∆ηµόσιας Τάξης, εντός ανατρεπτικής προθεσµίας τριάντα (30) ηµερών από την ηµεροµηνία επίδοσης της απόφασης. Στην απορριπτική απόφαση αιτιολογούνται πλήρως οι λόγοι της απόρριψης και γίνεται µνεία για την προθεσµία προς άσκηση προσφυγής, καθώς και τις συνέπειες της παρόδου άπρακτης της προθεσµίας αυτής. Το περιεχόµενο της απόφασης ανακοινώνεται προφορικά στον αιτούντα σε γλώσσα που κατανοεί και περί της ανακοινώσεως αυτής γίνεται µνεία στο αποδεικτικό επιδόσεως. 4. Η προσφυγή κατατίθεται στην κατά το άρθρο 2 παρ. 1 του παρόντος διατάγµατος αρµόδια Αστυνοµική Αρχή του τόπου κατοικίας ή προσωρινής διαµονής του ενδιαφεροµένου, η οποία υποχρεούται να τη διαβιβάσει το ταχύτερο δυνατόν στο Υπουργείο ∆ηµόσιας Τάξης. Κατά το χρόνο που επιτρέπεται η άσκηση της προσφυγής, ως και µετά την άσκησή της, αναστέλλεται κάθε µέτρο αποµάκρυνσής του µέχρι την ηµεροµηνία έκδοσης της απόφασης του Υπουργού ∆ηµόσιας Τάξης. 5. Επί της προσφυγής ο Υπουργός αποφαίνεται εντός προθεσµίας ενενήντα (90) ηµερών από την ηµεροµηνία ασκήσεώς της, ύστερα από γνώµη εξαµελούς επιτροπής που αποτελείται από το Νοµικό Σύµβουλο του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, ή το νόµιµο αναπληρωτή ως πρόεδρο, και ως µέλη ένα υπάλληλο του ∆ιπλωµατικού Κλάδου του Υπουργείου Εξωτερικών, ένα Νοµικό Σύµβουλο του ίδιου Υπουργείου και ένα ανώτερο αξιωµατικό της Ελληνικής Αστυνοµίας, οι οποίοι ορίζονται µε τους αναπληρωτές τους από τους οικείους Υπουργούς. Επίσης, στην Επιτροπή µετέχουν ένας εκπρόσωπος του ∆ικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ο οποίος ορίζεται µε τον αναπληρωτή του από το ∆.Σ. αυτού και ο Σύµβουλος Νοµικής Προστασίας του Γραφείου της Ύπατης Αρµοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στη χώρα µας ή ειδικά εξουσιοδοτηµένο προς τούτο πρόσωπο. Οι αποφάσεις της επιτροπής λαµβάνονται κατά πλειοψηφία και σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η ψήφος του προέδρου. 6. Η ανωτέρω επιτροπή συνέρχεται µε πρόσκληση του προέδρου, η οποία κοινοποιείται στα µέλη αυτής πέντε (5) τουλάχιστον ηµέρες πριν τη συνεδρίαση, προκειµένου να λάβουν γνώση των στοιχείων της υπόθεσης, σε κατάλληλο χώρο που διατίθεται από το Υπουργείο ∆ηµόσιας Τάξης Στην επιτροπή εξασφαλίζεται γραµµατειακή και µεταφραστική υποστήριξη από ανάλογο αριθµό αστυνοµικών και πολιτικών υπαλλήλων του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης αποκλειστικά απασχολουµένων για το σκοπό αυτό. 7. Η Επιτροπή καλεί τον προσφεύγοντα, ο οποίος ενηµερώνεται έγκαιρα για τον τόπο και την ηµεροµηνία εξετάσεως της προσφυγής του, καθώς και για το δικαίωµά του, να παραστεί αυτοπροσώπως ή µετά του συνηγόρου του ενώπιον της, για να εκθέσει προφορικά, µε τη βοήθεια κατάλληλου διερµηνέα, τα επιχειρήµατά του και να δώσει διευκρινίσεις ή να υποβάλει τυχόν συµπληρωµατικά στοιχεία. 8. Η απόφαση του Υπουργού ∆ηµόσιας Τάξης επί της προσφυγής επιδίδεται στον ενδιαφερόµενο. Αν γίνει δεκτή η προσφυγή, εφαρµόζονται οι διατάξεις της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου. Σε περίπτωση απόρριψης της προσφυγής, στο διατακτικό αυτής αναφέρονται και η υποχρέωση του αιτούντα σε ό,τι αφορά τη διαµονή του στην Ελληνική επικράτεια, ή την αναχώρησή του από τη χώρα εντός ορισµένης προθεσµίας ή η δυνατότητα παραµονής του κατ' εφαρµογή των διατάξεων του άρθρου 8 του παρόντος διατάγµατος. 9. Αν κατ' εφαρµογή των διατάξεων της Σύµβασης του ∆ουβλίνου 1990, υπεύθυνο προς εξέταση της αιτήσεως ασύλου αλλοδαπού είναι άλλο κράτος µέλος της Ε.Ε., η ∆ιεύθυνση Κρατικής Ασφάλειας/Υ.∆.Τ. µεριµνά για τον εφοδιασµό του µε το ταξιδιωτικό έγγραφο (Laissez-passer), ο τύπος και το περιεχόµενο του οποίου καθορίζεται στο Παράρτηµα του παρόντος διατάγµατος. 10. Όλες οι αποφάσεις που λαµβάνονται στα πλαίσια της διαδικασίας του παρόντος άρθρου κοινοποιούνται στον αντιπρόσωπο της Ύπατης Αρµοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στη χώρα µας. Άρθρο:4 ταχύρυθµη διαδικασία εξέτασης αιτήσεως. 1. Με την ταχύρυθµη διαδικασία εξετάζεται η αίτηση ασύλου, που υποβάλλεται από αλλοδαπό κατά την άφιξή του σε σηµείο εισόδου λυµένος ή αερολιµένος, καθώς και όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παρ. 2 του άρθρου 25 του Ν.1975/1991, όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 2 του Ν.2452/1996, σε συνδυασµό µε τα οριζόµενα στα ψηφίσµατα της 30/11/1-12-1992 των Υπουργών Μετανάστευσης των κρατών µελών της Ε.Ε., σχετικά µε τις έννοιες των "προδήλως αβάσιµων αιτήσεων ασύλου" και της "ασφαλούς τρίτης χώρας". Επίσης λαµβάνονται υπόψη οι αρχές των πορισµάτων Νο 30 και Νο 58 της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ύπατης Αρµοστείας του Ο.Η.Ε. για τους πρόσφυγες. Για τα θέµατα που αφορούν τον τρόπο εξέτασης του αιτούντος και την υποβολή των αιτήσεων και δικαιολογητικών εφαρµόζονται ανάλογα οι διατάξεις του άρθρου 2 του παρόντος διατάγµατος. 2. Επί της αιτήσεως ασύλου της προηγούµενης παραγράφου αποφαίνεται ύστερα από πρόταση της ∆ιεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας/Υ.∆.Τ. ο Προϊστάµενος του Κλάδου Αστυνοµίας Ασφάλειας και Τάξης του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης. Εάν ο προϊστάµενος του Κλάδου Αστυνοµίας, Ασφάλειας και Τάξης κρίνει ότι δεν συντρέχουν οι νόµιµες προϋποθέσεις υπαγωγής της εξεταζοµένης αίτησης στην ταχύρυθµη διαδικασία, σύµφωνα µε τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 25 του Ν.1975/1991, όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 2 του Ν.2452/1996, παραπέµπει αυτή µε απόφασή του στην Υπηρεσία που υπέβαλε την πρόταση, προκειµένου να εξετασθεί µε την κανονική διαδικασία. 3. Αν αποφασισθεί η αναγνώριση του αλλοδαπού και των µελών της οικογενείας του ως προσφύγων εφαρµόζονται οι διατάξεις της παρ. 2 του προηγούµενου άρθρου του παρόντος διατάγµατος. 4. Σε περίπτωση που η αίτηση απορριφθεί, ο αιτών δικαιούται να προσφύγει ενώπιον του Γενικού Γραµµατέα του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, εντός ανατρεπτικής προθεσµίας δέκα (10) ηµερών από την ηµεροµηνία επίδοσης σ' αυτόν της απόφασης. Κατά τα λοιπά εφαρµόζονται ανάλογα οι διατάξεις της παρ. 4 του προηγουµένου άρθρου του παρόντος διατάγµατος. 5. Επί της προσφυγής αποφαίνεται ο Γενικός Γραµµατέας του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, εντός προθεσµίας τριάντα (30) ηµερών από της ασκήσεώς της, ύστερα από γνώµη της επιτροπής που προβλέπεται από το άρθρο 3 του παρόντος διατάγµατος. 6. Σε περίπτωση που ο αιτών άσυλο βρίσκεται σε ζώνη διερχοµένων λυµένος ή αερολιµένος, οι προθεσµίες που αναφέρονται στις προηγούµενες παραγράφους του παρόντος άρθρου µειώνονται στο ήµισυ. Στην περίπτωση αυτή και εφόσον ο αλλοδαπός εξακολουθεί να βρίσκεται στη ζώνη διερχοµένων αερολιµένα ή λιµένα, επιτρέπεται η άνευ διαβατηριακών και λοιπών διατυπώσεων είσοδός του στο Ελληνικό έδαφος για όσο διάστηµα διαρκεί η εξέταση της αίτησης ασύλου, ύστερα από απόφαση του ∆ιευθυντή της ∆ιεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης. 7. Οι διατάξεις της παρ. 10 του προηγουµένου άρθρου εφαρµόζονται ανάλογα και για τις εκδιδόµενες σύµφωνα µε το παρόν άρθρο αποφάσεις. Άρθρο:5 Επανεξέταση αιτήµατος ασύλου Αίτηση αλλοδαπού για παροχή ασύλου δεν εξετάζεται, εφόσον η προηγούµενη έχει απορριφθεί από τη διοίκηση σε τελευταίο βαθµό. Κατ' εξαίρεση ο Γενικός Γραµµατέας του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, κατόπιν αιτήσεως του ενδιαφεροµένου, δύναται να διατάξει την εξ' υπαρχής εξέταση αιτήµατος ασύλου, σύµφωνα µε τις διατάξεις των άρθρων 2 και 3 του παρόντος διατάγµατος, αν προσκοµίζονται από τον αιτούντα νέα κρίσιµα αποδεικτικά στοιχεία που αφορούν το πρόσωπο αυτού ή των µελών της οικογένειας του και τα οποία, εάν ήταν γνωστά πριν από την έκδοση της οριστικής απόφασης, θα αποτελούσαν βασικό κριτήριο αναγνώρισής του ως πρόσφυγα. ∆εν επιτρέπεται επανεξέταση αιτηµάτων ασύλου που εξετάσθηκαν µε την ταχύρυθµη διαδικασία του άρθρου 4 του παρόντος διατάγµατος και απορρίφθηκαν. Άρθρο: 6 Ανάκληση απόφασης αναγνώρισης πρόσφυγα. Η ανάκληση της απόφασης αναγνώρισης αλλοδαπού ως πρόσφυγα και η απέλασή του αναγνωρισµένου πρόσφυγα γίνεται µε τη διαδικασία που καθορίζεται από τις διατάξεις του άρθρου 2 και 3του παρόντος διατάγµατος, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις των άρθρων 32 και 33 της Σύµβασης της Γενεύης του 1951. Άρθρο:7 Οικογενειακή συνένωση πρόσφυγα. 1. Αλλοδαπός, στον οποίο έχει αναγνωρισθεί η προσφυγική ιδιότητα σύµφωνα µε τις διατάξεις του παρόντος διατάγµατος, δύναται, κατ' εφαρµογή της διατάξεως της παρ. 1 εδάφ. γ' του άρθρου 1 του Ν.2452/1996, να ζητήσει στα πλαίσια της οικογενειακής συνένωσης την έλευση και εγκατάσταση πλησίον του των µελών της οικογενείας του, όπως αυτή καθορίζεται κατά την ελληνική έννοµη τάξη. Για την εφαρµογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου ως µέλη της οικογένειας του πρόσφυγα, θεωρούνται ο/η σύζυγος αυτού, τα κάτω του 18ου έτους άγαµα τέκνα του/της, καθώς επίσης και οι γονείς αυτών, εφόσον τα πρόσωπα αυτά σύµφωνα µε υπεύθυνη δήλωση του πρόσφυγα συνοικούσαν και συντηρούνταν από αυτόν πριν την άφιξή τους στη χώρα µας. 2. Η είσοδος και παραµονή στη χώρα µας των µελών οικογενείας πρόσφυγα επιτρέπεται, εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α. Τα προς έλευση µέλη της οικογενείας πρόκειται να διαµείνουν µαζί µε τον πρόσφυγα. β. Ο πρόσφυγας αποδεικνύει από επίσηµα στοιχεία ότι έχει πραγµατοποιήσει εισόδηµα ανειδίκευτου εργάτη που αντιστοιχεί στο ήµισυ τουλάχιστον των εργασίµων ηµερών για χρονικό διάστηµα ενός έτους πριν από την υποβολή της αίτησης επανένωσης. γ. Τα προς έλευση µέλη της οικογένειας να κατέχουν κανονικό και ισχύον ταξιδιωτικό έγγραφο ως και ισχύουσα για το σκοπό αυτό Ελληνική Προξενική Θεώρηση εισόδου. δ. Η παρουσία των προς έλευση προσώπων στο Ελληνικό έδαφος να µη κρίνεται επικίνδυνη για τη δηµόσια τάξη ή ασφάλεια της χώρας. ε. Η συγγενική σχέση να προκύπτει από επίσηµα έγγραφα. 3. Για την έλευση στη χώρα µας των µελών της οικογενείας πρόσφυγα υποβάλλονται στην Υπηρεσία Αλλοδαπών του τόπου κατοικίας του τα παρακάτω δικαιολογητικά: α. Αίτηση του πρόσφυγα, στην οποία να δηλώνεται ρητά ότι επιθυµεί την έλευση των µελών της οικογενείας του στη χώρα µας. β. Υπεύθυνη δήλωση ότι αναλαµβάνει τα έξοδα παραµονής και συντήρησής τους. γ. Αντίγραφο βιβλιαρίου ενσήµων. δ. Επίσηµο έγγραφο µεταφρασµένο στην Ελληνική, από το οποίο να προκύπτει ο βαθµός συγγενείας των υπό έλευση προσώπων µε τον πρόσφυγα, καθώς και η ηλικία τους. 4. Η Υπηρεσία Αλλοδαπών που δέχεται τα δικαιολογητικά, µετά τον απαραίτητο έλεγχο, υποβάλλει αυτά µαζί µε τις προτάσεις της στην καθ' ύλην αρµόδια ∆ιεύθυνση του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, η οποία, εφόσον συντρέχουν οι κατά τα ως άνω νόµιµες προϋποθέσεις για την έλευση των µελών της οικογενείας του πρόσφυγα, διαβιβάζει τη σχετική αλληλογραφία στο Υπουργείο Εξωτερικών, που µεριµνά για τη χορήγηση Προξενικής Θεώρησης από την οικεία Προξενική Αρχή, µε ευθύνη της οποίας αναγράφεται επί της Ε.Π.Θ. ο σκοπός άφιξης του αλλοδαπού, καθώς επίσης και ο αριθµός πρωτοκόλλου της έγκρισης χορήγησης αυτής. Σε αρνητική περίπτωση επιστρέφονται τα δικαιολογητικά στον ενδιαφερόµενο πρόσφυγα και γνωρίζονται σ' αυτόν οι λόγοι µη ικανοποίησης του αιτήµατός του, καθώς και το δικαίωµα του να ασκήσει προσφυγή. 5. Τα µέλη οικογενείας αναγνωρισµένου πρόσφυγα, που εισήλθαν κανονικά στο ελληνικό έδαφος στα πλαίσια της οικογενειακής επανένωσης, εξοµοιώνονται ως προς τα δικαιώµατα και τις υποχρεώσεις τους µε αυτά του ιδίου, υποχρεούνται δε µέσα σε ένα µήνα από την άφιξή τους να υποβάλουν αυτοπροσώπως ή σε περίπτωση που πρόκειται για ανηλίκους, δια του αιτούντος την έλευσή τους αίτηση στην Υπηρεσία Αλλοδαπών του τόπου διαµονής τους για χορήγηση ατελώς αδείας παραµονής. 6. Η κατά τα ανωτέρω χορηγούµενη άδεια παραµονής ακολουθεί, όσον αφορά τη διάρκεια ισχύος της και τις λοιπές προϋποθέσεις ανανέωσης ή ανάκλησής της, την τύχη της αδείας παραµονής του πρόσφυγα από τον οποίο προσκλήθηκαν. 7. Η χορηγηθείσα σε ένα µέλος της οικογενείας άδεια παραµονής µπορεί να ανακαλείται οποτεδήποτε, αν αποδειχθεί ότι αποκτήθηκε µε απάτη ή πλαστογραφία. 8. Για τη χορήγηση αδείας παραµονής στα προστατευόµενα µέλη της οικογενείας του πρόσφυγα ενηµερώνεται ο εκπρόσωπος της Ύπατης Αρµοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στη χώρας µας. 9. Από τη διαδικασία προέγκρισης της έλευσης του παρόντος άρθρου εξαιρούνται τα µέλη της οικογένειας αναγνωρισµένου πρόσφυγα, τα οποία αποδεδειγµένα βρίσκονται στο ελληνικό έδαφος κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος διατάγµατος, µε την προϋπόθεση ότι τα πρόσωπα αυτά θα µεταβούν αυτοπροσώπως στις κατά τόπον αρµόδιες αστυνοµικές Αρχές εντός προθεσµίας τριάντα (30) ηµερών από την ηµεροµηνία αυτή και υποβάλουν αίτηση για χορήγηση αδείας παραµονής. Κατά τα λοιπά εφαρµόζονται ανάλογα οι διατάξεις των παρ. 5 έως και 8 του παρόντος άρθρου. Άρθρο:8 Παραµονή για ανθρωπιστικούς λόγους. 1. Αλλοδαπός, του οποίου έχει απορριφθεί οριστικά η αίτηση για αναγνώριση της προσφυγικής ιδιότητας, πλην όµως του έχει εγκριθεί για ανθρωπιστικούς ιδίως λόγους η προσωρινή παραµονή στη χώρα µας, σύµφωνα µε τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 25 νου Ν.1975/1991 όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 2 του Ν.2452/1996, εφοδιάζεται από την κατά τόπο αρµόδια Αστυνοµική Αρχή, ατελώς, µε ειδικό δελτίο παραµονής για ανθρωπιστικούς λόγους ετήσιας διάρκειας. Παρόµοιο δελτίο χορηγείται και στα µέλη της οικογενείας του. Ο κάτοχος του δελτίου αυτού οφείλει να αναχωρήσει χωρίς άλλη ειδοποίηση µέχρι την ηµεροµηνία λήξης της ισχύος του, εκτός και αν δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ηµέρες πριν την εκπνοή της προθεσµίας υποβάλει στην καθ' ύλην αρµόδια Αστυνοµική Αρχή του τόπου κατοικίας του, αίτηση για ισόχρονη παράταση της ισχύος του, επί της οποίας αποφαίνεται ο Γενικός Γραµµατέας του Υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης.
2. Για την έγκριση παραµονής αλλοδαπού για ανθρωπιστικούς λόγους λαµβάνονται υπόψη ιδίως η αντικειµενική αδυναµία αποµάκρυνσης ή επιστροφής του αλλοδαπού στη χώρα καταγωγής ή συνήθους διαµονής του για λόγους ανωτέρας βίας (π.χ. σοβαροί λόγοι υγείας του ιδίου ή µέλους της οικογενείας του, διεθνής αποκλεισµός της χώρας του εµφύλιες συρράξεις συνοδευόµενες από µαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωµάτων), ή η συνδροµή στο πρόσωπο του ενδιαφεροµένου της ρήτρας µη επαναπροώθησης (non refoulement) του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύµβασης της Ρώµης του 1950 περί προστασίας των δικαιωµάτων του ανθρώπου (Ν.∆.53/74 (Α'- 256) ή του αντίστοιχου άρθρου της Σύµβασης της Ν. Υόρκης της 10ης ∆εκεµβρίου 1984 κατά των βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής µεταχείρισης ή τιµωρίας (Ν.1782/1988).
3. Οι διατάξεις της παρ.13 του άρθρου 2 του παρόντος διατάγµατος εφαρµόζονται ανάλογα και για τους αλλοδαπούς που εφοδιάζονται µε το ειδικό δελτίο παραµονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Άρθρο:9 Κατάργηση διατάξεων. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος διατάγµατος καταργούνται οι διατάξεις του Π.∆. 83/1993 (Α'- 36). Άρθρο:10 Έναρξη ισχύος. Η ισχύς του διατάγµατος αυτού αρχίζει µετά από εξήντα (60) ηµέρες από τη δηµοσίευσή του στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως. Στον Υπουργό ∆ηµόσιας Τάξης αναθέτουµε τη δηµοσίευση και εκτέλεση του παρόντος διατάγµατος.
==================================================================