Πόσο πρωθυπουργοκεντρικό είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα;

Σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, η παντοδυναμία του έλληνα πρωθυπουργού αποτελεί κοινό σημείο αναφοράς για τη συντριπτική πλειονότητα των μελετητών της συνταγματικής τάξης και της δημόσιας πολιτικής στην Ελλάδα.

Πρόκειται επίσης για μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση στην κοινή γνώμη που έχει γαλουχηθεί μέσα στο αφήγημα της «χαρισματικής ηγεσίας» και των «εθνικών σωτήρων».

Η επανεξέταση αυτής της ορθοδοξίας βρίσκεται στην καρδιά του βιβλίου των καθηγητών Kevin Featherstone (Οικονομική Σχολή του Λονδίνου-LSE) και Δημήτρη Παπαδημητρίου (Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ) που κυκλοφόρησε πρόσφατα (Prime Ministers in Greece:the paradox of power, Oxford University Press, 2015).

Η μελέτη τους –η πρώτη τέτοιας έκτασης στο είδος της– βασίζεται σε ένα πλούσιο πρωτογενές υλικό, το οποίο περιλαμβάνει εκτενείς συνεντεύξεις με όλους τους εν ζωή πρωθυπουργούς της περιόδου 1974-2011 καθώς και δεκάδες υπουργούς, συμβούλους και κρατικούς αξιωματούχους που σημάδεψαν την σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας.

Ανασκοπώντας τις πέντε μεγάλες πρωθυπουργίες της Μεταπολίτευσης, το βιβλίο αναπτύσσει το επιχείρημα πως, παρά τη συνταγματική του δύναμη, ο έλληνας πρωθυπουργός είναι στην ουσία ένας «γυμνός βασιλιάς».

Η «καρδιά» της ελληνικής κυβέρνησης στερείται στοιχειώδεις διοικητικές δομές που να επιτρέπουν τον αποτελεσματικό συντονισμό των υπουργείων, τη χάραξη, εφαρμογή και αξιολόγηση των κυβερνητικών πολιτικών και την ουσιαστική ενημέρωση των πρωθυπουργού.

Πρόκειται στην ουσία για ένα σύστημα διακυβέρνησης που καταστρέφεται ολοσχερώς και ξαναχτίζεται εκ θεμελίων ύστερα από κάθε κυβερνητική εναλλαγή. Είναι ένα πρότυπο που απέχει πολύ από τον κανόνα των ανεπτυγμένων χωρών της Ευρώπης.

Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα αίτια αυτής της παθογένειας αντικατοπτρίζουν πτυχές του ελληνικού πολιτικού πολιτισμού, ο οποίος έχει δομηθεί πάνω σε «κλειστά» συστήματα εξουσίας, δίδοντας μεγάλη έμφαση στην εμπιστοσύνη, στην πίστη στον «ηγέτη» και στον κομματικό πατριωτισμό.

Τα συστήματα αυτά όμως είναι από την φύση τους θνησιγενή, καθώς δεν παρέχουν ούτε αξιόπιστες «εισροές» στο κυβερνητικό έργο, ούτε τη διοικητική σταθερότητα που απαιτείται για την πραγματοποίηση δύσκολων μεταρρυθμίσεων.

Η πρόσφατη εμπειρία της εφαρμογής των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας έχει καταδείξει με τον πλέον δραματικό τρόπο τις συνέπειες αυτής της κυβερνητικής δυσλειτουργίας στην Ελλάδα.

=================================================================

Προς

l.tzeferakos@yahoo.gr

Σεπ 18 τις 4:27 μ.μ.

Δείτε στον browser

Greece

Παρασκευή 18 Σεπτέμβριος, 2015

Αυτοί που άντεξαν. Οι κυβερνήσεις 4ετίας, οι πιο βραχύβιες και οι εξαντλητικές χρονιές με διπλές και τριπλές κάλπες

Διαβάστε περισσότερα.

Πόσο κόστισαν οι τρεις κατά σειρά κάλπες που «στήθηκαν» στη χώρα μέσα σε οκτώ μήνες

Διαβάστε περισσότερα.

=========================================================

ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ

=============================================================
ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ

GREEK SURNAMES

Προς

l.tzeferakos@yahoo.gr

Σήμερα στις 3:20 π.μ.

GREEK SURNAMES

Από το 1821 στην Ελλαδα 214 κυβερνήσεις

Posted: 20 Sep 2015 01:43 AM PDT

Από το 1822 είχαμε 214 κυβερνήσεις 64 βουλ. εκλογές και 104 πρωθυπουργούς!------Τα ισχυρά ζευγάρια των αντιπάλων αρχηγών, οι βραχύβιοι και μακρόβιοι πρωθυπουργοί και ο παραλογισμός των 25 κυβερνήσεων μέσα σε 6 χρόνια!

Καραμανλής και Παπάγος, δύο ηγετικές φυσιογνωμίες της μεταπολεμικής περιόδου

---------

Οι σημερινές εκλογές, θα χρήσουν τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη 105^ο πρωθυπουργό της Ελλάδος ( 42^ο μεταπολεμικό), ή θα επανέλθει στο Μαξίμου ο Αλέξης Τσίπρας; Την απάντηση θα δώσει το βράδυ, η θηλυκού γένους κάλπη, που ουδείς γνωρίζει τι κυοφορεί… Οι σημερινές βουλευτικές εκλογές, που είναι κατά σειρά οι 64^ες, με πρώτες εκείνες που διεξήχθησαν το 1844, λένε ότι κρύβουν εκπλήξεις. Οψόμεθα.

Σ’ αυτές τις 64 εκλογικές αναμετρήσεις, δεν συμπεριλαμβάνονται οι οκτώ των Ευρωεκλογών, άλλες τρείς (1829,1862 και 1935) για την εκλογή εκπροσώπων της Εθνοσυνέλευσης και δύο (1929, 1932) για την εκλογή εκπροσώπων της Γερουσίας (Γερουσιαστών). Από το 1844 έως το 1899, έγιναν 23 βουλευτικές εκλογές, από το 1900-1999 έγιναν 33 και 2000-2015 οκτώ.

Πάντως οι πρώτες εκλογές που έγιναν το 1829 και τις προκήρυξε ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, ψήφισαν «οι ΄Ελληνες το γένος» και εξέλεξαν τότε τους πληρεξούσιους της Εθνοσυνέλευσης που συνήλθε στο Αργος στις 11-7-1829.

Από τη ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους το 1822, με τη δημιουργία του «Εκτελεστικού» και του «Συμβουλίου των Μινίστρων» μέχρι σήμερα, συγκροτήθηκαν και ορκίσθηκαν, μαζί με τις 9 δικτατορικές και κατοχικές, συνολικά 214 κυβερνήσεις! Ειδικότερα, από το 1822 εως το 1900 υπήρξαν 81 κυβερνήσεις, από το 1900 εως το 2.000 είχαμε 124 και από το 2.000 εως σήμερα 9. Ο πρώτος πρωθυπουργός το 1822 (πρόεδρος του Εκτελεστικού λεγόταν) ήταν ο Αλέξ. Μαυροκορδάτος και μετά από βουλευτικές εκλογές το 1844 ο Ιω. Κωλέττης, που πέθανε στη διάρκεια της θητείας του. Το 1865 είχαμε 7 διαδοχικές κυβερνήσεις, από τις οποίες τέσσερις ήταν βραχύβιες: Δεληγιώργη 12 ημέρες, Βούλγαρη 2 ημέρες! Κουμουνδούρου 7 και Δεληγιώργη 15!..

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, ποιοί ορκίσθηκαν τις περισσότερες φορές πρωθυπουργοί και ο χρόνος θητείας τους (τη μεγαλύτερη έχει ο Κων. Καραμανλής): Δέκα φορές ορκίσθηκαν πρωθυπουργοί οι Ελ. Βενιζέλος ( με 9 χρόνια θητεία), Αλέξ. Κουμουνδούρος (8 χρόνια). Οκτώ φορές ορκίσθηκαν οι Δημ. Βούλγαρης ( 6 χρόνια θητεία), Αλέξ. Ζαΐμης ( 5 χρόνια).Επτά φορές οι Χαρ. Τρικούπης( 7 χρόνια), Κων. Καραμανλής (14 χρόνια). Έξι φορές οι Θεμ. Σοφούλης (σύντομες θητείες), Επαμ. Δεληγιώργης (νεώτερος πρωθυπουργός, στα 36 του χρόνια), και πέντε φορές οι Αλέξ. Μαυροκορδάτος, Κων. Κανάρης, Θεόδ. Δηλιγιάννης και Δημ. Ράλλης.

Το πολωτικό κλίμα και ο κομματικός φανατισμός που καλλιεργείτο, ανέδειξε κατά καιρούς τους αντιπάλους αρχηγούς για τη σύγκρουση: Κουμουνδούρος- Δεληγιώργης , Τρικούπης-Δηλιγιάννης, Βενιζέλος-Τσαλδάρης , Παπάγος-Πλαστήρας, Καραμανλής- Παπανδρέου και Α. Παπανδρέου –Μητσοτάκης .

Μεταπολεμικά, σε τέσσερις βουλευτικές εκλογές, τα κόμματα που νίκησαν πήραν υψηλά ποσοστά ψήφων και πολλές έδρες. ( Με Πλειοψηφικό η εκλογή του 1952, με Ενισχυμένη Αναλογική οι άλλες).

1952: Ελληνικός Συναγερμός ( Παπάγος) 49,22% (247 έδρες!) ΕΠΕΚ-Φιλελεύθεροι (Πλαστήρας-Βενιζέλος) 34,22% (51 έδρες), ΕΔΑ (Πασαλίδης) 9,55% Καμία έδρα.

1961: ΕΡΕ (Καραμανλής) 50,81% (176 έδρες), Ε.Κ.-Προοδευτικοί ( Παπανδρέου -Μαρκεζίνης) 33,66% (100 έδρες), ΠΑΜΕ(Πασαλίδης) 14,63% (22 έδρες)

1964: Ε.Κ. ( Παπανδρέου) 52,72% (171 έδρες), ΕΡΕ-Προοδευτικοί (Κανελλόπουλος-Μαρκεζίνης) 35,27% (107 έδρες), ΕΔΑ(Πασαλίδης) 11,80% (22 έδρες)

1974: Ν.Δ. (Καραμανλής) 54,37% (220 έδρες), ΕΚ-Ν.Δ.(Μαύρος) 20,42% (60 έδρες), ΠΑΣΟΚ (Παπανδρέου) 13,58% (12 έδρες) Ε.Α. ( Ηλιού) 9,47% (8 έδρες)

Στα 186 χρόνια του κοινοβουλευτικού βίου, εκτός από δικτατορίες, πολέμους και εμφυλίους, υπήρξε και ο παραλογισμός συχνών κυβερνήσεων. ΄Ετσι, από το 1945 εως το 1952 από δύο εκλογικές αναμετρήσεις (31-3-1946 και 5-3-1950) , σε έξι χρόνια, είχαμε 25 κυβερνήσεις! Το σκηνικό άλλαξε η νίκη του Παπάγου που προκάλεσε κομματικές συσπειρώσεις και σταμάτησε αυτός ο παραλογισμός…

Οι… εξπρές κυβερνήσεις

Ας δούμε όμως, ποιές ήταν 25 εξπρές κυβερνήσεις, και τη σύντομη θητεία της καθεμιάς. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός της Απελευθερώσεως, παραδίδει στις 3-1-1945 στον Νικόλαο Πλαστήρα και ακολουθούν: 8-4-1945 Π. Βούλγαρης, 11-8-1945 Βούλγαρης, 17-10-1945 Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, 1-11-1945 Π. Κανελλόπουλος, 22-11-1945 Θ. Σοφούλης, 4-4-1946 Π. Πουλίτσας, 18-4-1946 Κων. Τσαλδάρης, 2-10-1946 Τσαλδάρης, 27-1-1947 Δ. Μαξίμου, 29-8-1947 Κ. Τσαλδάρης, 7-9-1947 Σοφούλης, 18-11-1948 Σοφούλης, 20-1-1949 Σοφούλης, 14-4-1949 Σοφούλης, 30-6-1949 Αλ Διομήδης, 6-1-1950 Ιω. Θεοτόκης, 23-3-1950 Σοφ. Βενιζέλος, 15-4-1950 Πλαστήρας, 21-8-1950 Βενιζέλος, 13-9-1950 Βενιζέλος, 3-11-1950 Βενιζέλος, 27-10-1951 Πλαστήρας, 11-10-1952 υπηρεσιακή για εκλογές Δ. Κιουσόπουλος και 19-11-1952 Αλέξ. Παπάγος.

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη--

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2015/09/1822-214-64-104.html#more