|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
===================================
Σύσκεψη των Καλτεζών
Από τη
Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Σύσκεψη των Καλτεζών είναι μια από τις πρώτες επίσημες διασκέψεις Ελλήνων αξιωματούχων, η οποία
αποσκοπούσε στη διοικητική συγκρότηση του επαναστατημένου
ελληνικού έθνους και στην ενιαία δράση (πολιτική και στρατιωτική)
κατά της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού. Έλαβε χώρα στις
26 Μαΐου του 1821,
του πρώτου έτους της ελληνικής επανάστασης, στην ομώνυμη Μονή (επίσημα, Μονή
Αγίου Νικολάου), η οποία βρισκόταν κοντά σε ορεινό οικισμό (υψόμ. 680 μ.,
σήμερα 112 κάτ.) στο νότιο άκρο του νομού Αρκαδίας -πρώην επαρχίας Μαντίνειας,
48 χλμ. δυτικά της Τρίπολης που έφερε
επίσης το ίδιο όνομα, Καλτεζές[1]. Οι εργασίες της σύσκεψης, στην οποία
συμμετείχαν αρχιερείς και πρόκριτοι της Πελοποννήσου, κατέληξαν
στην έκδοση ψηφίσματος και τη σύσταση της Πελοποννησιακής
Γερουσίας. Στη διάσκεψη μετείχε, ανεπίσημα και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
ο οποίος δεν δέχθηκε να προσυπογράψει το τελικό κείμενο, την καταστατική πράξη
που έφερε τον τίτλο "Πατρίς", καθώς διαφώνησε με τη σύσταση της
Γερουσίας, ζητώντας να συγκροτηθεί κυβέρνηση στρατιωτικών ("Γοβέρνο Μιλιτάρε").
Πίνακας περιεχομένων
Τι προηγήθηκε
Η πρώτη παρόμοια επίσημη μυστική σύσκεψη (φιλικών, προκρίτων
κι αρχιερέων της βορειοδυτικής Πελοποννήσου) πραγματοποιήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του
1821, στην οικία του Ανδρέα Λόντου στο
Αίγιο (τότε Βοστίτσα). Σε αυτήν
παρουσιάστηκε, ως απεσταλμένος του Αλ. Υψηλάντη,
ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος
ή Παπαφλέσσας, που προσπάθησε να πείσει τους παριστάμενους για το επείγον της
έναρξης του Αγώνα.
Τα επιχειρήματα του Δικαίου δεν έπεισαν τους περισσότερους από τους
παρισταμένους και, όπως αναφέρει ο Αμβρόσιος
Φραντζής, που ήταν παρών, η συζήτηση κατέληξε σε ανταλλαγή ύβρεων
μεταξύ του Ανδρέα Ζαΐμη και Π.Π. Γερμανού
(από τη μία) και του Παπαφλέσσα από την άλλη. Ο τελευταίος, αποχώρησε από τη
σύσκεψη με τα λόγια: "... όποιον πιάσουν οι Τούρκοι δίχως άρµατα ας τον
σκοτώσουν."
Στις 24 Μαΐου του 1821 και ενώ
είχαν προηγηθεί οι νίκες των επαναστατικών δυνάμεων στο Βαλτέτσι, στα Βέρβαινα
και στα Δολιανά, πλήθος στρατιωτικών
ηγετών και πολιτικών προσωπικοτήτων της Πελοποννήσου σχεδίαζαν την πολιορκία της Τρίπολης,
του βασικού στρατιωτικού και διοικητικού κέντρου των Οθωμανικών Αρχών του
Μωριά.
Οι στρατιωτικοί κατευθύνθηκαν στην Τρίπολη και οι πολιτικοί στράφηκαν προς
τις Καλτεζές, όπου διόρισαν πρόεδρο της συνέλευσης τον Πετρόμπεη,
πρώτο γραμματέα τον Ρήγα Παλαμήδη και
δεύτερο γραμματέα τον Πανάγο Δεληγιάννη. Τα υπόλοιπα μέλη της σύσκεψης ήσαν,
μεταξύ άλλων, οι Κανέλλος Δεληγιάννης,
Αναγνώστης Δεληγιάννης,
Θάνος Κανακάρης, Παναγιώτης Κρεββατάς, Νικόλαος Ταμπακόπουλος, Νικόλαος Πονηρόπουλος,
Π. Ζαριφόπουλος, Σωτήριος Χαραλάμπης,
Θεοχάρης Ρέντης, Άθ. Γρηγοριάδης, Άθ. Κυριάκος, Πέτρος Σαλαμωνός, Μανώλης
Μελετόπουλος, Μιχάλης Κομητάς, Βασίλειος Σακελλαρίου, Αναγνωσταράς
Παπαγεωργίου, Ν. Πετιμεζάς και αδελφοί, Κωνσταντής Χρυσανθακόπουλος καί
αδελφοί, Δημήτριος Μέλιος, Δημήτριος Παπατσώνης, Κωνσταντίνος Ζαφειρόπουλος,
Νικόλαος Σπηλιωτόπουλος, Παπαπαναγιώτης Παπαλεξίου, Παναγιώτης Μερίκας,
Θεόδωρος Πουλόπουλος, Παναγιώτης Γολόπουλος, Σακελλάριος Παπαφώτου, Γεωργάκης
Αγαλόπουλος, Αναγνώστης Τζωρτζάκης, Αθανάσιος Κυριάκος, Νικόλαος Παλαδάς, ο
Επίσκοπος Θεοδώρητος Βρεσθένης,
ο Πρωτοσύγγελος Αμβρόσιος και ο Επίσκοπος Έλους Άνθιμος.
Η διακήρυξη της σύσκεψης
«Ή γενική ευταξία τής πατρίδος μας Πελοποννήσου καί ή αίσία έκβασις του
προκειμένου ιερού αγώνος περί τής σεβαστής ελευθερίας τού γένους μας,επειδή καί
άναγκαίως άπήτουν τήν εθνικήν Συνέλευσιν καί σύσκεψιν, συνηθροίσθημεν επί τούτω
οι υπογεγραμμένοι από μέρους των επαρχιών μας, έχοντες και την γνώμην και όλων
των λοιπών απόντων μελών κατά τήν Σ. μονήν τών Καλτεζιών κατ' εύλογον κοινήν
ημών γνώμην και απόφασιν ολων των απόντων έκλέξαντες τους φιλογενεστάτους
κυρίους (ως όπισθεν φαίνονται τά ονόματα αυτών) καθ' υπακοήν καί συγκατάνευσιν
καί αυτών είς την κοινήν ημών ταύτην πρότασιν τους διορίζομεν δε νά
παραυρίσκωνται μετά του ένδοξωτάτου κοινού ημών αρχιστρατήγου Πετρόμπεη
Μαυρομιχάλη και πάντες οί άνωθεν επέχοντες την Γερουσίαν όλου το δήμου τών
επαρχιών της Πελοποννήσου (προηγουμένης της ένδοξότητός του) νά σκέπτωνται,
προβλέπουσι και διοικώσι καί κατά τό μερικόν καί κατά τό γενικόν, άπάσας τάς
διαφοράς καί παν ότι συντείνει εις την κοινήν ευταξίαν, άρμονίαν, έξοικονόμησίν
τε καί ευκολίαν του Ίερού Αγώνος μας καθ' οποιονδήποτε τρόπον ή Θεία Πρόνοια
τούς φωτίσει καί γνωρίσωσιν ώφέλιμον, έχοντες κατά τούτο πάσαν πληρεξουσιότητα,
χωρίς να ειμπορή τινάς να άντιτείνη ή να παρακούση εις τα νεύματα καί διαταγάς
των. Και τούτο τό ύπουργημά των καί ή ημετέρα εκλογή θέλει διατρέξει καί θέλει
έχει τό κύρος μέχρι της αλώσεως της Τριπολιτσάς καί δευτέρας κοινής σκέψεως.
Καί περί μεν της άπό μέρους των ειλικρινούς, άπαθούς καί μετά της δυνατής
επιμελείας καί σκέψεως εις τό άνωθεν ύπουργημά των έξακολουθίας, καθώς καί της
άπό τό μέρος ημών τέ καί όλων τών απόντων υπακοής καί άνευ τινός αντιστάσεως,
προφασιολογίας, καί αναβολής τής έξακολουθίας καί ενεργείας τών νευμάτων καί
διαταγών των. Έλάβομεν αμφότερα τά μέλη τον πρέποντα όρκον ενώπιον τού Υψίστου
Θεού εν βάρει συνειδότος καί τής τιμής μας καί ούτως έπεδόθη αύτοίς τό παρόν
ένυπόγραφον άποδεικτικόν καί κυρωτικόν γράμμα μας».
Παραπομπές
1.
1. Καλτεζές
Πηγές
- Κανέλλος Δεληγιάννης:
Απομνημονεύματα.
- Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι
Μενού πλοήγησης
Συμμετοχή
Εργαλεία
- Συνδέσεις προς εδώ
- Σχετικές αλλαγές
- Ειδικές σελίδες
- Σταθερός σύνδεσμος
- Πληροφορίες σελίδας
- Αντικείμενο Wikidata
- Παραπομπή
Εκτύπωση/εξαγωγή
Γλώσσες
Βοηθήστε να βελτιωθεί το λήμμα
|
|
Βρήκατε
κάποιο σφάλμα ή παράλειψη;
Μπορείτε να το αναφέρετε στην σελίδα συζήτησης για το λήμμα. |
|
Αλλά να
θυμάστε ότι μπορείτε να προχωρήσετε ο ίδιος στη διόρθωση των λαθών που
βρήκατε, πατώντας "επεξεργασία" στην κορυφή της σελίδας (δείτε πως).
|
|
- Τελευταία τροποποίηση 21:27, 11 Οκτωβρίου 2014.
- Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την Creative Commons Attribution-ShareAlike License· μπορεί να ισχύουν και πρόσθετοι όροι. Δείτε τους Όρους Χρήσης για λεπτομέρειε
==================================
Ντοκουμέντο: Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος και το κείμενο της Α΄ Εθνοσυνέλευσης
Ένα σπάνιο ντοκουμέντο από την εποχή της Παλιγγενεσίας έρχεται στο φως της δημοσιότητας η πρώτη έκδοση του κειμένου της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας μαζί με το Σύνταγμα της Επιδαύρου (Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος), μέσω της τεχνολογίας η οποία στον προκειμένη περίπτωση βοηθά όλους τους Έλληνες να έρθουν πιο κοντά με την Ιστορία τους.
Πρόκειται για το κείμενο της Εθνοσυνέλευσης που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1821 και τελείωσε στις 16 Ιανουαρίου του 1822. Η Α Εθνοσυνέλευση ήταν η αντικαταστάτρια προηγούμενων οργανισμών όπως αυτού της συνέλευσης των Καλτεζών. Για την προετοιμασία έγιναν δύο τοπικές συνελεύσεις στην Στερεά Ελλάδα. Με εγκυκλίους κλήθηκαν αντιπρόσωποι στο Μεσολόγγι και την Άμφισσα την 14η Σεπτεμβρίου, εορτή Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Η πρώτη, τοπική συνέλευση της Δυτ. Ελλάδος, τελείωσε την 9 Νεομ. 1821, και η δεύτερη περί τα τέλη του ίδιου μήνα.
Από εκεί προέκυψαν οργανισμοί διοίκησης και πληρεξούσιοι για την Εθνική Συνέλευση ή Εθνική Βουλή όπως λεγόταν. Στην Πελοπόννησο αποφασίστηκε η ανασύσταση της Πελοποννησιακής Γερουσίας με συνεννοήσεις που έγιναν στη Βέρβενα και τη Ζαράκοβα. Εξέλεξαν πρόεδρο τον Υψηλάντη και κατήρτισαν οργανισμό ανάλογο με αυτό της Στερεάς. Αρχικά ως έδρα της Εθνοσυνέλευσης είχε οριστεί από τον Υψηλάντη το Άργος, που προτιμήθηκε από την Τρίπολη όπου είχαν ξεσπάσει επιδημίες. Μετά από αναβολές και καθυστερήσεις οι πληρεξούσιοι ή «παραστάτες» ορκίστηκαν στην παλαιά εκκλησία του Αη Γιάννη του Άργους την 2 Δεκεμβρίου. Πανηγυρικό λόγο εκφώνησε ο διδάσκαλος του Γένους Νεόφυτος Βάμβας. Σταδιακά έφτασαν και οι καθυστερούντες εκπρόσωποι από τη Στερεά και ορισμένοι από την Πελοπόννησο και η Εθνοσυνέλευση άρχισε τις επίσημες εργασίες στις 20 Δεκεμβρίου 1821, στο χωριό Πιάδα (Νέα Επίδαυρος) κοντά στην Αρχαία Επίδαυρο. Οι εργασίες της εθνοσυνέλευσης έληξαν στις 16 Ιανουαρίου 1822.
Στην εθνοσυνέλευση συμμετείχαν εκπρόσωποι από την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα (Ανατολική χέρσος Ελλάδα και Δυτική χέρσος Ελλάδα όπως ήταν χωρισμένη) καθώς και από τα νησιά Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά. Επίσης συμμετείχε, ψήφισε και υπέγραψε και αντιπρόσωπος των Αλβανών, αν και η Ελληνοαλβανική συμμαχία είχε ήδη διαλυθεί.
Οι εκλογές για τους πληρεξούσιους, παραστάτες όπως λέγονταν, δεν ήταν τακτικές όπως δεν υπήρχε κανένας περιορισμός πόσους θα έστελνε κάθε επαρχία. Οι περισσότεροι πληρεξούσιοι ήταν από τη Στερεά Ελλάδα αφού εκτός τους εκπροσώπους των επαρχιών πήραν μέρος και αυτοί πού έστειλε ο Άρειος πάγος , συνήγοροι όπως αποκαλούνταν. Οι πληρεξούσιοι χωρίστηκαν σε τέσσερις κλάσεις και ψήφιζαν σύμφωνα με τον διαχωρισμό αυτό, κάθε κλάση έκλεξε από τρία μέλη συστήνοντας 12 μελής επιτροπή για την σύνταξη οργανικού νόμου
Στο Εκτελεστικό εκλέχθηκαν οι Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος εκτελεστικού, Αθανάσιος Κανακάρης, αντιπρόεδρος, Αναγνώστης Παπαγιαννόπουλος (Δεληγιάννης), Ιωάννης Ορλάνδος και Ιωάννης Λογοθέτης.
Διαβάστε την διακήρυξη της εθνικής συνέλευσης:
Aπόγονοι του σοφού και φιλανθρώπου Έθνους των Eλλήνων, σύγχρονοι των νυν πεφωτισμένων και ευνομουμένων λαών της Eυρώπης και θεαταί των καλών, τα οποία ούτοι υπό την αδιάρρηκτον των νόμων αιγίδα απολαμβάνουσιν, ήτο αδύνατον πλέον να υποφέρωμεν μέχρις αναλγησίας και ευηθείας την σκληράν του Oθωμανικού Kράτους μάστιγα, ήτις ήδη τέσσαρας περιπου αιώνας επάταζε τας κεφαλάς ημών, και αντί του λόγου την θέλησιν ως νόμον γνωρίζουσα, διώκει και διέταττε τα πάντα δεσποτικώς και αυτογνωμόνως.
Mετά μακράν δουλείαν ηναγκάσθημεν τέλος πάντων να λάβωμεν τα όπλα εις χείρας, και να εκδικήσωμεν εαυτούς, και την πατρίδα ημών από μίαν τοιαύτην φρικτήν, και ως προς την αρχήν αυτής, άδικον τυραννίαν, ήτις ουδεμίαν άλλην είχεν ομοίαν, ή καν δυναμένην οπωσούν μετ' αυτής να παραβληθή δυναστείαν.
O κατά των Tούρκων πόλεμος ημών, μακράν του να στηρίζεται εις αρχάς τινάς δημαγωγικάς και στασιώδεις, ή ιδιωφελείς μέρους τινός του σύμπαντος Eλληνικού Έθνους σκοπούς, είναι πόλεμος εθνικός, πόλεμος ιερός, πόλεμος, του οποίου η μόνη αιτία είναι η ανάκτησις των δικαίων της προσωπικής ημών ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της τιμής, τα οποία, ενώ την σήμερον όλοι οι ευνομούμενοι και γειτονικοί λαοί της Eυρώπης τα χαίρουσιν, από ημάς μόνον η σκληρά και απαραδειγμάτιστος των Oθωμανών τυραννία επροσπάθησεν με βίαν να αφαιρέσει, και εντός του στήθους ημών να τα πνίξη.
Eίχομεν ημείς τάχα ολιγώτερον παρά τα λοιπά έθνη λόγον δια να στερώμεθα εκείνων των δικαίων, ή είμεθα φύσεως κατωτέρας και αχρειεστέρας, δια να νομιζώμεθα ανάξιοι αυτών, και καταδικασμένοι εις αιώνιον δουλείαν, να έρπωμεν ως κτήνη και αυτόματα εις την άλογον θέλησιν ενός απηνούς τυράννου, όστις ληστρικώς και άνευ τινός συνθήκης ήλθεν μακρόθεν να μας καθυποτάξει; Δίκαια, τα οποία η φύσις ενέσπειρε βαθέως εις την καρδίαν των ανθρώπων, και τα οποία οι νόμοι, σύμφωνοι με την φύσιν, καθιέρωσαν, όχι τριών ή τεσσάρων, αλλά και χιλίων και μυρίων αιώνων τυραννίαι· δεν δύναται να εξαλείψη. Kαι αν η βία, ή η ισχύς προς τον καιρόν τα καταπλακώση, ταύτα πάλιν απαλαίωτα και ανεξάλειπτα καθ εαυτά, η ισχύς ημπορεί ν' αποκαταστήση και αναδείξη, οία και πρότερον και απ' αιώνων ήσαν! Δίκαια τέλος πάντων τα οποία δεν επαύσαμεν με τα όπλα να υπερασπιζώμεθα εντός της Eλλάδος, όπως οι καιροί και αι περιστάσεις επέτρεπον.
Aπό τοιαύτας αρχάς των φυσικών δικαίων ορμώμενοι, και θέλοντες να εξομοιωθώμεν με τους λοιπούς συναδέλφους μας, Eυρωπαίους Xριστιανούς, εκινήσαμεν τον πόλεμον κατά των Tούρκων, μάλλον δε τους κατά μέρος πολέμους ενώσαντες, ομοθυμαδόν εκστρατεύσαμεν, αποφασίσαντες ή να επιτύχωμεν τον σκοπόν μας, και να διοικηθώμεν με νόμους δικαίους, ή να χαθώμεν εξ ολοκλήρου, κρίνοντες ανάξιον να ζώμεν πλέον ημείς οι απόγονοι του περικλεούς εκείνου Έθνους των Eλλήνων υπό δουλείαν τοιαύτην, ιδία μάλλον των αλόγων ζώων, παρά των λογικών όντων. Δέκα μήνες ήδη παρήλθον αφ' ού ηρχίσαμεν να τρέχωμεν τούτο το στάδιον του εθνικού πολέμου. Ο ύψιστος Θεός μας εβοήθησε, καίτοι όχι ικανά προπαρασκευασμένους, εις το τοιούτον μέγα τωόντι επιχείρημα· τα όπλα μας εφάνησαν πολλαχού νικηφόρα, πλην και πολλαχού εύρον, και εισέτι ευρίσκουσιν αντίστασιν όχι μικράν· περιστάσεις εναντίαι μας απήντησαν, και ταύτας να εξομαλίσωμεν έως ώρας ενησχολούμεθα. Όθεν δεν πρέπει να φανή παράξενον αν άχρι τούδε ανεβάλλομεν την πολιτικήν της πατρίδος μας διάταξιν, αν δεν επροφθάσαμεν να κηρύξωμεν την ανεξαρτησίαν ημών, και να αναφανώμεν ως έθνος ενώπιον πάντων των ευνομουμένων λαών και απάσης της οικουμένης. Πριν περί της φυσικής ημών υπάρξεως οπωσούν βεβαιωθώμεν, ήτον αδύνατον να σκεφθώμεν και περί της πολιτικής. Έστωσαν λοιπόν τα ειρημένα εις μεν τους άλλους ικανή απολογία της αναβολής μας, εις ημάς δε παραμυθία διά την επικρατήσασαν αταξίαν.
Ήδη δε, ότε αι εναντίαι περιστάσεις ήρχισαν να εξομαλίζωνται, απεφασίσαμεν ή μάλλον ηναγκάσθημεν να οργανίσωμεν και Σύνταγμα Πολιτικόν της Ελλάδος· και πρώτον μεν κατά μέρος, οίον το της Ανατολικής χέρσου Ελλάδος, το της Δυτικής χέρσου Ελλάδος, το της Πελοποννήσου, το των Νήσων, κ. τ. λ. Αλλ' επειδή ταύτα απέβλεπαν μάλλον τας μερικωτέρας σχέσεις, καθ' ας εκάστη των ειρημένων Επαρχιών και Νήσων ώφειλε να διαταχθή και διοικηθή διά τούτο ήτον ανάγκη πάσα επομένως να γενή και έν άλλο γενικόν Προσωρινόν Πολίτευμα εις όλα τα πράγματα και εις όλας τας εσωτερικάς και εξωτερικάς σχέσεις της Ελλάδος επεκτεινόμενον. Προς τούτου την κατασκευήν και σύνταξιν αι κατά μέρος Επαρχίαι και Νήσοι έπεμψαν τους πληρεξουσίους Παραστάτας των. Ούτοι λοιπόν, εν εθνική συνελεύσει σκεφθέντες και μελετήσαντες ικανώς περί των κοινών πραγμάτων, ωργάνισαν μίαν προσωρινήν Διοίκησιν, καθ' ην η Ελλάς άπασα μέλλει να κυβερνηθή εφεξής. Ταύτην, και απλώς μεν ως επί της βάσεως του Δικαίου και των ορθών Νόμων εστηριγμένην, και εν μέρει δε, καθό ωργανισμένην κοινή των Ελλήνων γνώμη, οφείλουσιν όλοι οι λαοί, κάτοικοι της Ελλάδος ν' αναγνωρίζωσι Μόνην έννομον και εθνικήν Διοίκησιν αναλόγως προσφερόμενοι.
Τα συνιστώντα την Διοίκησιν Δώματα είναι δύο: Το Εκτελεστικόν και το Βουλευτικόν, από τα οποία διορίζεται και το Δικαστικόν, ανεξάρτητον όμως από εκείνα διόλου.
Tαύτα διακυρύττει η εθνική Συνέλευσις προς το Πανελλήνιον, εν και μόνον προσεπιφέρουσα, ότι αυτής μεν επεραιώθη το έργον, και διαλύεται σήμερον. ΄Eργον δε του Eλληνικού λαού και χρέος είναι να φανή ευπειθής και υπήκοος εις τους νόμους και τους εκτελεστάς και υπουργούς των νόμων. Έλληνες! Είπατε προ ολίγου ότι δεν θέλετε δουλείαν, και ο τύραννος χάνεται καθημέραν από το μέσον σας· αλλά μόνη η μεταξύ σας ομόνοια και ακριβής υποταγή εις την διοίκησιν ημπορεί να στερεώση την ανεξαρτησίαν σας. Eίθε ο κραταίος του Yψίστου βραχίων ν' ανυψώσει και αρχομένους και άρχοντας, την Eλλάδα ολόκληρον, προς την πάρεδρον αυτού σοφίαν, ώστε ν' αναγνωρίσωσι τ' αληθή των αμοιβαία συμφέροντα. Kαι οι μεν δια της προνοίας, οι δε λαοί δια της ευπειθείας να στερεώσωσι της κοινής ημών Πατρίδος την πολύευκτον ευτυχίαν. Eίθε! Είθε!
Eν Eπιδαύρω την 15ην Iανουαρίου. A´ της Ανεξαρτησίας. 1822
====================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου