ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΚΗΣ - ΕΝΑΣ ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΣΑΤΣΕΩΣ ΤΟΥ 1821

                                                                              

   ΕΘΝΙΚΟΣ  ΥΜΝΟΣ

===================== 

-

 ΕΘΝΙΚΟΣ  ΥΜΝΟΣ

==============================================

  ΕΘΝΙΚΟΣ  ΥΜΝΟΣ

=========================================

-

ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΚΑΡΪΣΚΑΚΗΣ

=========================================

ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΚΑΡΪΣΚΑΚΗΣ

=========================================

ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΚΑΡΪΣΚΑΚΗΣ

ΕΝΑΣ  ΜΕΓΑΛΟΣ  ΗΡΩΑΣ, ΑΛΛΑ  ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΣ

=============================================

ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΚΑΡΪΣΚΑΚΗΣ
========================================

ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΚΑΡΪΣΚΑΚΗΣ

=========================================

ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΚΑΡΪΣΚΑΚΗΣ

=========================================

=========================================

ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΚΑΡΪΣΚΑΚΗΣ

=========================================

ΓΕΩΡΓΙΟΣ   ΚΑΡΪΣΚΑΚΗΣ

=========================================

ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΚΑΡΪΣΚΑΚΗΣ
ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ  ΗΡΩΑΣ  ΤΗΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΕΠΑΝΑΣΑΤΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΣ  ΜΕ  ΓΝΗΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΓΕΤΗΣ- ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ . 
------------------------------------------------------------------

 

Pireorama ιστορίας και πολιτισμού

(ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΠΕΙΡΑΪΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (- 1930 - ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ)

Ιστορία Μνημείου του Καραϊσκάκη και Τύμβου των Αγωνιστών στο Φάληρο

Απεικόνιση του Μνημείου Καραϊσκάκη το 1884

Του Στέφανου Μίλεση

Κάποτε στο μέσο της έρημης πεδιάδας του Φαλήρου, υψωνόταν κατάλευκο και μόνο στην περιοχή, το μαρμάρινο Μνημείο του Καραϊσκάκη στο σημείο ακριβώς εκείνο που ο Στρατάρχης, ο ήρωας των μαχών της Αράχωβας και του Χαϊδαρίου, είχε πέσει υπέρ της ελευθερίας την 22α Απριλίου του 1827.

Αρχικά το Μνημείο του Καραϊσκάκη υψώνονταν μόνο του. Από τις 20 Απριλίου του 1835, ημέρα ανακομιδής των οστών του Στρατάρχη από την Σαλαμίνα στο Φάληρο, ορθώθηκε δίπλα του και ο λιτός Τύμβος, όπου εναποτέθηκαν τα οστά των συναγωνιστών του.

Στις 20 Απριλίου του 1835, πραγματοποιήθηκε η μεταφορά των οστών του Στρατάρχη από την Σαλαμίνα, όπου προσωρινώς είχε ταφεί, στο σημείο που είχε πέσει νεκρός για την υπόθεση της ελληνικής ανεξαρτησίας. Για την μεταφορά την ημέρα εκείνη των οστών του Στρατάρχη και τον ενταφιασμό τους στο Φαληρικό Μνημείο, είχε σχηματισθεί μια Επιτροπή αποτελούμενη από συναγωνιστές του Καραϊσκάκη, που τότε ακόμα βρίσκονταν εν ζωή. Η Επιτροπή αυτή λοιπόν απαρτιζόμενη από τους Βάσο, Κριεζώτη, Χατζηπέτρο, Μακρυγιάννη, Νικηταρά, Καλλέργη, Σπυρομήλιο και Βάγια παρέλαβε από την Σαλαμίνα τα οστά του Καραϊσκάκη με όλες τις οφειλόμενες τιμές, τα τοποθέτησε εντός μιας μαύρης λάρνακας και τα έφεραν στον Πειραιά με πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού που συνόδευαν τιμής ένεκεν δύο λέμβοι πολεμικών πλοίων του Γαλλικού και του Ρωσικού Ναυτικού αντίστοιχα. Μόλις έφτασαν στον Πειραιά, σχηματίσθηκε πομπή στην οποία συμμετείχαν οι κόρες και οι συγγενείς του Στρατάρχη. Της πομπής αυτής επικεφαλής βρίσκονταν η άμαξα που μετέφερε τη λάρνακα με τα οστά που την έσερναν τέσσερα μαύρα άλογα. 

Όταν η πομπή έφτασε στο Φάληρο (σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια πριν ακόμα η περιοχή λάβει την ονομασία "Νέο Φάληρο"), στο σημείο που προϋπήρχε το Μνημείο (κενοτάφιο ακόμη) συνάντησε άλλη πομπή που συγχρόνως είχε ξεκινήσει από την Αθήνα, συνοδεύοντας δεκαέξι κιβώτια εντός των οποίων υπήρχαν τα οστά των συναγωνιστών του Καραϊσκάκη Ελλήνων και Φιλελλήνων που επίσης είχαν πέσει για την υπόθεση της ελληνικής ανεξαρτησίας. Αυτά θα τοποθετούνταν εντός Τύμβου που την χρονιά εκείνη είχε αποφασιστεί να κατασκευαστεί δίπλα στο Μνημείο του Καραϊσκάκη.

Εκεί παρίστατο και ο ίδιος ο Βασιλιάς Όθωνας που διέταξε να ανοίξουν τη λάρνακα που περιείχε τα οστά του Καραϊσκάκη και αφού αφαίρεσε από το στήθος του τον Μεγαλόσταυρο του Σωτήρος απέθεσε πάνω στα οστά του λέγοντας:

- Αθάνατε Καραϊσκάκη! Επειδή ζωντανό δεν σε πρόλαβα για να σε βραβεύσω για τα ανδραγαθήματά σου, σε βραβεύω μετά θάνατο παραδίδοντας τον Μέγα Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος στον υιό σου

Η λάρνακα με τα οστά του Στρατάρχη τοποθετήθηκε εντός του Μνημείου από τους ίδιους τους συναγωνιστές του, ενώ την ίδια στιγμή παραπλεύρως τοποθετούνταν τα οστά των πεσόντων Ελλήνων και Φιλελλήνων στον Τύμβο.

Γυμνάσια του Πειραιά φωτογραφίζονται μπροστά στο Μνημείο του Καραϊσκάκη το 1907. Δεξιά διακρίνεται ο Τύμβος των Πεσόντων Ελλήνων και Φιλελλήνων

Πάνω στο Μνημείο υπάρχουν χαραγμένες τρεις επιγραφές. Επί της πρώτης επιγραφής που βρίσκεται εντός κόγχης που προστατεύεται από σιδερένιο κιγκλίδωμα αναγράφεται:

Στο πάνω μέρος της πρόσοψης του Μνημείου υπάρχει η δεύτερη επιγραφή:

Ενώ στην πίσω πλευρά του Μνημείου βρίσκονται χαραγμένα τα ονόματα των τοποθεσιών των Μαχών καθώς και τα ονόματα των συναγωνιστών του:

Η αρχική θέση των Μνημείων:

Τόσο το Μνημείο του Καραϊσκάκη όσο και ο Τύμβος των πεσόντων Ελλήνων και Φιλελλήνων αρχικά βρίσκονταν στο σημείο που σκοτώθηκε ο ηρωικός αγωνιστής. Παρέμενε εκεί από την εποχή του Βασιλιά Όθωνα και η θέση του προσδιοριζόταν επακριβώς από την τοπογραφία Αθηνών και περιχώρων του Άλτεχόφτεν που τυπώθηκε το 1837 στην Βασιλική Λιθογραφία.

Ο Τάφος του Καραϊσκάκη βρισκόταν αριστερά ενός μικρού δρομίσκου που συνέδεε την Πειραιώς με την παραλία του Νέου Φαλήρου (αντίστοιχη με την σημερινή Καραολή και Δημητρίου).

 Αρχικώς το Μνημείο ήταν στο μέσο ενός καλλιεργούμενου αγρού πίσω αριστερά του Ποδηλατοδρομίουκαι έναντι του νεκροταφείου των νεκρών της χολέρας Αγγλογάλλων κατά την κατοχή του Πειραιά του 1854-1857. Το θέαμα στην έρημη έκταση του Μνημείου ήταν πραγματικά μοναδικό.

Σε αεροφωτογραφία του 1934 διακρίνεται το Ποδηλατοδρόμιο και πίσω αριστερά αυτού το Μνημείο με τον Τύμβο (εντός κύκλου). Η θέση αυτή προσδιόριζε το σημείο που σκοτώθηκε ο Στρατάρχης και ήταν η αρχική του Μνημείου από την εποχή του Όθωνα!

Αεροφωτογραφία του 1934 στην οποία είναι σημειωμένα η αρχική θέση του ποδηλατοδρόμιου και του αρχικού σημείου που βρίσκονταν το Μνήμα του Καραϊσκάκη και ο Τύμβος των Πεσόντων Αγωνιστών. 

Οι Πανευρωπαϊκοί Αγώνες Στίβου του 1969 ξηλώνουν τα Μνημεία:

Το 1964 στην θέση του Ποδηλατοδρόμιου ανεγέρθηκε το Στάδιο "Γεώργιος Καραϊσκάκης". Τόσο το Μνημείο του Καραϊσκάκη όσο και ο Τύμβος παρέμειναν στην αρχική τους θέση, ευρισκόμενα επί κυκλικού κόμβου επί της Λεωφόρου Καραολή και Δημητρίου, καθότι η οδός αυτή συναντούσε με την νέα χάραξή της τα Μνημεία. Το πρόβλημα αυτό είχε λυθεί τότε με κυκλική παράκαμψη πέριξ αυτών.

Μέρος της τελετής "Καραϊσκάκεια" του 1957

 Όμως η ανάληψη από την Ελλάδα (εποχή Δικτατορίας) της διεξαγωγής του 9ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ανοικτού στίβου το 1969 (από 16 έως 21 Σεπτεμβρίου), ώθησε στην διαμόρφωση όλου των χώρων πέριξ του Σταδίου Καραϊσκάκη. Με εκείνη την διαμόρφωση αποφασίστηκε η κατασκευή γέφυρας και η "διάλυση" του Μνημείου και του Τύμβου, με σκοπό την μεταφορά τους σε άλλο σημείο. 

Η διάλυση έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 1968 όπου τα οστά του Καραϊσκάκη παρέμειναν εντός της αρχικής λάρνακας, ενώ τα οστά των αγωνιστών τέθηκαν εντός ξυλοκιβωτίων! 

Οι προτάσεις Φορέων και Ιδιωτών για την μετακομιδή:

Αν και η αρχική πρόταση ήταν να μεταφερθούν προς φύλαξη στον παρακείμενο ναό του Αγίου Δημητρίου Νέου Φαλήρου, ωστόσο η πρόταση αυτή δεν έγινε αποδεκτή. Μεταξύ άλλων ο Μελετόπουλος(Μελετητής της Πειραϊκής ιστορίας), είχε προτείνει είτε τα οστά να φυλαχθούν στο Ναΐδριο του Αγίου Νικολάου που βρισκόταν στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου (εκεί που συνήθιζε να προσεύχεται ο Καραϊσκάκης όταν διατηρούσε το στρατόπεδο), είτε να μεταφερθούν στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο δίπλα στην λάρνακα με την Καρδιά του Κανάρη που υπήρχε εκεί. Μάλιστα η μετακομιδή των οστών είχε προτείνει να γίνει με τιμές Αρχιστρατήγου εν ενεργεία. 

Άλλες προτάσεις αφορούσαν την μετακομιδή τους στο Πολεμικό Μουσείο που ανεγειρόταν τότε επί των οδών Βασ. Σοφίας και Ριζάρη ή και ακόμα στην κενή έκταση που κάποτε βρισκόταν η Σχολή Ευελπίδων Πειραιώς κατ΄ αντιστοιχία με τα λείψανα του Μιαούλη που βρίσκονταν εντός της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων.

Δυστυχώς καμία πρόταση εξ αυτών δεν έγινε αποδεκτή και τα λείψανα μεταφέρθηκαν στο γκαράζ του τέως Δήμου Νέου Φαλήρου, εντός μιας καλύβας από τσιμεντόλιθους με χώμα αντί δαπέδου! Μάλιστα για την αποθήκευσή τους χρησιμοποιήθηκαν ξύλινα κιβώτια που είχαν δομικά υλικά κατασκευής λίγο πριν!

Η επιλογή της νέας τοποθεσίας:


 Ένα έτος είχε περάσει και τα οστά παρέμεναν εντός του Γκαράζ, παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων του Νέου Φαλήρου και ειδικά της εφημερίδας "Φωνή του Νέου Φαλήρου". Ο Διευθυντής και εκδότης της εφημερίδας, έφτασε στο σημείο να μεταβεί στο Δημαρχείο του Πειραιά και να "αναγκάσει" τον Δήμαρχο της επταετίας Αριστείδη Σκυλίτση να δει από κοντά την αισχρή αντιμετώπιση των ιερών πραγματικά λειψάνων εκείνων που έδωσαν την ζωή τους για την ελληνική Ελευθερία. 

Πραγματικά ο Σκυλίτσης συνοδευόμενος από τον Υπουργό Προεδρίας Βοβολίνη μετά τον θόρυβο που είχε δημιουργηθεί, διενήργησαν αυτοψία στο γκαράζ του Νέου Φαλήρου δηλώνοντας άγνοια για το περιστατικό.

Ο Δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης και ο Υπουργός Προεδρίας Βοβολίνης  μετά τον θόρυβο που είχε δημιουργηθεί βλέπουν και οι ίδιοι τα οστά του Καραϊσκάκη και των 106 πεσόντων Ελλήνων και Φιλελλήνων εντός ξυλοκιβωτίων. Τα κιβώτια αυτά είχαν τοποθετηθεί εντός τσιμεντολιθικής κατασκευής μέσα στο γκαράζ του τέως Δήμου Νέου Φαλήρου. 

(φωτογραφία εφημερίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ)

Η τύχη του Στρατάρχη παραλίγο όμοια με του Νικηταρά:

Το καλοκαίρι του 1969 λοιπόν οι Ευρωπαϊκοί Αγώνες Στίβου, είχαν διεξαχθεί σε ένα Στάδιο που έφερε την ονομασία προς τιμή του Στρατάρχη, με τα οστά του όμως, όπως και αυτά των αγωνιστών, να συνεχίζουν να βρίσκονται εντός γκαράζ! Τα οστά μάλιστα κάποια στιγμή κινδύνεψαν να χαθούν όπως συνέβει άλλοτε με τα οστά του αποβιώσαντα στον Πειραιά Νικηταρά του Τουρκοφάγου που είχε ταφεί στο αρχικό Νεκροταφείο του Αγίου Διονυσίου. Το ταφολόγιο του Αγίου Διονυσίου όταν το νεκροταφείο διαλύθηκε, είχε παραδοθεί στο Πρωτοδικείο Αθηνών για φύλαξη. Δυστυχώς όμως όταν έφτασε η στιγμή να αναζητηθεί από την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Πειραιώς το ταφολόγιο είχε χαθεί και μαζί του και τα οστά του Νικηταρά!

Εξεύρεση σημείου μεταξύ "Φοίνικος και Νέας Γέφυρας":

Στις 16 και 17 Οκτωβρίου 1969 ανακοινώνεται δια του τύπου, ότι το Μνημείο του Καραϊσκάκη θα επανατοποθετηθεί στο σημείο που ορίζεται μεταξύ "Φοίνικα και Νέας Γέφυρας" στην πλατεία που έχει διαμορφωθεί μπροστά από τον ηλεκτρικό σταθμό Νέου Φαλήρου. Ενώ ο Τύμβος με τα οστά των εκατό περίπου συμπολεμιστών του Στρατάρχη θα τοποθετηθεί πίσω από τον Ναό της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, δίπλα στο Ναυτικό περίπτερο του Νέου Φαλήρου. 

Τελικώς στις 28 Φεβρουαρίου 1970 ανακοινώνεται ότι το νέο Μνημείο του Καραϊσκάκη είναι έτοιμο και αναμένεται η τελετή εγκαινίων του λίαν προσεχώς, ενώ και ο Τύμβος συμπολεμιστών θα ανεγερθεί δίπλα στο Μνημείο.  Έκτοτε τα μνημεία θα λέγαμε ότι μάλλον βρίσκονται παρατημένα στην τύχη τους, ενώ ο Τύμβος των πεσόντων Ελλήνων και Φιλελλήνων συναγωνιστών του Στρατάρχη δεν φέρει ουδεμία αναμνηστική πλάκα για τον σκοπό της ύπαρξής του! 

Στον Τύμβο μεταξύ άλλων βρίσκονται και τα οστά των:

Λάμπρου Βεΐκου, Γεωργίου Δράκου, Κώνστα Διαμαντή, Ιωάννη Κριτσίκη, Συμεών Ζαχαρίτσα, Παναγιώτη Κραβαρίτη, Νικολάου Εμμανουήλ, Ιωάννη Σουλτάνη, Βούρβαχη (ή Μπούρμαχη), Παπά, Εμμανουήλ Γαλιάτση, Γεωργίου Τζαβέλλα, Χρήστου Μπέγα, Αθανασίου Τούσα, Χαράλαμπου Ιγγλέση, Δημητρίου Χουρμούδη (Κουρμούλη), Σπύρου Λαμπροπούλου, Στρατή Αινίτη, Ζάχου Καββαδία, Ιωάννη Νοταρά και Ισαυρίδη.

Σχετικές αναρτήσεις:

Στα παλικάρια του Καραϊσκάκη (Τύμβος)

Άγιος Νικόλαος Κερατσινίου. Δια χειρός Καραϊσκάκη

Το ποδηλατοδρόμιο Νέου Φαλήρου

Εφημερίδα ΣΚΙΠ
(30 Απριλίου 1927- Εορτασμός εκατονταετίας θανάτου Καραϊσκάκη στο Νέο Φάληρο)
Εφημερίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ (17 Οκτωβρίου 1969)
Εφημερίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ (27 Ιουνίου 1969)
Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ (22 Απριλίου 1884) ΤΩ ΕΝ ΦΑΛΗΡΩ ΜΝΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
Αρθρογραφία Εφημερίδας "Φωνή του Φαλήρου" ετών 1968, 1969
Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 16 Οκτωβρίου 1969
Αποσπάσματα από εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ

=================================

Ο τάφος του στρατηγού Γεώργιου Καραισκάκη στο Ν. Φάληρο

>

-

 Ο   ΤΑΦΟΣ  ΤΟΥ  ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ  ΣΤΟ  ΝΕΟ   ΦΑΛΗΡΟ

============================================

 Ο   ΤΑΦΟΣ  ΤΟΥ  ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ  ΣΤΟ  ΝΕΟ   ΦΑΛΗΡΟ

============================================ --

 Ο   ΤΑΦΟΣ  ΤΟΥ  ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ  ΣΤΟ  ΝΕΟ   ΦΑΛΗΡΟ

============================================

 Ο   ΤΑΦΟΣ  ΤΟΥ  ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ  ΣΤΟ  ΝΕΟ   ΦΑΛΗΡΟ

============================================ -

About these ads

  

Ο   ΤΑΦΟΣ  ΤΟΥ  ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ  ΣΤΟ  ΝΕΟ   ΦΑΛΗΡΟ

============================================  

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ψυχή μας στην... Κούλουρη του Γεώργιου Καραϊσκάκη

Σάββατο, Μάρτιος 23, 2013 - 13:00

Ηθελε η ψυχή του να πάει στην Κούλουρη! Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ένας από τους σημαντικότερους οπλαρχηγούς και αγωνιστές της Επανάστασης του 1821 είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το νησί της Σαλαμίνας. Οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν, ωστόσο ο ίδιος όχι μόνο ζήτησε να ταφεί δίπλα στον ιερό ναό του προστάτη του, του Αγίου Δημητρίου, αλλά μέχρι σήμερα σώζεται ο τάφος του εκεί. Η «Espresso» περπάτησε στο νησί που φιλοξένησε τον μεγάλο ήρωα της Επανάστασης και κατά τη διάρκεια της ζωής του, αλλά και όταν η θαρραλέα ψυχή του άφησε το ρωμαλέο σώμα του. Μόλις ένα τέταρτο μακριά από τον Πειραιά, η Σαλαμίνα ή Κούλουρη, όπως ονομαζόταν το νησί παλαιότερα, εμπεριέχει στα σπλάχνα της ιστορία αιώνων. Η πληθώρα των λαογραφικών στοιχειών είναι τέτοια, που χρειάζεται κανείς μέρες για να μπορέσει να περιηγηθεί σε όλα τα σημεία που έχουν να πουν κάτι στον επισκέπτη-ταξιδιώτη.

Ορμώμενοι από την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου σταθήκαμε στο πέρασμα του Γεώργιου Καραΐσκάκη από το νησί. Ο ξεναγός μας στα μονοπάτια της ιστορίας Φάνης Καπαραλιώτης με ιδιαίτερη συγκίνηση μας υπέδειξε το σημείο όπου είχε ζητήσει να ταφεί ο μεγάλος οπλαρχηγός του γένους: «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν πολύ φίλος με μία από τις οικογένειες των πιο ισχυρών αρχόντων του νησιού, που βοηθούσαν στην απελευθέρωση του γένους με πολεμοφόδια και χρήματα» λέει ο κ. Καπαραλιώτης και μας δείχνει το σημείο όπου κάποτε υπήρχε το αρχοντικό στο οποίο ξαπόσταινε ο Καραϊσκάκης. Τώρα στη θέση του έχει υψωθεί ένα σύγχρονο τριώροφο κτίριο, ωστόσο κανείς δεν ξεχνάει την ιστορία: «Η αγάπη του για τον τόπο ήταν τόσο μεγάλη, που είχε ζητήσει σαν πεθάνει να μεταφέρουν τη σορό του εδώ. Ετσι κι έγινε» εξηγεί ο κ. Καπαραλιώτης και μας υποδεικνύει την εκκλησία στην οποία ο ήρωας της Επανάστασης είχε δωρίσει και μια ασημένια εικόνα του Αγίου Δημητρίου, η οποία δεσπόζει ακόμη σε περίοπτη θέση: «Ετσι, στις 23 Απριλίου του 1823 το νεκρό σώμα του Γεώργιου Καραΐσκάκη τάφηκε εδώ. Δίπλα στον ναό όπου εκκλησιαζόταν όταν ερχόταν στο νησί. Η αλήθεια είναι πως ο ναός τότε ήταν πολύ μικρότερος και στον περίβολό του ήταν το νεκροταφείο. Οταν αποφασίστηκε να γίνει επέκταση της εκκλησίας έγινε η αποκομιδή των οστών, ωστόσο ο τάφος του Καραΐσκάκη παρέμεινε άθικτος από σεβασμό στον εθνικό μας ήρωα και γι' αυτό τον λόγο βρίσκεται μέσα στον ναό» συμπληρώνει ο κ. Καπαραλιώτης που γνωρίζει και την παραμικρή λεπτομέρεια.

Δίπλα στον τάφο δεσπόζει η τοιχογραφία με τη μορφή του Γεώργιου Καραΐσκάκη, ενώ λίγο πιο πίσω υπάρχει μια πινακίδα όπου αναγράφονται τα τελευταία λόγια του, που θα έλεγε κανείς ότι είναι προφητικά, αφού θα μπορούσαν κάλλιστα να απευθύνονται και στους Νεοέλληνες: «Παιδιά μου, να νταγιάσετε, να γίνετε ένα σώμα. Να μη χαθεί η πατρίδα μας, την πάρτε στο λαιμό σας. Μένα με παν στην Κούλουρη, πέρα στον Αϊ-Δημήτρη, που είναι παντοτινός γιατρός, αυτός θα με γιατρέψει». Ο ναός όπου σώζεται ο τάφος του Γεώργιου Καραΐσκάκη χτίστηκε το 1806 και μέσα σε αυτόν, εκτός από την ασημένια εικόνα που χάρισε ο οπλαρχηγός, την μπαρουταποθήκη του και κάποια νομίσματα, σώζονται και έργα που φιλοτέχνησε ο Γιαννούλης Χαλεπάς. Εξω από την εκκλησιά του Αγίου Δημητρίου έχει στηθεί η προτομή του εθνικού ήρωα, ενώ συχνά ο ιερός ναός αποτελεί αξιοθέατο για τους τουρίστες που ενδιαφέρονται να μάθουν την Ιστορία της Ελλάδας.

Σήμερα στον τάφο του Γεώργιου Καραΐσκάκη υπάρχουν μερικά μόνο από τα οστά του αφού με διάταγμα που βγήκε από την κυβέρνηση πριν από τη βασιλεία του Οθωνα διατάχθηκε να μεταφερθούν στο Νέο Φάληρο. Τότε ο ιερέας του ναού αντέδρασε και κατάφερε να κρατήσει μερικά από τα οστά του Γεώργιου Καραΐσκάκη στα χώματα όπου ο ίδιος είχε ζητήσει να ταφεί.

Το μοναστήρι της Φανερωμένης

Μακριά από το κέντρο της Σαλαμίνας στέκει μόνο του πάνω σε έναν μικρό λόφο το μοναστήρι της Παναγιάς της Φανερωμένης. Εκεί φιλοξενήθηκε αρκετά βράδια ο Γεώργιος Καραϊσκάκης όταν έπρεπε να κρυφτεί από τον εχθρό. «Τότε η ιερά μονή ήταν αντρική. Στο μοναστήρι φυλάσσονται αρκετά όπλα των αγωνιστών του 1821, ενώ εδώ φιλοξενήθηκαν και αρκετοί. Μεταξύ αυτών και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης» λέει η Αγία Ηγουμένη και μας δείχνει την εικόνα της Παναγιάς που βρέθηκε εκεί από τον Οσιο Λαυρέντιο, ο οποίος και μόνασε στην ιερά μονή της Σαλαμίνας.

 Γνήσιος λαϊκός ηγέτης ο μεγάλος οπλαρχηγός του γένους

Ο Καραϊσκάκης είναι ίσως η πιο δραματική μορφή από τους αγωνιστές του 1821. Περίφημος κλέφτης του Κατσαντώνη, αρματολός των Αγράφων, στρατάρχης της Ρούμελης, αρχιστράτηγος της Ελλάδας και προπαντός γνήσιος λαϊκός ηγέτης. Γεννήθηκε το 1782 σε μια σπηλιά κοντά στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας από «καλογριά» του κοντινού μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου, τη Ζωή Ντιμισκή. Η μάνα του καταγόταν από το χωριό Σκουλικαριά της Αρτας, παντρεύτηκε κάποιον Γιαννάκη Μαυροματιανό και πολύ νωρίς έμεινε χήρα. Λέγεται πως ο πατέρας του ήταν ο αρματολός του βάλτου Δημήτρης Ισκος ή Καραΐσκος. Μέχρι τον θάνατό του ο Καραϊσκάκης ήταν γνωστός με το όνομα «Ο γιος της καλογριάς». Ο Καραϊσκάκης πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια κοντά στην οικογένεια ενός Σαρακατσάνου τσέλιγκα γιατί μόλις έγινε οκτώ χρόνων πέθανε η μάνα του κι έτσι μεγάλωσε ανάμεσα σε ξένους τρώγοντας «ξύλο και μπομπότα», πότε στο Μαυρομμάτι και πότε στη Γράλιστα και το Λεοντίτο. Από μικρός κατατάχτηκε στα αρματολίτικα σώματα των Αγράφων. Διετέλεσε πρωτοπαλίκαρο του Κατσαντώνη και ήταν ένας από τους τρεις που πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Βεληγκέκα. Αναμείχθηκε στους πολέμους του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, άλλοτε ως σύμμαχος και άλλοτε ως αντίπαλος. Αντιπροσώπευσε τα Αγραφα σε σύσκεψη μυημένων στα σχέδια της Φιλικής Εταιρείας για την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα, που πραγματοποιήθηκε στη Λευκάδα το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου 1821. Δεν πήρε μέρος στα πρώτα χρόνια της επανάστασης, επειδή η Διοίκηση και κυρίως ο Μαυροκορδάτος τον υποψιάζονταν πως ήταν σε συνεννόηση με τους Τούρκους. Η διαμάχη εξάλλου ανάμεσα στους προύχοντες και τους οπλαρχηγούς οδήγησε και τα δύο μέρη πολλές φορές σε ακρότητες. Στη συνέχεια έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, η δε γενναιότητά του καθώς και τα χωρατά του έμειναν στην ιστορία. Μετά την πτώση του Μεσολογγίου έγινε αρχιστράτηγος της Στερεάς Ελλάδας κι άρχισε τις επιχειρήσεις εναντίον του Κιουταχή, τον οποίο νίκησε στην Αράχοβα, στο Δίστομο, στη Δόμβραινα και αλλού, εφαρμόζοντας με επιτυχία τον ανταρτοπόλεμο και καταστρέφοντας τις εφοδιοπομπές του εχθρού. Στις 22 Απριλίου 1827 έγινε μια μικροσυμπλοκή μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην περιοχή του σημερινού Νέου Φαλήρου και ο Καραϊσκάκης, που ήταν άρρωστος άσχημα, βγήκε από τη σκηνή του. Μια σφαίρα όμως που κανείς δεν έμαθε ποτέ από πού προερχόταν, τον χτύπησε θανάσιμα και πέθανε την επομένη, στις 23 Απριλίου, ημέρα της ονομαστικής του εορτής. Ο θάνατος του «Αχιλλέα της Ρωμιοσύνης», όπως χαρακτήρισε τον Καραΐσκάκη ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, είχε συγκλονιστική απήχηση και βύθισε στο πένθος όλους τους Ελληνες.

ΑΝΘΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ

ΦΩΤ.: ΛΑΚΗΣ ΓΙΑΚΟΥΜΗΣ

-----------------------------------------------

{ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ-  Με άπειρες  ευχαριστίες και  ιδιαίτερη  τιμή στους συντάκτες }

---------------------------------------------

================================================

Η ιστορία της ταφής των οστών του Γεωργίου Καραϊσκάκη

  

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ως γνωστόν, πληγώθηκε το βράδυ της 22ας Απριλίου 1827 στο Φάληρο και περί το μεσονύκτιο μεταφέρθηκε στην Σαλαμίνα, όπου λειτουργούσε πρόχειρο νοσοκομείο, στο οποίο μετ' ολίγον εξέπνευσε. Ο θάνατός του ήταν μάλλον δολοφονία των αντιπάλων του, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας εδώ. Ο Καραϊσκάκης, λοιπόν, νεκρός! Μετά τριών ωρών θρηνολογίαν αξιωματικών, στρατιωτών, φίλων, αναπήρων και κυρίως γυναικών, το λείψανό του ετάφη παρά την θύραν του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου της Σαλαμίνας και σε απόσταση δύο βημάτων από αυτή. Ο θρήνος ήταν πανελλήνιος. Θρήνησε και η δημοτική μούσα: "Τρίτη Τετάρτη θλιβερή Πέφτη φαρμακωμένη, Παρασκευή ξημέρωσε Που να μην είχε φέξει Ο Στρατηγός απέθανε." Πλησίον του τάφου του Καραϊσκάκη υπήρχαν ακόμη δύο τάφοι Ιερέων του Ναού του Αγίου Δημητρίου. Κανένας από τους τρεις τάφους δεν έφερε όνομα, αλλά ο Ιερέας τους ήξερε και έκανε τα καθιερωμένα μνημόσυνα. Στον τάφο αυτόν τα οστά του Γεωργίου Καραϊσκάκη αναπαύθηκαν για 8 χρόνια ακριβώς. Στις αρχές Απριλίου 1835, δέκα ακριβώς χρόνια μετά, ο Βασιλιάς Όθωνας αποφάσισε να συγκεντρωθούν τα οστά του Καραϊσκάκη και των πεσόντων στη μάχη του Φαλήρου και του Ανάλατου και να ενταφιασθούν σε μνημείο στο Φάληρο, μεταξύ Πειραιώς και Μουνυχίας, στον τόπο που πληγώθηκε ο Στρατηγός (σήμερα Νέο Φάληρο, απέναντι του γηπέδου Καραϊσκάκη, ένθα και η στάση του τραίνου). Η πρώτη προσπάθεια εντοπισμού του τάφου του Καραϊσκάκη, διαδίδεται ότι απέτυχε, διότι οι κάτοικοι της Σαλαμίνας αρνήθηκαν την μεταφορά των οστών του και έγιναν μάλιστα κάποιες αψιμαχίες με τους χωροφύλακες. Λέγεται, επίσης ότι χρησιμοποιήθηκε και κάποιο τέχνασμα για τον εντοπισμό του τάφου, ότι δηλαδή κάποιος χωροφύλακας ντύθηκε χωριάτης και προσποιήθηκε τον συγγενή του Καραϊσκάκη, που ήρθε για να του κάνει μνημόσυνο. Για τον σκοπό αυτόν Επιτροπή αποτελουμένη από τους Συνταγματάρχες Ν. Κριτζιώτη, Νικήτα Σταματελόπουλο, Βάσο Μαυροβουνιώτη, Γιάννη Μακυρυγιάννη, του Αντισυνταγματάρχες Χριστόδουλο Πέτρου, Δημήτριο Καλλέργη, Σπυρομήλιο και τον αξιωματικό Γεώργιο Βάγια,μετέβη στη Σαλαμίνα για να επιστατήσει στην ανακομιδή των λειψάνων του Καραϊσκάκη και να τα συνοδεύσει μέχρι του ανεγερθέντος μνημείου στο Φάληρο. Παρουσία αυτών, αλλά και των Αρχών της Σαλαμίνας στις 20 Απριλίου 1835 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων και την επαύριο, δηλαδή στις 21 Απριλίου 1835, μεταφέρθηκαν με πένθιμη πομπή σε μελανοσκεπή λάρνακα στο λιμάνι του νησιού. Στις 22 Απριλίου 1835 τα οστά μεταφέρθηκαν στο μνημείο στο Φάληρο, στο οποίο με άλλη πομπή είχαν φθάσει εντός 16 μεγάλων κιβωτίων τα οστά των υπέρ της πόλεως πεσόντων, μεταξύ των οποίων και των ηρώων Λάμπρου Βέϊκου, Δράκου, Κουρμούλη, Ιωάννου Νοταρά και άλλων. Ο Βασιλιάς Όθωνας, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Χώρας, οι δύο θυγατέρες και ο γιος του Καραϊσκάκη, οι Πρεσβευτές των ξένων Δυνάμεων και πλήθος λαού, ήταν όλοι παρόντες. Επιτάφιο λόγο εξεφώνησε ο επί των Εξωτερικών Γραμματέας της Επικράτειας Ι. Ρίζος, λιτή δε προσφώνηση έκανε ο Αντισυνταγματάρχης Σπυρομήλιος. Μετά το άνοιγμα της λάρνακας που έφερε τα οστά του Στρατηλάτη, ο Βασιλιάς είπε τα εξής: " Η απώλεια του ενδοξοτέρου στρατηγού της Ελλάδος θέλει είναι πάντοτε εις εμέ, καθώς και όλους τους Έλληνας, ανάμνησις λυπηρά. Απονέμων την οφειλομένην εις τους υπέρ της ελευθερίας πεσόντας τιμήν, γνωρίζω πόσον χρεωστεί η πατρίς εις τους επιζήσαντας συναγνωνιστάς των". Στη συνέχεια ο Όθωνας αφαίρεσε από το στήθος του τον Μεγαλόσταυρον του Σωτήρος και με τα ίδια του τα χέρια τον απέθεσε επί των οστών του Καραϊσκάκη! Και είπε: "Αθάνατε Καραϊσκάκη! Επειδή ζώντα δεν σ' επρόφθασα ίνα σε βραβεύσω πρεπόντως διά τας ηρωϊκάς υπέρ της πατρίδος ανδραγαθίας σου, εις την οποίαν προσέφερες την μεγίστην θυσίαν, χύσας το αίμα σου υπέρ αυτής, τιμώ σήμερον τα λείψανά σου με το οποίον έχω βασιλικότερον βραβείον. Τον Μέγαν Σταυρόν του Τάγματος του Σωτήρος, αφίνων αυτόν διά παντός εις τον υιόν σου εις ανεξάλειπτον μνήμην της προς σε του Έθνους ευγνωμοσύνης". Στραφείς προς τις κόρες του ο Όθωνας είπε: "Εις σας δε, ω θυγατέρες του Καραϊσκου, πενθούσας μεθ' όλης της Ελλάδος τον θάνατον του αοιδήμου πατρός σας, πατήρ θέλω είμαι εις το εξής εγώ! θέλω προσπαθήσει να σας παρηγορήσω διά την στέρησιν ταύτην, ανακουφίσας την κατάστασίν σας". Διαβάστηκε τότε το Βασιλικό Διάταγμα της προκίσεως της νεότερης κόρης του Στρατηγού, Πηνελόπης, η οποία είχε ήδη κάνει γάμο με τον Νοταρά(πεντακόσια στρέμματα γης στην Κορινθία και 6.000 δραχμές). Μετά την ρίψη 45 βολών των κανονιών, όσα και τα χρόνια του Στρατάρχη, έληξε η τελετή της κηδείας, των οστών του τεθέντων σε ξεχωριστό τάφο, των δε λοιπών ηρώων πλησίον του. Τα χρόνια διαβήκαν, οι δεκαετίες πέρασαν. Στα χρόνια της Χούντας ο διορισμένος Δήμαρχος του Πειραιά Σκυλίτσης, ανακαίνισε και ανοικοδόμησε εκ βάθρων το μνημείο του Φαλήρου. Παραδίδεται και υποστηρίζεται μετ' επιτάσεως ότι από λάθος (μη ενημέρωση του συνεργείου για την ύπαρξη στον χώρο αυτόν των οστών του Καραϊσκάκη και των άλλων ηρώων) όλα τα οστά με άλλα άχρηστα υλικά πετάχθηκαν στην θάλασσα! Τόσο καλά τιμούμε οι νεοέλληνες τους μεγάλους ήρωές μας. Το θέμα αυτό χρήζει ενδελεχούς ερεύνης και μελέτης, πάντως δική μου μικρή προσπάθεια δεν έφερε κάποιο αποτέλεσμα, γιατί επίσημη και σοβαρή απάντηση δεν δίνουν οι αρμόδιοι του Δήμου Πειραιώς. Εν τω μεταξύ, ο ναός του Αγίου Δημητρίου στην Σαλαμίνα προϊόντος του χρόνου επεξετάθηκαι έτσι ο χώρος του τάφου του Καραϊσκάκη ήταν πλέον εντός του Ναού, άγνωστο όμως πού. Η παράδοση έλεγε ότι ο τότε Ιερέας που παρέδωσε το λείψανο, τεχνηέντως απέκοψε λίγα μικρά οστά από τα άκρα του και τα τοποθέτησε σε μικρή λάρνακα εντός του τάφου του.Στο τέλος της δεκατετίας του 1990 ο Πρωτοπρεσβύτερος του Ναού αυτού ξεκίνησε προσπάθειες ανασκαφής του εσωτερικού χώρου του για την εξεύρεση του τάφου, οι οποίες προσέκρουσαν στη γραφεικρατία των δημοσίων υπηρεσιών (αρχαιολογική υπηρεσία κλπ.). Η επιμονή του όμως και η αγάπη του στον μεγάλο ήρωα έφεραν αποτέλεσμα.Αυθαιρέτως και αυτογνωμόνως έσκαψε εντός του Ναού και ανεύρε τον τάφο, εντός δε αυτού και τα λίγα μικρά οστά, που η παράδοση ήθελε να είναι εκεί. Έκτοτε ο κάθε επισκέπτης μπορεί να δει τον τάφο, που είναι ανοικτός, στην εκκλησία αυτή του Αγίου Δημητρίου Σαλαμίνας. Τον Αύγουστο του έτους 2002 η Άρτα τίμησε το άξιο τέκνο της, με μεγάλη εκδήλωση στην πόλη. Ομιλητές ο γράφων και σύρων τις γραμμές ετούτες, λάτρης του Καραϊσκάκη και ο Πρωτοπρεσβύτερος του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου της Σαλαμίνας. Στο τέλος της ομιλίας του ο Ιερέας δακρύων δήλωσε ότι είχε μαζί του δύο από τα λίγα οστά του ήρωα και τα χάριζε στην πατρίδα του. Την άλλη ημέρα οι Αρχές του Νομού και πολλοί απλοί άνθρωποι, μεταβήκαμε στην Σκουληκαριά, την γενέτειρα του Στρατηγού και αφού παρέστημεν στο μνημόσυνο που τέλεσε ο Επίσκοπος Άρτας Ιγνάτιος, εναποθέσαμε τα δύο οστά ακριβώς στο χώρο που γεννήθηκε... Γράφει ο Αυγερινός Ανδρέου www.ixotisartas.gr

{  ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ πολλες  ευχαριστίες  και ιδιαίτερη  εκτίμηση στο Συντακτη}

====================================================================

ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ   ΑΓΙΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ - ΚΑΙ  ΕΔΩ Ο  ΤΑΦΟΣ  ΤΟΥ  ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

=====================================================================

Είναι ο παλιότερος ναός της πόλης. Χτίστηκε το 1806 και είναι ρυθμού τρικλίτου βασιλικής μετά τρούλου.Οι εικόνες του τέμπλου δεξιά και αριστερά της «Ωραίας Πύλης» είναι έργα του μεγάλου νεοέλληνα Σαλαμίνιου ζωγράφου Πολυχρόνη Λεμπέση.  Ο Άμβωνας και το δεσποτικό είναι έργα του Γιαννούλη Χαλεπά. Στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου, προστάτη του οπλαρχηγού Γ. Καραϊσκάκη, σώζετε η ασημένια εικόνα που δώρισε, λειώνοντας το ασήμι από τις πιστόλες μιας μπαρουτοθήκης και κάποια ασημένια νομίσματα. Στη ίδια εκκλησία έμελλε να ζητήσει να γίνει ο ενταφιασμός του, όταν στις 22 Απριλίου του 1827 χτυπήθηκε θανάσιμα.  Εκεί αναπαύθηκε ήσυχα μέχρι το 1835 όταν με βασιλικό διάταγμα έφτασε αποστολή για να παραλάβει τα οστά του και να τα μεταφέρει σε μνημείο στο Φάληρο. Ο εφημέριος του ναού, Παπά-Γιάννης Πάλλας αντέδρασε με αποτέλεσμα να μείνουν στο ναό επτά από τα οστά του που είναι και τα μοναδικά που σώζονται μέσα στον τάφο. Το 1996 επί Δημαρχίας Αθανασίου Μακρή ο τάφος ανακατασκευάστηκε και στον περίβολο του ναού δεσπόζει η προτομή του αγωνιστή.

==================================================