ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ

ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΟΙ  ΟΙΚΙΣΜΟΙ   ΣΤΗ  ΜΑΝ

==========================================================================================

Δρυμός - Παλαιοχώρι
Φτάνουμε στο χωριό Δρυ­μός, το διασχίζουμε και ακο­λουθούμε τον ανηφορικό τσιμεντόδρομο στην έξοδο προς ΒΔ. Πάνω σε στρο­φή ξεκινάει χωματόδρομος, στην αρχή του οποίου δια­κρίνεται η κολώνα με την πεζοπορική πινακίδα. Βα­δίζουμε στον χωματόδρομο και σύντομα εντοπίζουμε την αρχή του μονοπατιού με σχετική πινακίδα πορείας. Η πεζοπορία είναι εύκολη μέσω ενός μονοπατιού που γρήγορα μετατρέπεται σε εξαιρετικό καλντερίμι, οδηγώντας μας στον καλύτερα διατηρημένο μεγαλιθικό οικισμό της Μάνης
Οι περίφημοι μεγαλιθικοί οικισμοί, γνωστοί και ως παλαιομανιάτικα, δημιουργήθηκαν από τον 8ο έως τον 10ο αιώνα, αλλά η αρχέγονη μορφή τους οδήγησε ορισμένους να αναζη­τήσουν το σχηματισμό τους και σε παλαιότερους χρόνους. Τα μεγαλιθικά κτίσματα είναι καμωμένα από τεράστιες πέτρες, με τη μέθοδο της ξερολιθιάς και χωρίς συνδετικό κονίαμα. Σ' αυτά τα κτίσματα εντυπωσιάζει η πολύ χαμηλή είσοδος. Πιθανόν να ήταν ένα μέτρο ασφάλειας.
Στον μεγαλιθικό κόσμο της Μάνης τα ερωτήματα είναι περισ­σότερα από τις απαντήσεις.
===============================================

ΜάραθοςΟ Παραδοσιακός οικισμός των Παπαδοδημαίων στη Μέσα Μάνη Του Δήμου Ν. Μέξη Για τους οικισμούς της Μέσα Μάνης, μια πολύ αξιόλογη μελέτη, έγραψε η αρχιτέκτων Χάρη Καλλιγά1. Οι πιο παληοί οικισμοί της φθάνουν ως τον 17ο αιώνα. Διακρίνονται από το είδος της κατασκευής των κτισμάτων και τα υλικά. Πρόκειται για τις περίφημες «μεγαλιθικές» κατασκευές πού απασχολούν μέχρι σήμερα τους ειδικούς2. Οι ντόπιοι όταν αναφέρονται σ' αυτά τα μεγαλιθικά κτίσματα, κάνουν λόγο για «Κωλόσπιτα» ή «κολοσπίτακες και στέρνες». Είναι φτιαγμένα από τεράστιους ογκόλιθους κι' έχουν αρμούς γεμισμένους από πιο μικρές πέτρες. Δεν έχουν ίχνος κονιάματος ή κεραμιδιού. Η κάλυψή τους είναι μαρμάρινη. Με μαρμάρινα δοκάρια, τους «πλέκτουρες» ή «μακρόνια». Ένα χαμηλό άνοιγμα αποτελούσε την πόρτα που έκλεινε από μέσα με έναν ογκόλιθο. Ο ασβέστης και η ξυλεία ως οικοδομικά υλικά είναι εδώ άγνωστα. Ως τον 17ο αιώνα, τέτοιες μεγαλιθικές κατασκευές αποτελούσαν βασικά τους οικισμούς της Μέσα Μάνης. Η παρουσία τους σήμερα έχει τον χαρακτήρα αξιοπερίεργων ιστορικών μνημείων που γεννούν απορίες και ερωτηματικά. Από τον 17ο αιώνα κι’ έπειτα οι μεγαλιθικές κατασκευές αραιώνουν κι' εγκαταλείπονται στους οικισμούς της Μέσα Μάνης. Αλλάζει και η κοινωνική συγκρότηση του πληθυσμού. Η ένοπλη αγροτική πατριά αρχίζει να εξελίσσεται σε φεουδαρχική μονάδα. Ανάμεσα στους ισχυρούς της «απάνω» τάξης (Νικλιάνους, μεγαλογεννήτες, σοϊλήδες) ξεσπούν αιματηρές διενέξεις. Πρόκειται για εμφυλίους πολέμους που διεξάγονται με την βεντέττα. Οι μεγαλιθικές κατασκευές δεν ανταποκρίνονται πια στους νέους όρους κοινωνικής και οικονομικής ζωής της Μέσα Μάνης. Αλλάζει η δομή των μανιάτικων οικισμών. Αλλάζει και η δομή των κτισμάτων τους. Τώρα γενικεύεται η χρήση του κονιάματος. Οι οικισμοί καθηλώνονται σε πιο μόνιμες θέσεις. Ο τονισμός του ύψους εκφράζεται με τα νέα δημιουργήματα της οχυρωματικής τέχνης - τους πανύψηλους Πύργους και τα Πυργόσπιτα3. Με τους πύργους ελέγχουν οι ισχυροί παράγοντες της Μέσα Μάνης, τις περιοχές τους (Νυκλιάνικο, Κατωπάγγι, Μέσα χωριά), έχοντας γύρω τους, τους υποτακτικούς τους (αχαμνόμερους, φαμέγιους, κολλητούς, ακουμπισμένους) μέσα σε μια ποικιλία ιδιότυπων ταξικών σχέσεων. Άλλωστε κι' ο διεθνής ρόλος της Μάνης που κορυφώνεται με τα Ορλωφικά (1770) έχει άμεσες επιπτώσεις στη διαμόρφωση του «δημοσίου» βίου της. Η διάρθρωση των οικισμών της Μάνης αποδίδει με άμεσο τρόπο πάντοτε τη δομή των κοινωνικών και οικονομικών της σχέσεων. Αυτήν ακριβώς την εποχή προστίθεται στους οικισμούς της Μέσα Μάνης κι' ο Μάραθος. Το γεγονός ότι δεν προϋπήρξαν εκεί μεγαλιθικές κατασκευές δείχνει πώς έγινε μετά τον 17ο αιώνα4. Ο Νικήτας Νηφάκος γράφοντας κατά τα έτη 1788 - 1798 την «Ιστορία της Μάνης όλης, ήθη, χωρία και ιντράδες αυτής δια στίχων πολιτικών», μεταξύ των 26 χωρίων της Μέσα Μάνης που απαρριθμεί, δεν μνημονεύει τον Μάραθο. Νομίζω όμως πως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρχε τότε ο Μάραθος. Άλλωστε στο έργο του Νηφάκου υπάρχουν κι’ άλλες παραλείψεις. Δεν μνημονεύει λόγου χάριν ούτε την Κυπάρισσο, τα Μουντανίστικα, το Κοτράφι κλπ.5 Ο Μάραθος πρέπει να χτίστηκε - να άρχισε να χτίζεται - γύρω στα 1700. Αυτή είναι η γνώμη του εκλεκτού Λυκειάρχη και Φιλόλογου Κυριάκου Παπαδόδημα που προέρχεται από την οικογένεια των Παπαδοδημαίων του Μαράθου. Κατά την παράδοση, ο μοναχός Θεόδωρος και ο Παπα-Δήμος, έφυγαν από τα Άλικα όπου κατοικούσαν με τους άλλους συγγενείς τους, τους Αναγνωστιάνους κατά την περίοδο των οικογενειακών πολέμων ανάμεσά τους, Νικλιάνους, Περιμένηδες και Νικολογιάννηδες για τον εποικισμό των Αλίκων. Ο μοναχός Θεόδωρος κι’ ο Παπα-Δήμος μετακινήθηκαν ανατολικά κάπου στο κακοπέτρι που λέγεται «Κίμουλος», πάνω από το σημείο που ξεκινάει το φαράγγι του Αι Νίκου (Άγιου Νίκωνος του Μετανοείτε) 3 χιλιόμετρα πιο πέρα από τα Άλικα. Εκεί έχτισαν το εκκλησάκι της «Κοίμησης της Θεοτόκου», που σώζεται ακόμη και λειτουργείται κάθε Δεκαπενταύγουστο. Η «Κοίμηση της Θεοτόκου» είναι μια απέριττη βασιλική στεγασμένη με γκρίζες μαρμαρόπλακες. Οι τοιχογραφίες αυτού του μικροσκοπικού Ιερού Ναού, έργο προφανώς Μανιάτη λαϊκού αγιογράφου, διατηρούνται οι περισσότερες άριστα. Γύρω από το εκκλησάκι έγιναν από τους οικιστές αδελφούς και από τους απογόνους του Παπα-Δήμου, τα ελαιόδενδρα, οι φραγκοσυκιές κι' ο πύργος της «γενιάς». Ο Παπα - Δήμος είχε τέσσερα αγόρια — το Νικόλα, τον Γερακάρη, τον Πέτρο και τον Θοδωρή. Ο Παπα-Δήμος και τα παιδιά του έδωσαν στην οικογένεια των 300 περίπου απογόνων τους το όνομα: Παπαδόδημας. Αυτά τα λίγα διέσωσε η παράδοση για την ίδρυση του Μάραθου και τους ιδρυτές και πρώτους οικιστές του. Έχουν όμως μεγάλη σημασία μερικές λεπτομέρειες. Είναι γνωστό πως η ίδρυση ενός νέου οικισμού και μάλιστα οικισμού με πύργο («ξεμόνι»), στη μέσα Μάνη δεν ήταν απλή υπόθεση. Πολύ περισσότερο σε μια εποχή που ο ενδοταξικός αγώνας ανάμεσα στους «δυνατούς» είχε μεγάλες διαστάσεις. Εξάλλου ο Μάραθος είναι μια αετοφωλιά στον αναμμένο και ανεμοδαρμένο βράχο του Ταινάριου Ταϋγέτου. Ελέγχει το φαράγγι του Αι-Νίκου. Είναι στο «πέρασμα» προς τα Μουντανίστικα και προς το Κοτράφι. Η επιλογή του Μαράθου από τον Παπα-Δήμο, ήταν επιλογή οχυρής θέσης. Αυτός ο οικισμός των Παπαδοδημαίων με τα 10 λιθόκτιστα σπίτια του και τον οικογενειακό πύργο, θα πρέπει να έπαιξε κάποιο σημαντικό ρόλο στην εποχή του Νυκλιάνικου κι' έπειτα, σαν «ξεμόνι» των Αλίκων. Ελπίζω αργότερα να πραγματοποιήσω μια πληρέστερη έρευνα γι' αυτόν τον ωραίο παραδοσιακό οικισμό της μέσα Μάνης. Είναι από τους πιο χαρακτηριστικούς. Και το σπουδαιότερο: Δεν του έλειψε ποτέ η ανθρώπινη παρουσία. Σήμερα κατοικεί εκεί μόνιμα μια γυναίκα 65 χρονών. Δεν θέλει να ξεκολλήσει από το βράχο της. Μέσα της μιλάει το πάθος για τη Μανιάτικη γη. Μαζί της συντηρείται και η παράδοση της αείζωης Μάνης. Οι άλλοι Παπαδοδημαίοι ζουν στην Αθήνα και τον Πειραιά. Είναι επιστήμονες, στρατιωτικοί, τεχνικοί υπάλληλοι. Η καρδιά τους χτυπάει πάντοτε δυνατά για τον Μάραθο. Το 1975 συνέδεσαν το «ξεμόνι» τους με τον αμαξιτό χωματόδρομο πού περνάει κάπου 300 μέτρα πιο έξω. Αυτό έγινε με έξοδά τους αλλά και με προσωπική τους εργασία. Και πάνω απ' όλα με πολλή αγάπη. Παραπομπές 1. Χάρη Καλλιγά. Η εξέλιξη των οικισμών στη Μάνη. Στην έκδοση των «Αρχιτεκτονικών θεμάτων» Οικισμοί στην Ελλάδα των Ορέστη Β. Δουμάνη και Paul Oliver, Αθήνα (1974) 115-137. 2. Ν. Μουτσόπουλος — Γ. Δημητροκάλλης Ανακοίνωση για τα Μεγαλιθικά μνημεία στη Μάνη, στο Α' Συνέδριο Λακωνικών Σπουδών («Ζυγός» Νο 26 - 28, Μάιος - Οκτώβριος 1977 σ. 89 - 95). Βλ. και Δ. Δημητράκου - Μεσίσκλη Οι Νυκλιάνοι Α' (1949) 119 - 120. H Χάρη Καλλιγά δέχεται πvς αποτελούσαν χώρους κατοικίας, εξαιρετικά πρωτόγονης και κατάλληλης για τις στοιχειώδεις ανάγκες ενός πληθυσμού χωρίς μόνιμη εγκατάσταση. 3. Για τους ιστορικούς όρους της Μάνης κατά τον 17ο και 18ο αιώνα καθώς και για την βεντέτα, τους πύργους κλπ. βλ. Δήμου Ν. Μέξη, «Η Μάνη και οι Μανιάτες», Αθήνα (1978) Έκδοση Βιβλιοπωλίου της «Εστίας» Ι. Δ. Κολλάρος και Σία. 4. Ωστόσο στην περιοχή του Μάραθου εκεί όπου ο δρόμος ανηφορίζει για το Κοτράφι, υπάρχουν ερείπια μεγαλιθικών κατασκευών. Εξαλλου το αν υπήρξαν ή όχι μεγαλιθικές κατασκευές δεν αποτελεί αμάχητη απόδειξη για τον χρονολογικό προσδιορισμό των οικισμών της Μέσα Μάνης. Η έρευνα γύρω απο το θέμα των μεγαλιθικών κατασκευών δεν έχει καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα. 5. Δήμου Ν. Μέξης. «Η Μάνη και οι Μανιάτες», (1978) σ.26. Δημοσίευση στη μηνιαία εικονογραφημένη επιθεώρηση «ΤΑΥΓΕΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΝΙΑΤΕΣ» του εκδότη Παν. Πετροπουλέα, Τ. 3 Μάρτιος 1978.

---

[ Κυπάρισσος ] [ Μάραθος ]

===========================================================================

ΜΕΡΟΣ Β' Η πρώτη πόλη Ο πρώτος οικιστικός πυρήνας στην Τσίμοβα δημιουργήθηκε στη θέση της Αγίας Τριάδας. Αποτελείτο από μεγαλιθικά συγκροτήματα κτισμένα εν ξηρώ που περιλάμβαναν την εκκλησία με το νεκροταφείο και μερικά σπίτια με τις στέρνες τους. Μεγαλιθικά κτίσματα υπήρχαν διάσπαρτα και σε άλλα σημεία του σημερινού οικισμού. Ο εντοπισμός τους σήμερα είναι δύσκολος. (Μεγαλιθικά οικήματα βρίσκονταν κάτω από την πυργοκατοικία του Μαυρομιχάλη και πάνω από το σπίτι του Μίμη του Κοιλάκη. Στη Παλιόχωρα, στη Παναγία τη Κονταριάνικη. Στο Παλέρημο, στα Κριελιάνικα και στο δρόμο που πάμε στο Λιμένι πριν από την οικία του Θανάση Κουτράκου, κοντά στου Κούτρου. Επίσης υπάρχουν και στο Κουσκούνι). Υπάρχουν λίγα ίχνη διότι άλλα εγκαταλείφθησαν και καταστράφηκαν και άλλα αλλοιώθηκαν αποτελώντας τμήματα νεωτέρων κατασκευών. Τα κτίσματα αυτά ονομάζονται κωλόσπιτα ή κωλογιστέρνες. Ο οικισμός όπως και όλοι οι οικισμοί της Μάνης δημιουργήθηκε εύκολα στην περιοχή λόγω της αφθονίας της πρώτης ύλης (ογκόλιθοι) και του εύκολου τρόπου κατασκευής (εν ξηρώ). Η χρονολόγησή τους είναι δύσκολη διότι η κατασκευή τους είναι πρωτόγονη και μπορούσε να έχει γίνει οποτεδήποτε. Ο Megaw προτείνει για τις εκκλησίες το 9ο και για τις κατοικίες νωρίτερα. Στην Αρεόπολη πάντως οι κατασκευές αυτές πρέπει να είναι μεταγενέστερες. Ο οικισμός πρέπει να δημιουργήθηκε στα μέσα του 15ου αι. Αν όμως δεχθούμε το χειρόγραφο της Μονής Ντεκούλου έγκυρο πρέπει να υπήρχε από τα μέσα του 12ου αι. Η γενική διάταξη του οικισμού είναι αμυντική. Τα κτίρια λόγω του χαμηλού τους ύψους δεν προδίδουν την ύπαρξη τους προφυλάσσοντας έτσι τους κατοίκους από τους πειρατές. Το δάσος εξ άλλου από βαλανιδιές που περιβάλλει τον οικισμό τον προφυλάσσει από τους επιδρομείς της ξηράς. Τα μονοπάτια που συνδέουν τα κτίρια μεταξύ τους και τον οικισμό με τα κτήματα και τα γύρω χωριά είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε να είναι προσιτά μόνον σε όσους γνωρίζουν την περιοχή. Τα κτίρια κτίζονται με τις μικρές πλευρές ανατολικά-δυτικά και τις επιμήκεις βορρά-νότο. Η ανατολική λόγω του δυνατού αέρα και η βορεινή όψη είναι προφυλαγμένες ενώ η δυτική και κυρίως η νότια έχουν τα μεγαλύτερα και περισσότερα ανοίγματα. Περί το τέλος της περιόδου δημιουργείται το μοναστήρι του Παλέρημου στα νότια του σημερινού οικισμού. Το καθολικό του μοναστηριού, ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου πρέπει να κτίστηκε στα μέσα του 14ου αι. τοιχογραφήθηκε δε το 1594. ΟΙ ΝΥΚΛΙΑΝΟΙ Του Δημητρίου .Β. Δημητράκου Η Αρεόπολη (Τζίμοβα) βρίσκεται στη βορεινή πλευρά του εξώστη. Ανατολικά αυτής είναι το βουνό Προφήτης Ηλίας, προς βορρά είναι το Λιμένι και συνέχεια αυτού η βαθειά λαγγαδιά έως τη Σκάλα περίπου και προς νότο ο όρμος του Διρού και επίσης βαθειά λαγγαδιά, το λαγγάδι που φτάνει έως κοντά στον Κάβαλλο. Έτσι οχυρωμένη από τις τέσσερες μεριές: από κάθετο κρημνό κατά τη θάλασσα, βουνό και λαγκαδιές, από τα άλλα μέρη, αποτελεί φυσικό φρούριο και ευφυέστατα εγκαταστάθηκε σ' αυτό η οικογένεια Μαυρομιχάλη μετά το έτος 1600. Σ' αυτή δε την εγκατάσταση πιστεύομε ότι οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό και η επικράτησή της σ' όλη τη Μάνη κατά τους μακρούς και σκληρούς αγώνες της με τις άλλες μεγάλες μανιάτικες οικογένειες Γρηγοράκη-Κουμουντουράκη και άλλων, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε το πολυάνθρωπο της οικογένειας, την πολεμική της ικανότητα και την ευφυΐα της. Γιατί το φρούριο αυτό της Τζίμοβας: α) Είναι στο κέντρο της χερσονήσου της Μάνης. β) Είναι το κλειδί της συγκοινωνίας μεταξύ ανατολικής και δυτικής Μάνης, και Έξω Μάνης και Μέσα Μάνης. γ) Έχει λιμένα (το Λιμένι) για να συγκοινωνεί με τον έξω κόσμο. δ) Έτσι ό,τι κι αν γινόταν σ' όλη τη Μάνη. το μάθαιναν οι Μαυρομιχαλαίοι γρήγορα, μπορούσαν να ενεργήσουν αμέσως και ανάλογα με τις ανάγκες τους. Τα σπουδαιότατα αυτά πλεονεκτήματα, για την εποχή εκείνη των 17ου και 18ου αιώνων, που η Μάνη βρισκόταν σε διαρκείς πολέμους, εννοεί εύκολα κανείς πόση αξία είχαν. Τέτοια πλεονεκτήματα δε διέθεταν ούτε οι Γρηγοράκηδες με το Σκουτάρι και το Γύθειό τους, ούτε οι Κουμουντουράκηδες με τη Ζαρνάτα τους, ούτε καμία άλλη μεγάλη οικογένεια της Μάνης. Ο εξώστης, που είναι η Τζίμοβα, ήταν ακατοίκητος και χρησίμευε για βοσκότοπος στα πλησίον χωριά Χαριά και Πύργο. Τώρα εκεί είναι χτισμένη η πρωτεύουσα της επαρχίας Οιτύλου Τζίμοβα και το μικρό χωριό Κουσκούνι. Η Τζίμοβα είναι η γενέτειρα της οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων. αναπτύχθηκε και μετονομάστη σε Αρεόπολη από αυτούς επί της βασιλείας του Όθωνα και ο Δήμος της «Δήμος Άρεως» το 1836. Κατά παράδοση που σώζεται στο Βοίτυλο, η Τζίμοβα χτίστηκε από δυο πρόσφυγες από την Καλλίπολη. Και ότι από αυτούς προήλθαν τέσσερες οικογένειες στην Τζίμοβα. Οι Γιωργάνοι (Μαυρομιχάληδες), οι Τωρναριάνοι, οι Τσαλαπιάνοι και οι Πουνεντιάνοι. Εμείς, για να συμπληρώσωμε την παράδοση αυτή. προσθέτομε: α) Ένα προάστειο της Σμύρνης 20 χιλιόμετρα προς Ν αυτής της χώρας στο ίδιο μέρος με χωριά, από την οποία περνά η σιδηροδρομική γραμμή Σμύρνης - Αϊδινίου ονομάζεται Τζιμόβασσι. Αν αφαιρέσωμε την τούρκικη κατάληξη -σσι, έχομε το όνομα Τζίμοβα. β) Από πάνω από την Τζίμοβα είναι το χωριό Κουσκούνι. Και το όνομα Κουσκούν είναι τούρκικο. Στο Βόσπορο στην ασιατική ακτή κοντά στο Σκουτάρι υπάρχει το χωρίον Κουσκουν (τζούκ.). γ) Ο κώδικας 214 που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας Αθηνών στο φύλλο 55 αναφέρει: «Ελαβοθι ο γιαννης ω μαυρομιχηλις μπαλοτηά εις το βιζή ξέσκουρι». Χρονολογία δεν αναφέρει ο κώδικας 214 παρά μόνο στο φύλλο 23 όπου αναγράφει ένα συμφωνητικό στον Κάβαλλο με χρονολογία 1727. Και οι τρεις αυτές περιπτώσεις ενισχύουν την πάρα πάνω παράδοση του Βοιτύλου, ότι στον πρώην χορτότοπο αυτό (τον Εξώστη του βουνού Σαγγιά που είναι η Τζίμοβα) πήγαν και κατοίκησαν Έλληνες πρόσφυγες από την Τουρκία, πριν από το 1727, γιατί και τα ονόματα Τζίμοβα και Κουσκούν είναι εντελώς άγνωστα στην Ελλάδα, αλλά φανερώνουν ότι οι πρόσφυγες ήταν πιθανώτερα από το Τζιμόβασσι της Σμύρνης και το Κουσκουντζούκ της Πόλης και όχι από την Καλλίπολη της Θράκης.

 

---

[ Μανιάτικα Επώνυμα ] [ Μέγας Ναπολέων ] [ Διασπορά Μανιατών ] [ Ταίναρον 1... ] [ Ταίναρον 2... ] [ Καταγωγή Βενιζέλου 1 ] [ Αρχαιότητες... ] [ Καταγωγή Βενιζέλου 2 ] [ Σπήλαια Διρού 1 ] [ Αρεόπολη-Μελέτη 1 ] [ Οι Μανιάτες ] [ Ο Αρός ] [ Αρεόπολη-Μελέτη 2 ] [ Σπήλαια Διρού 2 ] [ Αλλόφυλοι στη Μάνη ] [ Ανάπτυξη Δήμων ] [ Ετυμολογία ονομάτων ] [ Κότρωνας ] [ Ξαρμάτωμα ] [ Νόστιμον Ήμαρ ] [ Αληθινή Ιστορία Διρού ] [ Η Ψυχή της Μάνης ] [ Ταινάριος άνθρωπος ] [ 590 τραγούδια ] [ Η Μάνη στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ ] [ Από το βάθος... ] [ Η μάνα μας... ] [ Μάνη και Καλαμάτα

==================================================================================

     Αρχική σελίδα                    Ιερή   γεωμετρία  γης           η σελίδα στην Αγγλική               

                Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ

 ΠΕΡΙΕΧΟΝΤΑΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

'ΓΕΩΕΝΕΡΓΕΙΑ' ορίζουμε το πλέγμα δράσης όλων των ΦΥΣΙΑΚΩΝ ενεργειακών ρευμάτων που υπάρχουν  στην επιφάνεια του πλανήτή.  Αποτελείται βασικά από τα λεγόμενα ΤΕΛΛΟΥΡΙΑΚΑ  ΡΕΥΜΑΤΑ (ή Lay Lines ή γραμμές L)  και αποτελεί πεδίο έρευνας για το ΙΓΕΚ.   Η σήμανσή τους στην αρχαιότητα ήταν δεδομένη.  Η επιστημονική ομάδα 'ΓΕΩΜΕΝΤΩΡΑΣ' ή 'GEOMENT TEAM' , έχει φέρει στο φως πολλά και παράξενα ευρήματα, για τα οποία η επίσημη Ελλάδα σιγεί... όπως σίγησε και η Κυπριακή Δημοκρατία, όταν προσπαθήσαμε να αναπτύξουμε τεχνολογική εταιρεία στην Κύπρο με σκοπό την έρευνα τέτοιων φαινομένων και όχι μόνο. 

Στην Αγγλία συναντάμε τις λεγόμενες γραμμές Ley (εμείς τα αποκαλούμε με τον Ελληνικό όρο 'ΤΕΛΛΟΥΡΙΑΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ή ΤΕΛΛΟΥΡΙΑ) πάνω στις οποίες βρίσκονται κτισμένα πάρα πολλά μνημεία διαφόρων εποχών. Κάποιοι τις θεωρούν γεωμαγνητικές γραμμές, άλλοι απλές ευθείες, και άλλοι απλά πολλές ενδιαφέρουσες συμπτώσεις.  Στην δυτική Γαλλία στο Καρνάκ της Βρετάνης συναντάμε πολλές παρόμοιες ευθείες σημειωμένες με πολλά μενίρ. Πολλές απ' αυτές έχουν ηλικία 5.500 ετών.   Στην Γερμανία επίσης αρκετές πόλεις βρέθηκαν να ισαπέχουν ή να είναι παράδοξα ευθυγραμμισμένες μεταξύ τους! Σαν παράδειγμα Nurnberg, Wiesbanden, Mainz, Worms, Speyer. Αλλά και σε αρκετά μεγαλύτερη ευθεία οι πόλεις Aachen, Frankfurt, Wurzburg, Nurnberg, Ντόναουσταουφ.  Αλλες πόλεις παρουσιάζουν αναλογίες αποστάσεων ανάλογες του αριθμού Φ και άλλες βρίσκονται στις κορυφές κανονικού πενταγώνου. Οι αρχές διατήρησης των περισσοτέρων αυτών γραμμών και σχημάτων χάνονται στα βάθη της ιστορίας φτάνοντας στην αρχαιότητα. Κανείς δεν ξέρει σίγουρα ποιός ξεκίνησε κάτι τέτοιο, πώς το οργάνωσε, πώς έπεισε τους μεταγενέστερους να το ακολουθούν και τι εξυπηρετούσε αυτή η ευθυγράμμιση. Ενα τέλειο ισόπλευρο τρίγωνο σχηματίζεται ανάμεσα στο Stownhedge, το Grovely castle και το Old Sarum. To μήκος των ίσων πλευρών είναι 9.7 χιλιόμετρα (6 μίλια). Ένα κανονικό εξάγωνο σχηματίζεται απ' τους μεγαλύτερους καθεδρικούς ναούς της Αγγλίας. Συγκεκριμένα Ντούρχαμ, Τσέστερ, Λίνκολν, Γουέλς, Γουντσέστερ και Καντλερμπερι. Πρίν απ' τους καθεδρικούς ναούς φυσικά στα ίδια σημεία βρισκόταν οι ναοί των Δρυίδων.  Η λατρεία των Δρυίδων βασιζόταν στην βαλανιδιά. ΒΑΑΛ ήταν το όνομα του Δία στην ανατολή. Αν κανείς παρατηρήσει τα φύλα της βαλανιδιάς (Δ+ΡΥΣ => (σε κραδασμικό επίπεδο) Δ+ρείς = η ροή του Δ) θα δει ότι έχουν σχήμα ενεργειακής αναπαράστασης.  Λατρεία Δρυίδων υπήρχε στην ΔΩΔΩΝΗ (Δ+ ω +ΔΩΝΕΙ = αυτό που 'δονεί' το Δ = καθαρά ενερεγειακό , μυστικιστικό 'υπονούμενο ... )  Μία άλλη μακριά ευθεία γραμμή λέγεται ότι ενώνει το Στόουνχεντς, την Ακρόπολη της Αθήνας και την μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου.

H αποκρυπτογράφιση αρχαίων μύθων και παραδόσεων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αρκετοί λαοί, πέραν της συνηθισμένης και φυσιολογικής προόδου στις επιστήμες, διατηρούσαν τις αναμνήσεις κάποιων επιστημονικών γνώσεων ενός απώτερου προκατακλυσμιαίου (ή προκατακλυσμιαίων )  παρελθόντος κατά το οποίο είχαν φθάσει σε πολύ υψηλό πολιτισμικό επίπεδο από τεχνογνωσιακή και τεχνολογική άποψη (με ποιο τρανό παράδειγμα ίσως τους Ντόνκον της Αφρικής, που αν και πρωτόγονοι, γνωρίζουν πληροφορίες για το άστρο του Σείριου που η σημερινή επιστήμη , αγνοεί και δυσκολεύεται να κατανοήσει. Πλέον τούτου σε μία σπηλιά φυλάσσονται 11 ιπτάμενα , αντιβαρυτικά πιάτα – δίσκοι που κανείς δε μπορεί να εξηγήσει πως αενάως ίπτανται . Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 4 κατακλυσμοί, που σηματοδοτούν την ύπαρξη 5 γενών ανθρώπων. Ο Πλάτων έχει αναφέρει 7 γένη. Στην Αιγυπτιακή μυθολογία λέγεται ότι έχουν καταγραφεί 11 κατακλυσμοί, άρα 12 γένη ανθρώπων…  Οσες οι γνωστές φυλές των Εβραίων και τα άστρα στη σημαία της ΕΕ.  Στον απώτατο αυτό προκατακλυσμιαίο πολιτισμό με τις πολύ προχωρημένες επιστημονικές γνώσεις, (που σήμερα οι σκοταδιστές θέλουν να τοποθετούν στο χώρο της μαγείας ) με επίκεντρο την Αιγιακή γη ή Αιγιίδα (δες πόνημα Τσατσόμοιρου, Το Αιγαίο βουνό) ή σήμερον, Αιγαίο πέλαγος, είχαν ιδρυθεί σ' όλη τη γη ιερά και πέριξ αυτών πόλεις, με σαφή γεωδαιτική διάταξη. Το τεράστιο, σχετικό, έργο (γνωστό και δημοσιευμένο αλλά και άγνωστο που έχουμε στα χέρια μας) του Ταξίαρχου της Γεωγραφικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Στρατού, Θ. Μανιά δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Οικοδομήματα ανάλογα της Μεγάλης Πυραμίδος του Χέοπα, όπως η Πυραμίδα του Ηλίου στο Τεοτιονακάν  της Κεντρικής Αμερικής, τα Δρακόσπιτα στην Όχη της Εύβοιας, όλα τα μεγαλιθικά , γενικά κτίσματα, αποτελούν σταθερά σημεία ενός παγκό­σμιου γεωδαιτικού συστήματος, κατασκευασμένου με απόλυτη ακρίβεια από κάποιον πανάρχαιο πολιτισμό που κατευθύνθηκε από Ελληνικό τρόπο σκέψης, πράγμα που φαίνεται από την ονομασία ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

Ο πλανήτης μας είναι ΣΕΣΗΜΑΣΜΕΝΟΣ με πανάρχαια οικοδομήματα που δημιουργούν αστρονομικούς και γεωμετρικούς σχηματισμούς, προφανώς όχι τυχαία , αλλά για κάποιο ή κάποιους  σκοπούς.  Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και με τη σελήνη και τον πλανήτη Αρη.  Η πρόσφατες συνεντεύξεις του Ελληνα επιστήμονα, ωκεανολόγου, μέλους της ‘Ε’ ΤΕΑΜ, κου  Αριβάνη στο περιοδικό STRANGE, αλλά και την Ελληνική τηλεόραση, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφισβήτησης.

Ο σκοπός ή σκοποί , αυτής της δόμησης σε συγκεκριμένα σημεία της γης θα πρέπει, κατά πάσα πιθανότητα, να ερευνηθεί στην κατεύθυνση της  αύξησης του γήινου ενεργειακού μαγνητικού πεδίου το οποίο, τώρα που έχουν καταστραφεί  (ας μη ξεχνάμε ότι τα διασωθέντα σήμερα κυκλώπεια Μηκυναικά τείχη, βρέθηκαν θαμμένα 40 μέτρα κάτω από το έδαφος , η Τροία έχει αναδομηθεί τουλάχιστον 7 φορές πάνω στον ίδιο χώρο και τόσα άλλα…)  τα περισσότερα από αυτά τα οικοδομήματα – ( που πρέπει να ήταν ή να λειτουργούσαν τρόπο τινά σαν αγωγοί ενεργείας, πυκνωτές, μεταλλάκτες και συσσωρευτές της  - με κυριότερα αυτά της Δραβίδιας θρησκείας που ξεκινά από την πατρίδα της του Μ.Αλεξάνδρου μητρός, Μολωσίδος, ιέρειας των της Δωδώνης ιερών, Ολυμπιάδος, απ’ όπου ξεκινά όλο το δίκτυο των μεγαλιθικών ενεργειακών κτισμάτων της ευρείας –ενεργειακής -  οπής (ευρώπης) με κυριότερο ή γνωστότερο αυτό του Στόουν χετζ ) συνεχώς φθίνει, όπως και η ταχύτητα περιστροφής της γης περί τον άξονα της έχει αρχίσει να επιβραδύνεται. Αυτό προκύπτει από τις μετρήσεις συγχρόνων επιστημόνων που έχουν δημοσιεύσει τα συμπεράσματα νους κατά τα τελευταία 40 έτη.  Ο μεγάλος ΕΝΙΑΥΤΟΣ, η περίοδος των 27.000 ετών περίπου , κατά την οποία η γη αναποδογυρίζει και δημιουργούνται πιθανότατα οι κατακλυσμοί  και τα ιστορικά πισογυρίσματα, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε το παρελθόν μας.

Με αυτήν την οπτική είναι πολύ εύκολο να γίνει αντιληπτά άτι τα διάφορα μεγαλιθικά και άλλα μνημεία δημιουργούν ένα τρισδιάστατο – ή πολυδιάστατο -  χάρτη σε ολόκληρο τον πλανήτη. Πιστεύουμε ότι δεν αφορά μόνο την επιφάνεια του πλανήτη, αλλά και πάνω και κάτω από αυτόν. Από τα αποδεικτικά στοιχεία που προσφέρουν οι αρχαίοι και οι μεσαιωνικοί χαρτογράφοι, όπως ο Πτολεμαίος ( οι χάρτες του οποίου έφθασαν έως εμάς από μεσαιωνικά αντίγραφα) ο Πίρι Ρέις ή ο Ορόντεους Φινέους και πολλοί άλλοι, είναι φανερό πως σε απώτερους χρόνους ολόκληρη η υδρόγειος είχε χαρτογραφηθεί, με ακρίβεια που ξεπεράστηκε μόνο μετά τον 19ο αιώνα. Είναι ακόμα φανερό, πως δεν χρησιμοποιήθηκαν καρτεσιανές συντεταγμένες γεωγραφικού μήκους και πλάτους, αλλά ένα σύστημα σφαιρικών τριγώνων, ίσως με κάποια τεχνολογία που επέτρεπε την ‘παρακολούθηση’ των γήινων μαγνητικών αρτηριών, γνωστές σαν τελλουριακά ρεύματα ή τελλούρια (γραμμές ΄΄L΄΄  ή ΄΄LAY LINES΄΄ ). Σχετικές μελέτες  σχετικά με την υφή των τελλουρίων και την πιθανή σήμανσή τους σε κάποια εποχή , παρουσιάζουμε σε άλλη ιστοσελίδα μας.

‘Τελλουριακό ρεύμα’, προέρχεται από το λατινικό  tellūs, που σημαίνει  "τη γη" και είναι  ένα ηλεκτρικό ρεύμα που κινείται υπόγεια ή μέσω της θάλασσας. Το αποτέλεσμα από τα τελλουριακά ρεύματα, τις φυσικές αιτίες, την ανθρώπινη δραστηριότητα και τα λοιπά διακριτά ρεύματα, αλληλεπιδρούν σε ένα σύνθετο σχέδιο. Τα ρεύματα αυτά είναι εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας  και ταξιδεύουν πάνω σε μεγάλες περιοχές σε ή κοντά στην επιφάνεια της γης. Τα τελΛουριακά ρεύματα είναι φαινόμενα που παρατηρούνται στο μανδύα της γης. Το Σεπτέμβριο του 1862, πραγματοποιήθηκε στις ’λπεις του Μονάχου (Lamont, 1862) ένα πείραμα για να εξετάσει συγκεκριμένα γήινα ρεύματα. Τα ρεύματα προκαλούνται πρώτιστα από τις αλλαγές στο εξωτερικό μέρος του Γήινου μαγνητικού πεδίου, προκαλούνται δε συνήθως από τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ  του ηλιακού ανέμου και  της μαγνητόσφαιρας ή είναι αποτελέσματα της ηλιακής ακτινοβολίας στην ιονόσφαιρα. Τελλουριακά αποτελέσματα προκύπτουν επίσης από  καταιγίδες με κεραυνούς.  Τα τελλουριακά ρεύματα ρέουν στα στρώματα της επιφάνειας της γης. Η ηλεκτρική δυνατότητα στη γήινη επιφάνεια μπορεί να μετρηθεί σε διαφορετικά σημεία, επιτρέποντας σε μας να υπολογίσουμε τα μαγνητικά μεγέθη και τις κατευθύνσεις των τελλουριακών ρευμάτων και από εκεί την αγωγιμότητα της γης. Αυτά τα ρεύματα είναι γνωστό ότι έχουν ημερήσια χαρακτηριστικά και η γενική κατεύθυνση της ροής είναι προς τον ήλιο. Τα τελλουριακά ρεύματα θα κινηθούν μεταξύ κάθε μισού της επίγειας σφαίρας όλο το χρόνο. Κινούνται από τον ισημερινό (πρωινό) και τον πόλο (νύχτα).  (Το τελευταίο μας θυμίζει την εξάμηνη εναλλαγή του Απόλλωνα και του Διονύσου στην ‘επιστασία’ των Δελφών, στην Ελληνική Μυθολογία) Και οι τελλουριακές και οι μαγνητοτελλουριακές μέθοδοι χρησιμοποιούνται για να ερευνήσουν τη δομή κάτω από τη γήινη επιφάνεια (όπως στη βιομηχανική έρευνα). Για  εξερεύνηση ορυκτών πόρων οι στόχοι είναι αγώγιμα σώματα μεταλλεύματος. Αλλες χρήσεις περιλαμβάνουν την εξερεύνηση σε  γεωθερμικούς τομείς,  δεξαμενές  πετρελαίου, υπόγειο νερό,  αίθουσες  μάγματος, και  τεκτονικά όρια  πλακών. Τα τελλουριακά ρεύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παραγάγουν ένα χρήσιμο ρεύμα χαμηλής τάσης με τη βοήθεια της γήινης μπαταρίας. Τέτοιες συσκευές χρησιμοποιήθηκαν για  σύστημα  τηλέγραφων στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το 1859… Τα παραπάνω αποτελούν θέση της ηλεκτρονικής  εγκυκλοπαίδειας ‘Wikipedia’ (ΙΝΤΕΡΝΕΤ).

    Η δική μας άποψη βέβαια, όσον αφορά την ονομασία, διαφέρει από αυτή των λατίνων μεταφραστών… Από το ηλεκτρονικό λεξικό  ‘ματζέντα γκόλντ’ μαθαίνουμε ότι : Τέλλ(ομαι) = γίνομαι , υφίσταμαι, λαμβάνω σύσταση, κατασκευάζομαι, υλοποιούμαι. Ούρια  = όρια , σύνορα (ιωνικός  τύπος της λέξης ‘όρια’ ). Ουρίαχος = έσχατο τέλος, έσχατη άκρη. Ούριον = φυλακή !!!!     Ούριος Δίας …Ούρισμα = όριο, σημάδι συνόρου, προσδιορισμός.  Νομίζω ότι η συνένωση των δύο λημμάτων μας δίδει το προφανές.  ‘ΤΕΛΛ+ΟΥΡΙΟΝ ΡΕΥΜΑ’ είναι ένα υλοποιημένο ενεργειακό ρεύμα με συγκεκριμένα ‘όρια’ , στο οποίο υπάρχει εγκλωβισμός –φυλακή- της ελαφριάς κατάστασης της ύλης, δηλαδή του πνεύματος.     Όπως ο όφις, έτσι και τα ενεργειακά τελλουριακά ρεύματα, δεν είναι σταθερά αλλά συστέλλονται και διαστέλλονται, μετακινούμενα στο χώρο. Έχουν σημείο εισόδου για τα πνεύματα (κεφαλή όφεως) αλλά καμία έξοδο ή περίπτωση διαφυγής. Δρουν σαν χώρος εγκλωβισμού για τα περισσότερα πνεύματα… Οι ‘όφεις’ του Ασκληπιού είναι δύο, όσοι και οι στροφείς. Αλληλοσυστρέφονται συνεχώς, όπως τα φίδια κατά την αναπαραγωγή τους. Αν  θέλαμε να δώσουμε μία εικόνα ενός τελλουριακού ρεύματος αφού συνοψίσουμε όλες τις παραπάνω πληροφορίες, πιστεύουμε ότι θα ‘βλέπαμε’ κάτι σαν αυτό του παρακάτω  σχήματος. Δύο σφαιρικούς ενεργειακούς σωλήνες (τα 2 συστρεφόμενα φίδια του Ασκληπιού) να περιστρέφονται αντίστροφα ο ένας ως προς τον άλλο, ο ένας μέσα στον άλλο … Όχι απόλυτα ο ένας μέσα στον άλλο, ούτε συμμετρικά κινούμενοι…Αριστερά στην εικόνα παρίσταται προσεγγιστικά μία κάθετη εγκάρσια τομή (όπως οι 2 αντίρροποι στροφείς των κυανόκρανων των αρχαιοελληνικών ναών) και δεξιά οι δύο ενεργειακοί σωλήνες του τελλουρίου, κατά το μεγάλο, διαμήκη, όχι ευθύγραμμο, άξονα του ρεύματος.    Κάτω δεξιά υπάρχει σε εικόνα μνημείο με τον όφι , απο Ασκληποιείο.       

                   

‘Ήδη από τη δεκαετία του ‘60, οι Σοβιετικοί επιστήμονες Ν. Γκοντσάροφ, Β. Μόροζ και Β. Μοκάροφ είχαν ανακαλύψει στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη ασθενών μαγνητικών γραμμών, οι οποίες φαίνεται πως περιβάλλουν τον πλανήτη μας σε σχήμα δωδεκαέδρου, τοποθετημένου μέσα σε ένα εικοσάεδρο, σαν κάποτε η γη να ήταν ένας τεράστιος κρύσταλλος ή να είχε μορφή ενάργειας που προερχόταν από κάποιον κρυσταλλικό πυρήνα της. Επάνω σε έναν γεωγραφικό χάρτη, οι Σοβιετικοί επιστήμονες σημείωσαν τις μνημειακές κατασκευές των αρχαίων πολιτισμών και αμέσως φάνηκε πως αυτές ακολουθούσαν τις μαγνητικές ή ενεργειακές γραμμές του εικοσαέδρου.   Στις επόμενες 2 εικόνες υπάρχει χάρτης των πολύ ισχυρών τελλουριακών (ηλεκτρομαγνητικών) ρευμάτων της γης, όπως δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών (Khimya i zhizn) .  Ο ίδιος χάρτης με καλλίτερη αποτύπωση και τις τεκτονικές πλάκες, υπάρχει και στην εικόνα 5.  Δώστε προσοχή στα 10 πεντάγωνα (2 σειρές από 5 αντικριστά) που σχηματίζονται και τους ‘κόμβους’ τους. Αναφορές για τέτοια σχήματα, υπάρχουν αρκετές από τον Πυθαγόρα. Στον κόμβο που υπάρχει στο δεύτερο πρώτο άνω πεντάγωνο εντοπίζεται η περιοχή του τριγώνου των Βερμούδων, όπου υπάρχει τεράστιο χωροχρονικό ασυνεχές για το οποίο έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά. Θεωρούμε βέβαια ότι συμπίπτει η περιοχή απόλυτα με τα ‘ΥΔΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΥΓΟΣ’ στα οποία αγωνίσθηκε να σωθεί κάποιος Ηρακλής…

Στους μετεωρολογικούς και γεωλογικούς χάρτες που χρησιμοποίησαν, βρήκαν πως όλα τα κέντρα του πλανήτη, με μέγιστη και ελάχιστη ατμοσφαιρική πίεση, συμπίπτουν ακρι­βώς με τις 20 κορυφές (κόμβους) του δωδεκαέδρου.  Αυτά είναι και τα σημεία όπου συνήθως συμβαίνουν τυφώνες ή υπάρχουν γιγάντιοι στρόβιλοι ωκεάνιων ρευμάτων. Την ίδια εποχή, ένας άλλος Σοβιετικός επιστήμων, ο Β. Καμπατσένκο, ενώ μελετούσε φωτογραφίες της γης που είχαν Ληφθεί από το διάστημα, εντόπισε μια δομή σε σχήμα σχάρας, βαθιά τοποθετημένη μέσα στη λιθόσφαιρα, δηλαδή, το ανώτερο σκληρό στρώμα του πυρήνα της γης, που ορισμένες στιγμές έμοιαζε να ακτινοβολεί. Μία δεκαετία αργότερα, ο Σοβιετικός γεωλόγος και ορυκτολόγος Βλανπμίρ Νέιμαν, συνεχίζοντας τις μελέτες και τις παρατηρήσεις των συναδέλφων του, πρότεινε τη θεωρία της ύπαρξης ενός είδους οικουμενικής ενεργειακής σχάρας (κανάβου), που καλύπτει ολόκληρο το διάστημα και ελέγχει τις θέσεις όχι μόνο των πλανητών και των άστρων αλλά και των γαλαξιών και όλου του διαγαλαξιακού χώρου. Παλαιότερα, ο Βίλχελμ Ράιχ είχε προτείνει την ύπαρξη ενός βασικού αιθέρα (του 5^ου στοιχείου ή πεπτουσίας,  κατά τους αρχαίους Ελληνες. Πιθανή εικόνα του αιθέρα (γαλάζιο χρώμα) δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Εθνος και φαίνεται παρακάτω)  ή ζωτικής δύναμης, της οργόνης, η οποία ταξιδεύει σε σπειροειδή κύματα και δημιουργεί ύλη εκεί όπου δύο σπείρες συναντώνται. Παρόμοια και ο Νέιμαν πρότεινε αντί για ένα πρωταρχικό χάος, κανονικές παλμικές δονήσεις (σημερινή θεωρεία των ΥΠΕΡΧΟΡΔΩΝ που επανέλαβε και ανέδειξε πρόσφατα ο Ελλην επιστήμων κος Νανόπουλος), σε ολόκληρη τη σχάρα, του τρισδιάστατου πλαισίου στήριξης ενάργειας.

 Δηλαδή έναν κάναβο τριών διαστάσεων (βλέπε πιο κάτω τα δίκτυα Ηartmann),  όπου η συμπαντική ύλη ολόκληρη - οι γαλαξίες, τα άστρα και οι πλανήτες - δημιουργείται στα κομβικά σημεία του ενερ­γειακού συμπαντικού πλαισίου. Ουσιαστικά, και ο Ράιχ και ο Νέιμαν επαναδιατυπώνουν και στηρίζουν την αρχαία ρήση: «Αεί ο θεός Γεωμετρεί». Ενδεικτικό και ενισχυτικό στοιχείο της ύπαρξης τρισδιάστατου δυκτίου μαγνητικών γραμμών πάνω στη γη είναι το γεγονός ότι οι εμφανίσεις U.F.Ο (Α.Τ.Ι.Α.  = Αγνώστου Ταυτότητος  ιπτάμενα Αντικείμενα) πάνω από τον πλανήτη μας μοιάζουν να ακολουθούν τις διαδρομές αυτών των μαγνητικών γραμμών που καλύπτουν όλη την υδρόγειο. Ένα τέτοιο περίεργο φαινόμενο έχει καταγραφεί πολλάκις και παρουσιάζεται συχνά στην ευρεία περιοχή του Ταυγέτου. Οι  εικόνα που φαίνονται παρακάτω έχει ληφθεί από τον γράφοντα το καλοκαίρι του 2001. Το αντικείμενο – μία υπέρλαμπρη καθαρά λευκή , σφαίρα, υπερίπτατο πάνω μας , περί τα 600 - 800 μέτρα – 4 παρόντες το έβλεπαν – ΝΑ από το Λεοντάριο Αρκαδίας, για περισσότερο από 5 λεπτά, μέχρι να κινηθεί ΒΔ προς την περιοχή Τριπόλεως.   Ονομάζεται  ‘ το πλανητικό φως του Ταυγέτου’ , έχουν δε γραφεί και βιβλία για το φαινόμενο αυτό.

Έχοντος λοιπόν όλα αυτά υπόψη, αποκτά τελείως διαφορετική διάσταση και ερμηνεία η φράση του Σωκράτη προς το μαθητή του, Σιμμία: «Η γη αυτή ιδείν, ει τις άνωθεν θεώτο, ώσπερ αι δωδεκάσκυτοι σφαίραι, ποικίλη, χρώμασι διειλημμένη» (Η γη αυτή, αν τη δει κανείς από ψηλά μοιάζει σαν τις σφαίρες που έχουν φτιαχτεί από δώδεκα χρωματιστά είδη δέρματος).

Δεν είναι τυχαίο ότι το δωδεκαεδρικό σχήμα μέσα στο εικοσαεδρικό των σφαιρικών τριγώνων, στο οποίο κατέληξαν οι Σοβιετικοί επιστήμονες, απεικονίζει τον πλανήτη μας με τα ενεργειακά - τελλουρικά ρεύματα που τον διασχίζουν. Αυτές βέβαια οι γνώσεις ανήκουν στον Πυθαγόρα και εδιδάσκοντο, μεταξύ άλλων στο ΟΜΟΚΑΕΙΟ.  Στο γνωστό δημοσιευμένο έργο του Πήτερ Γκράβιγκερ περί του Πυθαγόρα υπάρχουν πλείστα όσα στοιχεία για τα ενεργειακά γήινα και συμπαντικά πολύεδρα.  Το δίκτυο αυτό θυμίζει  έντονα τον  περίφημο ομφαλό του μαντείου των Δελφών. Ο δελφικός ομφάλιος Λίθος ( κάτω στο μέσον και δεξιά εικόνα) φέρει την επιγραφή ΓΑΣ, που είναι η γενική της δωρικής Λέξης Γα ( = Γαία) και σε ανάγλυφο, την αναπαράσταση τον δικτύου των λεγομένων αγρηνών, δηλαδή των τελλουρικών ρευμάτων της γης. Αριστερά κάτω υπάρχει ένας αντίστοιχος κέλτικος ομφαλός.

         

Το κάθε πυθόχρηστο, εξαρτώμενο από τους Δελφούς, μαντείο είχε έναν παρεμφερή λίθινο ομφαλό. Οι ομφαλοί ήταν τα επίσημα γεωδαιτικά σημεία που χρησίμευαν ως σημεία τριγωνομετρικής στήριξης για τον υπολογισμό των αποστάσεων από τούς Δελφούς και μεταξύ τους, όλων των νεωτέρων ιερών, μαντείων, πόλεων κλπ. Το γεωδαιτικό σχέδιο που ξεκινούσε από το ιερό των Δελφών (μόνο ο ομφαλός των Δελφών έφερε αγρηνούς, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα) περιελάμβανε ζωγραφισμένες και τις προβολές των αστερισμών πάνω στη γη, οι οποίες ελαμβάνοντο υπόψη για την υπόδειξη χώρου προς ίδρυση νέου ιερού ή πόλεως.  Οι ομφάλιοι λίθοι που έχουν διασωθεί σε αρχαίους ναούς  είναι "χάρτες" που δείχνουν τους ενεργειακούς μεσημβρινούς και παραλλήλους, οι οποίοι συνδέουν γεωδαιτικά τα αρχαία ιερά και τις πόλεις μεταξύ τους.  Οι σύγχρονες αστρονομικές, γεωδαιτικές και μαθηματικές γνώσεις αποκαλύπτουν τη μυστική σύνδεση ιερών, πόλεων και τόπων του αρχαίου κόσμου και φανερώνουν ένα μέρος των προκατακλυσμιαίων γνώσεων των Ελλήνων στους τομείς που αφορούν στην Αστρονομία, τα Μαθηματικά και την Ενέργεια.  Κάτοχοι των προκατακλυσμιαίων αυτών γνώσεων, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, είναι κυρίως τα πυθόχρηστα ιερατεία. Δηλαδή, οι ιερείς της ηλιακής λατρείας, του θεού του φωτός Απόλλωνος, με πρωτεύον κέντρο το ιερό των Δελφών.  Τα πυθόχρηστα ιερατεία πρέπει να διατηρούσαν, στα άδυτα των ναών, όλη τη γνώση επάνω στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη γεωδαισία, με την οποία επόπτευαν και καθοδηγούσαν το λαό.  Ορίζοντας τους πλέον κατάλληλους γεωγραφικούς τόπους για την ίδρυση βωμών, ιερών, πόλεων, ακόμα και τον καθορισμό πεδίων μάχης, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την ορθή τοποθέτηση στο χώρο, των ιερών και πόλεων της αρχαίας Ελλάδος και τον μεταξύ τους συνδυασμό ήταν η ακριβής γνώση του ηλιακού συστήματος και των αστερισμών, σε συνδυασμό με την επίσης ακριβέστατη γεωγραφική - γεωδαιτική μορφή του ελλαδικού χώρου και των ηλεκτρομαγνητικών απορροιών και ρευμάτων που τον διατρέχουν. Έτσι, από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια, σχεδόν όλα τα κέντρα λατρείας ιδρύονταν επιλεκτικά, σε καθορισμένους από πυθόχρηστα μαντεία χώρους που προσφέρονταν γι αυτό. Και ο κάθε τέτοιος χώρος που βρισκόταν στη διασταύρωση ροών ενεργείας, αν δεν ξεχώριζε από ένα ιερό ή μία πόλη, ξεχώριζε από έναν απλό βωμό και μεταγενέστερα από ένα εικονοστάσιο ή ένα απλό προσκυνητάρι. Αλλά και εάν είχε - πράγμα πολύ σπάνιο - παραλειφθεί η σήμανση του, έτσι κι αλλιώς ο τόπος θα είχε κάποια φήμη που τον έβγαζε από την αφάνεια, θα ήταν στοιχειωμένος, καταραμένος, ιαματικός, τυχερός κλπ. Γενικά, αυτοί οι ιδιαίτεροι κομβικοί χώροι χαίρουν κάποιας φήμης, άλλοτε καλής κι άλλοτε κακής, ανάλογα με την επίδραση που ασκούν στον άνθρωπο, γιατί ενυπάρχει σ' αυτούς ένα είδος ‘δια – μεσικού’ παράγοντα είτε ανάμεσα στη γη και τον ουρανό είτε ανάμεσα στη γη και τον κάτω κόσμο.

Αναφερθήκαμε παραπάνω στο έργο του Θ. Μανιά.  Μερικές χαρακτηριστικές εικόνες που παραθέτουμε δείχνουν αυτή τη μη τυχαιότητα στην κατασκευή ιερών στην Ελληνική γη.

Το πρώτο τέταρτο του αιώνα μας άρχισαν να μελετώνται τα ζωτικής ενέργειας αόρατα ηλεκτρομαγνητικά κανάλια, τα οποία περνούν πάνω στη γη στα σημεία που οικοδομήθηκαν σημαντικά κτίσματα όπως ο Παρθενών, η Μεγάλη Πυραμίδα, το Στόουνχεντζ και άλλα ΜΗ ΓΝΩΣΤΑ μνημεία. Σήμερα έχει εντοπισθεί ένα πλήρες δίκτυο από ευθείες που συνδέουν τις μεγαλιθικές κατασκευές της Ευρώπης. Θεωρείται δε πιθανόν να υπάρχουν υπόγειες δίοδοι κατά μήκος των γραμμών του δικτύου, οι οποίες ενώνουν όλα τα αρχαία ιερά, ναούς, πόλεις και μεγαλιθικά μνημεία τύπου ντολμέν και μενχίρ. Tέτοια κατασκευάσματα, φυσικά ή τεχνιτά, υπάρχουν πολλά τόσο στον Ελλαδικό όσο και στο χώρο της Αλσιγίας (ή Κύπρος, από το κυπρί, που είναι η κουδούνα που κρεμάνε οι βοσκοί στα πρόβατα)).  Ένα τέτοιο περίεργο κατασκεύασμα υπάρχει στην Κύπρο. Το ανακαλύψαμε στην ευρεία περιοχή ΑΝΑΛΥΌΝΤΑ -ΚΑΤΑΛΥΌΝΤΑ-ΛΙΘΡΟΔΟΝΤΑ, κοντά στο χωριό Κόρνος. Οι μετρήσεις που κάναμε δείχνουν άπλετη θετική κοσμική ενέργεια.  Εικόνες του παραθέτουμε παρακάτω.

Μία άλλη περίεργη βραχομορφή που παριστά μάλλον κυνοκέφαλο άνθρωπο ή τερατόμορφο πλάσμα (θυμίζει τα αντίστοιχα 'αγάλματα' στη νήσο Μάτε - κίτε - ράνει,- προφανώς απο το Ελληνικόν ΜΑΤΑΙΑ ΚΕΙΤΑΙ και τα ΡΑΙΝΕΙ, δηλαδή οι μορφές κείνται εκεί ματαίως και τις βρέχει η θάλασσα, γιατί προφανώς αυτός που τις τιμώρησε, δεν θα τους δώσει ποτέ συγχώρεση)  ή νήσο του Πάσχα για τους Σαξωνολατίνους,   υπάρχει στην Κύπρο, λίγο έξω από τη Λευκωσία. Η περιοχή λέγεται  ΑΡΩΝ-ας (=αυτός που άρει κάποιο δεσμό ... ή αυτός του οποίου ο δεσμός ήρθη..)  και ο βράχος είναι εύκολα ορατός από το δρόμο που οδηγεί στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.  Το αξιοπερίεργο είναι ότι στη μικρής ανάλυσης φωτογραφία έχει σχηματισθεί μία μώβ αύρα γύρω από τη βραχομορφή. Η νήσος του Πάσχα, κείται στο μέσον του Ειρηνικού ωκεανού και είναι μάλλον απομεινάρι μιάς από τις 7 τεράστιες Ατλάντιες νήσους.

Μία τρίτη , διπλή αυτή τη φορά, βραχομορφή (εικόνες κάτω)  που παριστά κάτι σαν ψάρι (σμέρνα) και θυμίζει έντονα ατλάντια τερατόμορφη μορφή ,  υπάρχει στο κέντρο του χωριού Κόρνος ( ΚΩΝΟΣ  + Ροή = η ενεργειακή ροή που εκχύνεται σε κα΄ποιο κώνο. Κωνική μορφή έχουν βέβαια τα σημεία στρέβλωσης του χρόνου και εκεί που ακουμπούν 2 διαστάσεις). Το περίεργο είναι ότι δίπλα υπάρχει μικρότερος βράχος (δεξιά στην  εικόνα) που έχει μορφή τράγου φέροντος 2 κέρατα... Η ενέργεια πάνω στο βράχο είναι θετικότατη.  Eχουν γραφεί πολλά στο παρελθόν για τα περί Ατλαντίδος και Αλσιγίας (Κύπρου).  Κάποιοι θεωρούν ότι εδώ ήταν η Ατλαντίδα.  Βέβαια αυτό δεν ισχύει.  Το σίγουρο ή μάλλον το πιθανότερο είναι ότι κάποτε οι Ατλαντες πάτησαν το πόδι τους στο νησί. Και από τότε δε λεν να φύγουν .... Ακόμα και σήμερα υπάρχουν σαξωνικές, τουρανομογγολικές  (και νορμανδική ακόμη)  πολεμικές βάσεις στο νησί.  Οι μη γνωρίζοντες ιστορία αδυνατούν να κατανοήσουν τα τεκτενόμενα εδώ και 900.000 χρόνια.   

            

 Τέτοια μνημεία στην Ελληνική επικράτεια είναι οι διάφορες πυραμίδες (Ολυμπος, Χανιά, Αρχολίδα, Ταύγετος κλπ) , όλα τα μεγαλιθικά μνημεία (Δρακόσπιτα όχης κλπ), αλλά και μερικά ΄΄περίεργα΄΄ ΒΡΑΧΟΜΟΡΦΙΚΑ μνημεία, τα οποία ο γράφων έχει ανακαλύψει από τις αρχές του 1999, συνεχίζει την έρευνά του  και προσπαθεί να αναδείξει χρόνια τώρα.  Μερικά μεγαλιθικά χτίσματα φαίνονται στις παρακάτω εικόνες. \

Τα ηλεκτρομαγνητικά κανάλια (τελλουριακά ρεύματα) καθιερώθηκε να ονομάζονται στο δυτικό κόσμο γραμμές Λέι, από τον ’γγλο ’λφρεντ Ουάτκινς, διότι πολλές από τις τοποθεσίες όπου διασταυρώνονται τέτοιες γραμμές στη Βρετανία έχουν, από την αρχαιότητα, ονόματα που λήγουν σε "λέι". Κατ’ άλλους ονομάζονται απλώς γραμμές ΄΄L΄΄ από τα αρχικά life lines (γραμμές ζωής), διότι τα σημεία διασταυρώσεως τους εθεωρούντο ανέκαθεν τόποι με θερα­πευτική και αναζωογονητική δύναμη. Τελικά, με την εξάπλωση των ερευνών, πιστοποιήθηκε ότι σε όλη την Ευρώπη, από" τα προϊστορικά χρόνια, έχουν σημανθεί  τέτοιες ευθείες με τύμβους, θολωτούς τάφους, προϊστορικούς οικισμούς ακόμα και με απλούς σωρούς από πέτρες. Σε αυτές τις κατηγορίες φαίνεται να εντάσσονται μάλλον και πολλές ΒΡΑΧΟΜΟΡΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, τις οποίες ο γράφων ερευνά και συσχετίζει ενεργειακά, σε Ελλάδα και Αλσιγία (  Κύπρος). Kάτω βλέπουμε βραχομορφή βασιλέως Α Σουρμένων Αττικής, στην  Ελλάδα.

Παρακάτω παρουσιάζεται μορφή , προφανώς  βασιλέα (φέρει χαρακτηριστικό στέμα στην κεφαλή του). Παριστά ολόσωμη μορφή  'δεμένη' στο βράχο,  θυμίζοντας ΈΝΤΟΝΑ τον μύθο του Τιτάνα Προμηθέα που 'εδέθη' σε βράχο από τον Δία.  Ευρίσκεται στον αρχαιολογικό χώρο των ΜΥΚΗΝΩΝ, επί του βράχου δεξιά από το γνωστό αρχαιολογικό χώρο, καθώς εισερχόμαστε στην 'Πύλη των Λεόντων', δεξιά της χαράδρας. Οι εικόνες που παραθέτουμε θα σας οδηγήσουν εκεί εκ του ασφαλούς ...  Στον κόκκινο εστιγμμένο, με διακεκομμένη  γραμμή,  κύκλο εντοπίζεται η μορφή του 'δεσμώτη βασιλέα'.  Μπροστά σας απλώνεται ο λόφος με την ακρόπολη των ΜΥΚΗΝΩΝ. (θεωρούμε ότι η προκατακλυσμιαία γραφή είναι ΜΗΚΥΝΕΣ, εκ του ΜΗ  + ΚΥΝΕΣ, δηλαδή όχι κυνόμορφοι άνθρωποι... σε αντιδιαστολή με το γένος των κυνομόρφων και ίσως των κυνοκεφάλων, που ζούσαν στην Ινδία. Στο γένος των κυνοκεφάλων ανήκε και ο Αγιος Χριστόφορος, προστάτης των οδοιπόρων. 

Η παρακάτω εικόνα είναι από δορυφόρο (GOGLE EARTH). Παριστάται η τοποθεσία που ευρίσκεται η βραχομορφή (7) μέσα στον κόκκινο εστιγμμένο, με  διακεκομμένη  γραμμή,  κύκλο.  Η ευθεία κόκκινη γραμμή (5) παριστά την κατεύθυνση (αζιμούθιο) από το σημείο λήψης (2) της φωτογραφίας της βραχομορφής (7) από το πάρκιν (1) του αρχαιολογικού  χώρου (6) των ΜΥΚΗΝΩΝ. O ΒΟΡΑΣ παρίσταται (4) με κόκκινο βέλος.  Στη δεξιά φωτογραφία φαίνεται η απόσταση που έχει ληφθεί η φωτογραφία της συγκεκριμένης βραχομορφής (περίπου 425 μέτρα). 

Η  θέση της δημιουργίας  (δε γνωρίζουμε πως έχει γίνει. Δεν είναι ολογραφικές αυτές οι μορφές, δηλαδή δεν είναι αγάλματα. Τις παρατηρεί κάποιος μόνο αν ξέρει την τεχνική να τις δεί. Η σκίασή τους είναι αυτή που τις κάνει ορατές, επομένως φαίνονται λίγο πριν νυκτώσει και συγκεκριμένες εποχές το χρόνο. Μία θεωρεία που έχουμε διατυπώσει φαίνεται εδώ) της συγκεκριμένης βασιλικής μορφής δεν είναι τυχαία. Παρατηρείστε στη φωτογραφία πάνω ότι ο βράχος που έχει σκαλισθεί η βασιλική -  προμηθεική μορφή, χωρίζει το βραχώδες ύψωμα, σε δύο τέλεια φυσικά (αυτό δε μπορούμε με σιγουριά να το ισχυρισθούμε, μιας και ο κατακλυσμός έθαψε το λόφο των ΜΗΚΥΝΩΝ 40 μέτρα κάτω από τη σημερινή επιφάνεια του εδάφους.  Μπορεί δηλαδή να είναι και τεχνητό έργο της εποχής εκείνης )  αμφι - θεα -τρα.  Ενα αμφι-θέατρον , είναι ανατολικά του βράχου και ένα δυτικά του. Δηλαδή ένας συγκεντρωτής (κατοπτρικός) της ενέργειας που έρχεται (τελλούριο) και περνά μπροστά από το χώρο της Ακροπόλεως των Μηκυνών.  Μάλιστα αν παρατηρήσουμε καλλίτερα, θα δούμε ότι και από την άλλη πλευρά μ’ΛΙΣΤΑ ΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΥΤΟ  Η ΕΝΈΡΓΕΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΜΗΚΥΝΩΝ, ΕΥΕΡΓΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ.

 Τα παλαιοτέρα από αυτά τα κτίσματα είναι παλαιολιθικά και σχηματίζουν ευθείες κατά μήκος δεκάδων χιλιομέτρων, οι οποίες συνήθως ξεκινούν από" πήγες που ανέκαθεν θεωρούνταν ιερές. Πολλές φορές, οι γραμμές ΄΄L΄΄, διέρχονται και από απομονωμένους χρι­στιανικούς ναούς που οικοδομήθηκαν επάνω σε ερείπια της δρυϊδικής λατρείας, του πολιτισμού των ΜΟΛΩΣΩΝ , στην περιοχή της ΔΩΔΩΝΗΣ, απ’ όπου κατήγετο και η ιέρεια, μήτηρ του μεγίστου των Ελλήνων Αλεξάνδρου και επεκτάθηκε βαθμιαία σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η εβραιοσαξωνικά, σημερινή, ΄΄θεμελιωμένη΄΄  ΄΄επιστήμη΄΄, με τας ευλογίας των παπικών , κατά τη συνήθεια της, παρά τις απτές αποδείξεις αρνείται να δεχτεί τη βαθύτερη έννοια των γραμμών ΄΄L΄΄.  Οι ΄΄στατιστικολόγοι΄΄ απορρίπτουν την ύπαρξη τους, θεωρώντας ότι σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, όπως η Βρετανία ή η Γαλλία, οι ευθείες γραμμές που βρίσκονται στους λεπτομερείς χάρτες είναι φυσικό να περνούν από αρχαιολογικούς χώρους, ιερές πηγές, τύμβους και άλλα φυσικά ή τεχνητά κομβικά σημεία.

Οι μαθηματικοί επινόησαν μαθηματικούς τύπους που τους έλεγξαν με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, σε μία προσπάθεια να αποδείξουν ότι οι συμπτώσεις των ιδιαζόντων χώρων, κατά μήκος των γραμμών L, είναι τυχαίες. Δυστυχώς γι αυτούς, η απόλυτη λογική των μαθηματικών έδειξε το αντίθετο. Η μαθηματική ανάλυση απέδειξε ότι ο παράγοντας τύχη ήταν 1:200 για κάθε γραμμή L που συναντούσε έξι σημεία σημαντικά και αποδεκτά ως ιερά, σε συνολική ευθεία απόσταση όχι μεγαλύτερη των πενήντα χιλιομέτρων. Σε μία γραμμή L με επτά σημεία, 0 παράγοντας τύχη ήταν 1:1000. Οι περισσότερες γραμμές L περνούν από έξι και περισσότερα σημαντικά σημεία, σε μήκος που περιορίζεται στα 12 - 15 χιλιόμετρα.

Το ζήτημα της ύπαρξης των γραμμών L ούτε από τους αρχαιολόγους δεν βρίσκει θετική αντιμετώπιση. Αντιδρούν στην πιθανή σχέση γραμμών L και αρχαιολογικών χώρων, περίπου όπως αντιδρούσαν οι άνθρωποι που πίστευαν ότι η γη είναι επίπεδη, όταν ο πρώτος θαρραλέος άνδρας πρότεινε ότι η γη είναι σφαιρική.   Και όμως, στις αρχές του αιώνα ένας φημισμένος Βρετανός επιστήμονας, ο βασιλικός αστρονόμος σερ Νόρμαν Λόκνερ, Ερευνώντας το θέμα,  βρήκε ότι ένας κεντρικός άξονας συνέδεε το Στόουνχενιζ με έναν οικισμό νεολιθικής εποχής, επάνω στον οποίο είχε οικοδομηθεί το κάστρο του Γκρόβελι. Η απόσταση ανάμεσα στο Στόουνχεντζ και το κάστρο ήταν 10 χιλιόμετρα. Στη συνέχεια διαπίστωσε ότι το Όλνι Σάρουμ, μία άλλη τοποθεσία στην κορυφή ενός λόφου όπου κτίσθηκε ο πρώτος μητροπολιτικός ναός του Σόλσμπερι, απείχε επίσης δέκα χιλιόμετρα από το Στόουνχεντζ και ότι η ίδια απόσταση χώριζε τον μητροπολιτικό ναό από το κάστρο του Γκρόβελι. Τα τρία ανωτέρω σημεία, εάν ενωθούν, σχηματίζουν ένα τέλειο ισόπλευρο τρί­γωνο και αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σύμπτωση. Αυτή ήταν η πρώτη ένδειξη ότι ο προϊστορικός άνθρωπος τοποθετούσε  τους μεγαλίθους των ιερών και των οχυρών του σε προκαθορισμένα σημεία με συμμετρική διάταξη μεταξύ τους.

Οι γραμμές L είναι φορείς της λεγόμενης ΄΄κοσμικής΄΄ ή άλλης άγνωστης ενέργειας και εκτιμάται ότι έχουν μυστική δύναμη. Εκδηλώνομαι με φυσικό τρόπο, επιδρώντας στον ανθρώπινο οργανισμό που έρχεται σε επαφή με τις σπείρες που έχουν στηθεί στο συγκεκριμένα σημεία, δημιουργώντας μια ήπια ηλεκτρική εκκένωση. Φαίνεται πως στην αρχαιότητα, που γνώριζαν πολύ καλά την ύπαρξη των γραμμών ΄΄L΄΄, είχαν βρει τον τρόπο να εκμεταλ­λεύονται την υπάρχουσα γήινη ενέργεια, μετατρέποντας την σε ένα είδος ηλεκτρικών εκκενώσεων, για την επίτευξη κάποιου, άγνωστου σε μας, σκοπού, ο οποίος πιθανώς να έχει σχέση με την ίδια τη γη ως οργανισμό ή με το διαστημικό χώρο.

Τα περί των γραμμών αυτών στοιχεία κρατούνται μυστικά από κάποιες κάστες ανθρώπων.  Το έμβλημα του ιδεογράμματος ΄΄G΄΄ συμβολίζει και αυτές τις ενέργειες.  Στο κλείσιμο των Ολυμπιακών αγώνων το 2004 στην Αθήνα, η παράσταση έκλεισε με το σχηματισμό ενός τεράστιου ΄΄G΄΄, στο γήπεδο,  στην τελετή λήξης.  Σιωπή για το θέμα από παντού.

Το 1967, ο ομότιμος καθηγητής της Μηχανικής στην Οξφόρδη, Τομ Αλεξάντερ, αφού μελέτησε περισσότερες από 600 θέσεις μεγαλιθικών μνημείων της Βρετανίας και της Γαλλίας, έφτασε στο συμπέρασμα ότι ο προϊστορικός άνθρω­πος τα είχε κατασκευάσει εκεί με εκπληκτική μηχανική ακρίβεια και αστρονομική ευθυγράμμιση. Γίνεται πλέον φανερό ότι ο προϊστορικός Ευρωπαίος, εδώ και 12.000 χρόνια, κατασκεύασε τα μνημεία και τα ιερά του με μαθηματική ακρί­βεια, κατόπιν μελέτης και σχεδιασμού. Οι δε τοποθεσίες ιδρύσεως τους που επέλεγε, είχαν προφανώς γι αυτόν μία παντοδύναμη γήινη μαγεία. Φαίνεται ότι οι γραμμές ΄΄L΄΄, αυτοί οι αρχαίοι δρόμοι που διασχίζουν την Ευρώπη απ' άκρη σ' άκρη και που από τους Βρετανούς ονομάζονται "παραδοσιακές γραμμές", ακολουθούν άλλες γραμμές, μέσα στη γη, που περικλείουν κάποιου είδους ενεργειακά ρεύματα (Φωτ. 6).

Μια πρώτη αναφορά στις γραμμές ΄΄L΄΄ μπορεί να εντοπισθεί στην εβραϊκή Βίβλο και συγκεκριμένα στις Παροιμίες 8: 1-2 «Στεκόμουν στις κορφές των λόφων, εκεί που περνούσαν οι γραμμές των μονοπατιών».

Στην Ελλάδα, ο πιο γνωστός τέτοιος δρόμος είναι ο "βασιλικός δρόμος" της Κνωσού, που συνδέει το παλάτι του Μίνωα με ένα μικρότερο ανακτορικό κτίσμα στην ευρύτερη περιοχή.  Εικάζεται ότι είναι ο αρχαιότερος δρυμός στην Ευρώπη. Ο θρύλος λέει ότι ο ίδιος ο Μίνωας υπέδειξε την πορεία και την κατασκευή αυτού του δρόμου. Τις νύχτες με πανσέληνο, οι πλάκες του βασιλικού δρόμου ακτινοβολούν και το γεγονός αυτό αποτελεί την επιφανειακή σηματοδότηση μιας ιερής γραμμής δύναμης, δηλαδή ενός ισχυροί καναλιού ενάργειας γραμμής ΄΄L΄΄.

Τα αρχαία ιερατεία δεν καθόριζαν μόνο τους επιφανεια­κούς τόπους της γης, αλλά και την κατασκευή και κατεύθυνση υπόγειων σηράγγων. Οι οποίες συνέδεαν μεταξύ τους τα υπέργεια ιερά που είχαν οικοδομηθεί σε ενεργειακά - κομβικά σημεία ή άλλως τόπους δυνάμεως. Αυτές οι σήραγγες, παράλληλες των Ενεργειακών γραμμών ΄΄L΄΄, είχαν αρκετή ενέργεια ώστε να πολλαπλασιάζουν στο μέγιστο το φως ενός μικρού κεριού που έτσι αρκούσε για την ευχερή διέλευση των πιστών. Ορισμένα σημεία των σηράγγων αυτών, κυρίως σε διασταυρώσεις των γραμμών ΄΄L΄΄, εξέπεμπαν αρκετό φως από μόνα τους.  Υπήρχε, και διατηρείται μέχρι σήμερα, σύστημα υπόγειων στοών στην Ευρώπη και την Ελλάδα, σχετιζόμενα με τις ενερ­γειακές γραμμές των γεωμαγνητικών δυνάμεων και των τελλουρικών ρευμάτων, το οποίο συνδέει τα επί της επιφάνειας προϊστορικά κτίσματα, καθώς αυτά είχαν ιδρυθεί στα σημεία δυνάμεως της επιφάνειας της γης, δηλαδή σε ενεργειακά σημεία και κόμβους.

Θεωρούμε ότι κάποιες τέτοιες γνώσεις προσπάθησαν να μεταδόσουν οι ΄΄Ε΄΄, με το τραγούδι ΄΄παλληκαρού΄΄ του αείμνηστου βάρδου  Ν. Ξυλούρη.  Ας δούμε τους στοίχους του τραγουδιού.

‘Η ΠΑΛΙΚΑΡΟΥ’         του        ΝΙΚΟΥ  ΞΗΛΟΥΡΗ

 ΄΄Το κορμί πλαγιάζει στο χώμα (δις)  , Και τα βουνά χαράζονται Σηκώνεις το δεξί αγκώνα Και τα νερά ταράζονται

 Παληκαρού, παληκαρού, παληκαρού  Στην α-παλάμη του θεού

Η κεφαλή στον Αθω γέρνει σαν το κρυφό μυστήριο , Η μια σου χέρα βράχια σπέρνει στη Μάνη στο μαρτύριο

Παληκαρού, παληκαρού, παληκαρού στην α-παλάμη του θεού

 Αχόρταγο βαθύ πηγάδι ανοίγεται στα ΚΥΘΗΡΑ , και στέλνει μήνυμα το βράδυ τοις ξάγρυπνοις στη Μήθυμνα

 Τα γυμνά σου πόδια στην Κρήτη ακούμπησαν το Φοίνικα , Κατέβηκα απ’ τον Ψηλορέιτη, Σε φίλησα και γίνηκα

 Παληκαρού, παληκαρού, παληκαρού  Στην α-παλάμη του θεού ΄΄

Ποιο άραγε είναι αυτό το ‘αχόρταγο’ ενεργειακό φρέαρ , που ενεργοποιείται τις μεταμεσονύκτιες ώρες μεταξύ ΚΥΘΥΡΩΝ (ΚΕΙ ΘΥΡΑ = εκεί υπάρχει πέρασμα) και Μήθυμνας , που ευρίσκεται στη Λέσβο ;

Αυτοί οι αρχαίοι τόποι λειτουργούσαν και ως σημεία διοχέτευσης της υπόγειας δύναμης προς τα έξω, σε όσους βρίσκονταν σε άμεση επαφή με το μνημείο, τον οικισμό ή το ιερό, με αποτέλεσμα να γνωρίζουμε σήμερα εκατοντάδες αρχαίες τοποθεσίες που. σύμφωνα με ας λαϊκές παραδόσεις και δοξασίες, έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.

Στην Ελλάδα και γενικά σε όλη την Ευρώπη, ανάλογα με την εποχή και τον πολιτισμό» επάνω στα κομβικά σημεία των γραμμών ΄΄L΄΄, κτίζονταν βωμοί, ντολμέν, ιερά, ναοί,  πόλεις ολόκληρες ή απλά στήνονταν μεγάλοι ογκόλιθοι ως ορόσημα, από τη μία ενεργειακή αρτηρία στην άλλη, που αργότερα απετέλεσαν τα σημάδια της πορείας των παραδοσιακών δρομολογίων των προσκυνητών. από τον έναν ιερό τόπο στον άλλο.  Ο προσανατολισμός ίων ιερών βωμών και αργότερα των ναών, καθώς και οι λεπτομέρειες των διαστάσεων και των αρχιτεκτονικών τους σχεδίων, εξαρτιόνταν από την κατεύθυνση των γραμμών ΄΄L΄΄ στο χώρο του κτίσματος και από τις διασταυρώσεις τους. Τα κομβικά σημεία διασταύρωσης των ενεργειακών ρευμάτων καθόριζαν ακριβώς τη θέση του αδύτου του ιερού ή του ναού, διότι ήταν γενική η πεποίθηση πως η θετική ουράνια επιρροή συνδυαζόταν με άριστα αποτελέ­σματα σ’ αυτά ακριβώς τα δυναμικά σημεία. Υπάρχουν αρκετές  ευνοημένες περιοχές στην Ευρώπη αλλά και σε όλη τη γη,  όπου οι μαγνητικές και άλλες αιθερικές δυνάμεις της γίνονται εύκολα αντιληπτές από άτομα ευαίσθητα στη ραβδοσκοπία ή από το συναίσθημα ανανέωσης και ψυχικής ευφορίας που προκαλούν στον άνθρωπο, έστω και με ολιγόλεπτη παραμονή εκεί. Είναι γνωστό πως ο καθεδρικός ναός της Σαρτρ, στη Γαλλία, χτίστηκε πάνω σε ένα μεγάλο προϊστορικό χωματουργικό έργο (όπως και ο πύργος του Αγίου Ιακώβου στο Παρίσι), με μία υπόγεια αίθουσα ως φυσικό σημείο συνάντησης πολλών ισχυρών μαγνητικών ρευμάτων της γης. Η Λούρδη πάλι και το Καρνάκ (της Γαλλίας). όπως και το Γκλάνστονμπερι στην Αγγλία, η Ιόνα στη Σκοτία και η Φάτα στην Ιρλανδία, είναι τέτοια σημεία εκροής δημιουργικών δυνάμεων.

Μία ιδιαίτερη κατηγορία ασθενών ενεργειακών δινών ή μαγνητικών πεδίων χαμηλών συχνοτήτων είναι και αυτά που φέρουν την ονομασία ‘γεωπαθογόνοι κόμβοι’ από τον μεγάλο μελετητή γερμανό καθηγητή και μελετητή του φαινομένου HARTMANN. 

Το 1935 ο  καθηγητής του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης E. Hartmann, ανακάλυψε ότι η επιφάνεια της Γης σαρώνεται από ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, οι οποίες, εάν δεν υπάρχουν τοπικές ανωμαλίες, σχηματίζουν ένα τετράπλευρο δικτύωμα που έχει πλευρά, στον άξονα Βορρά - Νότου 2μ. και στον άξονα Ανατολής _ Δύσης 2,3 έως 2,5 μ. και πάχος και στις δύο περιπτώσεις περίπου 21 εκ. Στα σημεία που διασταυρώνονται οι γραμμές - που ονομάστηκαν προς τιμήν του ανθρώπου που τις μελέτησε όσο κανείς άλλος ΓΡΑΜΜΕΣ HARTMANN - δημιουργούνται κόμβοι, οι οποίοι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι για την υγεία του ανθρώπου. Ωστόσο, και πριν από τον Hartmann, πολλοί λαοί, και μάλιστα σε διάφορες ιστορικές περιόδους της ανθρωπότητας, γνώριζαν αρκετά πράγματα γι’ αυτό το δίκτυο. Διαταραχές των διαστάσεων του τετραπλεύρου του δικτύου σημειώνονται μόνο όταν π.χ. κάτω από το έδαφος περνάει ένα υπόγειο ποτάμι.

Ο καθεδρικός ναός της Αμιέν στη Γαλλία, είναι ακριβέστατα προσανατολισμένος με το γεωπαθογόνο πλέγμα του Χάρτμαν (Hartmann grid), με σκοπό να εξασθενεί τις βλαβερές επιδράσεις και να αξιοποιεί τις ευεργετικές. Το πλέγμα Χάρτμαν  (κάτω αριστερά) συμπίπτει με τους οριζόντιους και κάθετους άξονες του ναού και το χώρο της χορωδίας. Η κύρια διασταύρωση του πλέγματος αποτυπώνεται στο δάπεδο, με ψηφιδωτό που έχει τη μορφή οκταγώνου ρόδου, αναπαριστώντας το κέντρο ενός λαβυρίνθου. Όλες οι δευτερεύουσες διασταυρώσεις του πλέγματος Χάρτμαν είναι μαρκαρισμένες στο δάπεδο με ειδικές πλάκες. Όλες οι διασταυρώσεις άλλων γεωπαθογόνων δικτύων σημειώνονται με σειρά συμβόλων ακριβώς στα σημεία τους! Ο ναός χτίστηκε από το 1218 μέχρι το 1269. Ανάλογες αναπαραστάσεις γεωπαθογόνων πλεγμάτων συναντώνται στους καθεδρικούς ναούς του ’αχεν, της Παναγίας των Παρισίων κ.λ.π. Αυτό το πλέγμα, εν είδη 'ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ' είναι τοποθετημένο στο δάπεδο του ναού (επόμενη εικόνα).  Είναι τέλεια προσαρμοσμένο τοπολογικά και γεωγραφικά, ώστε οι πιστοί να μη διατρέχουν κανένα κίνδυνο μέσα στο ναό ! Αυτό και μόνο το γεγονός μας δείχνει ότι το 1200 που κατασκευάσθηκε ο ναός , κάποιοι είχαν πολύ προχωρημένες γνώσεις πάνω σε θέματα γεωπάθειας.  Παραθέτουμε εδώ χαρακτηριστική  εικόνα από τον καθεδρικό ναό του Αμιέν (δεξιά).

                

Πολλά ψιονικά άτομα προσπάθησαν να περιγράψουν και καταγράψουν τα παθογόνα αυτά, αόρατα, τελλουριακά ρεύματα που υπάρχουν ολόγυρά μας. Η αναγνώριση των τελλουριακών ρευμάτων εγίνετο μέχρι σήμερα με τη χρήση εκκρεμούς και μόνο από ψιονικά άτομα. Τα ‘μικρότερα’ από τα τελλουριακά αυτά ρεύματα, αναφέρονται σαν ‘πλέγμα Χάρτμαν’  και έχουν διαστάσεις 2 χ 2,5 μέτρα. Δεν είναι ισχυρά και συνήθως προκαλούν μόνο πονοκεφάλους. Η επόμενη κατηγορία έχει αναφερθεί σαν ‘πλέγμα του ΚΑΡΥ’ (κάτω αριστερά εικόνα) με διαστάσεις 4 χ 4 μέτρα.  Σε αυτή την κατηγορία θα συναντήσουμε πολλά τροχαία ατυχήματα , όπου τα ρεύματα αυτά συναντούν δρόμους κυκλοφορίας οχημάτων. Μία Τρίτη κατηγορία είναι το πλέγμα 10 χ 10 μέτρων (κάτω εικόνα στο μέσον). Ακολουθούν πλέγματα 170 χ 170 μέτρων καθώς και τα περιβόητα 400 χ 400 μέτρα, στα οποία αναφέρονται από τους αναγνωρίσαντές τα, μεγάλες μετακινήσεις ‘πνευμάτων’ . 

    

 Κάποιοι από τους ψιονικούς προσπάθησαν να καταγράψουν σε σκαριφήματα τα τελλουριακά αυτά ρεύματα (κάτω αριστερά εικόνα) άλλοι πιο αισιόδοξοι , τα τοποθέτησαν σε αστικούς χάρτες (κάτω εικόνα στο μέσον), ενώ οι πιο τολμηροί κατέγραψαν ενεργειακά ρεύματα σε όλη τη Βρετανία (κάτω δεξιά εικόνα). Όλοι τους όμως χρησιμοποίησαν στις έρευνές τους εκκρεμή σε συνδυασμό με τις ψιονικές τους ικανότητες.

Η ισχύς και η δραστηριότητα των τελλουρικών - μαγνητικών ρευμάτων (γραμμές ΄΄L΄΄) , φαίνεται να επηρεάζονται από τη σύσταση και το ανάγλυφο του εδάφους από το οποίο περνούν: σε στα­θερό και επίπεδο έδαφος είναι γαλήνια και ομαλά, ενώ σε ανώμαλα και βραχώδη εδάφη το ρεύματα εμφανίζονται βίαια και  ταραγμένα, αντιδρώντας με τα στοιχεία εκείνα που προκαλούν μαγνητικές θύελλες ή πολικούς φωτισμούς. Κοντά σε γεωλογικά ρήγματα ή ηφαίστεια, η έντονη εκπομπή ραδιενεργού ακτινοβολίας από τη λιθόσφαιρα προς την επι­φάνεια της γης δημιουργεί διαταραχές μαγνητικών ρευμάτων. Η δύναμη και η κατεύθυνση των τελλουρικών ρευμάτων του μαγνητικού πεδίου της γης, των γραμμών ΄΄L΄΄ δηλαδή, επη­ρεάζονται και από διάφορους άλλους παράγοντες, τη συνι­σταμένη των οποίων προφανώς ήξεραν να υπολογίσουν οι αρχαίοι. Έτσι γνώριζαν τη σχετική απόσταση και θέση των ουρανίων σωμάτων του ηλιακού μας συστήματος ως προς τη γη. Ιδιαίτερα μάλιστα, του Ηλίου και της Σελήνης (Απόλλων και ’ρτεμις). Ο Ήλιος επιβάλλει έναν ημερήσιο ρυθμό που αυξομειώνεται υπό την επιρροή του σεληνιακού κύκλου. Η Σελήνη επηρεάζει ακόμα και το αόρατο μαγνητικό ρεύμα της γης που συνδυάζεται με το φαινόμενο των παλιρροιών. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι αρχαίοι ασχολούνταν τόσο με τις φάσεις της Σελήνης, που φαινομενικά δεν έχουν καμία επιρροή επάνω στη γη, εκτός από τη μαγνητική. Όμως, ήταν πολύ γνωστό κάποτε ότι ορισμένες εποχές του έτους, και κυρίως τις ημέρες των ηλιοστασίων και των ισημε­ριών, οι γραμμές ΄΄L΄΄  ζωογονούνται από ένα ρεύμα αόρατης ενέργειας, το οποίο αυξομειώνεται ανάλογα με τη σεληνιακή ακτινοβολία, προσφέροντας στο έδαφος ιδιαίτερη γονιμότητα.

Σίγουρα οι αρχαίες εποχιακές τελετές και οι πάνδημες γιορτές   με   τις   "περιφορές"   ομοιωμάτων   ενός   πλοίου (Αίγυπτος, Παναθήναια, Χριστουγεννιάτικα κάλαντα μέχρι τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα) ή ενός ξόανου, συνήθως πεσμένου από τον ουρανό, προκαλούσαν με τις παλμικές δονήσεις της μουσικής και των ύμνων προς τους ‘θεούς’, την αύξηση του υπεδάφιου μαγνητισμού και επέκεινα τη ζωτικότητα των ανθρώπων και την ανάπτυξη των φυτών, χάρη στα οποία ζούσαν και προόδευαν οι αρχαίες πρωτογενείς κοινωνίες.

Σήμερα, στο Πιεμόντε της Β. Ιταλίας, υπάρχει η πολιτεία του Νταμανχούρ, η οποία ιδρύθηκε πάνω στη διασταύρωση πολλών γραμμών L με βάση τούς αρχαίους νόμους της Ιερής Γεωγραφίας. Κατασκευάσθηκε λοιπόν μέσα στην πλαγιά του βουνού Βιντράκο ένα ναοδομικό συγκρότημα όπου ο άνθρωπος μπορεί να έρθει σε επαφή με τις αρχέγονες δυνάμεις της φύσης και τα γήινα ενεργειακά ρεύματα, Η αρχιτεκτονική δομή του ναού είναι τέτοια, που του επιτρέπει να λειτουργεί σε πρακτικό, συμβολικό και υπερβατικό επίπεδο, εκμεταλλευόμενος τα επιτόπια τελλουρικά ρεύματα και δημιουργώντας μια γέφυρα ανάμεσα στις ουράνιες και τις χθόνιες δυνάμεις, το πνεύμα και την ύλη, τον άνθρωπο και τη γη. 

Στην Δανία υπάρχουν τέσσερα αρχαία κάστρα κυκλικής κατασκευής (μάλλον τα υπολείμματά τους) ευθυγραμμισμένα. Βρίσκονται στις περιοχές: Trelleborg, Fyrkat, Aggersborg και Eskelholm (ανεξακρίβωτη ορθογραφία, μάλλον κάποιο μικρό νησάκι ανάμεσα στο Trelleborg και Fyrkat). Κάποτε υπήρχαν κυκλικά ξύλινα κάστρα απ' τα οποία σώζoνται μόνο οι τρύπες των κυρίων πασάλων γεμισμένες με τσιμέντο απ' τους σημερινούς αρχαιολόγους. Το σχέδιό τους όμως παραμένει εντυπωσιακό. Το σχέδιο του κάστρου του Trelleborg μάλιστα σχηματίζει κάτι σαν σημείο εστίασης στην γραμμή κατεύθυνσης που βρίσκονται τα άλλα τρία κάστρα. Όλα τα κάστρα έχουν κυκλικό σχέδιο χωρισμένο σε τεταρτημόρια. Ο Δανός αρχαιολόγος Poul Nerloud υποστηρίζει ότι δεν είναι κάστρα των Βίκινγκς αλλά κάτι παλιότερο γιατί οι Βίκινγκς δεν είχαν επιδείξει παρόμοιες αρχιτεκτονικές τάσεις αλλά και προτιμούσαν παραθαλάσσια κάστρα και όχι μέσα στην ξηρά.  Ο ερασιτέχνης πιλότος Preben Hansen τα ανακάλυψε σχεδόν τυχαία το 1982 κι έχει γράψει κι ένα βιβλίο σχετικά. Αν προεκταθεί προς τα κάτω η γραμμή που τα ενώνει, περνάει ακριβώς από το μαντείο των Δελφών.

 Για να έλθουμε και στον Ελλαδικό χώρο.... Οι μελέτες του Ταξίαρχου εα και Τοπογράφου Θ. ΜΑΝΙΑ είναι γνωστές για το θέμα.... Όλες οι αποστάσεις πόλεων και ναών στην ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, είναι απόλυτες γεωμετρικές σχέσεις.  Ο Ίππαρχος αναφέρει ότι χρησιμοποιούσε γεωδαιτικές μεθόδους προσδιορισμού οποιουδήποτε σημείου πάνω στην γη, αλλά απ' αυτό μέχρι να κατασκευαστούν ολόκληρες πόλεις βασισμένες σε αποστάσεις από κοινά σημεία αναφοράς είναι κάτι αρκετά διαφορετικό. Ακόμα κι αν ξεπεράσουμε τα εμπόδια τεχνικής φύσεως παραμένει το μεγάλο ερώτημα γιατί? Τι εξυπηρετούσαν (και ίσως ακόμη εξυπηρετούν) αυτές οι επιλεγμένες θέσεις?

Επίσης βλέπουμε την χρήση του π=3.14 του χρυσού αριθμού φ=1.618 όπως και σαν μονάδα μέτρησης το στάδιο = 184.454 μέτρα. Κάτι άλλο που παρατηρείται στις αποστάσεις πόλεων είναι αναλογίες αποστάσεων τύπου 1:1, 3:2, 4:3, 9:8, 256:243, 8:3, 4:1, 9:2          Αλλά ας δούμε κάποια στοιχεία. Αρκετά γνωστό είναι το ισοσκελές τρίγωνο της Ακρόπολης της Αθήνας, με τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και τον ναό της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα με απόσταση 242 στάδια. Αν ήταν μόνο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σύμπτωση αλλά έχουμε πάρα πολλά παρόμοια τρίγωνα για να χαρακτηριστούν απλά συμπτώσεις.                           Ίση απόσταση απ' το μαντείο των Δελφών έχουν:

·        Αθήνα - Ολυμπία, 660 στάδια

·        Ελευσίνα - Ιωλκός, 550 στάδια

·        Μεγαλόπολη - Φυγαλεία, 660 στάδια

·        Ιδαίον Ανδρο στην Κρήτη - Σμύρνη, 2198 στάδια

·        Πέλλα - Κέρκυρα, 1350 στάδια

·        Κινύρα Θάσου - Καρδαμύλη Χίου 1700 στάδια

Ίση απόσταση από τη Δήλο έχουν:

·        Κόρινθος - Μυτιλήνη,

·        Αθήνα - Καρδαμύλη (Χίος),

·        Σμύρνη - Θήβα,

·        Δίκτυννα - Κνωσός,

·        Σπάρτη - Πέργαμος,

·        Τροία - Ιωλκός,

·        Αργος - Μυκήνες, 1200 στάδια

Αντίστοιχες ιδιότητες παρουσιάζουν επίσης η Αθήνα, η Σπάρτη, το Αργος, η Δωδώνη, η Κνωσός, και η Πέλλα

Αθήνα - Σμύρνη = Θεσσαλονίκη - Σμύρνη = 1620 στάδια. (φ x 1000)
Δωδώνη - Αθήνα = Δωδώνη - Σπάρτη = 1700 στάδια
Ο Μαραθώνας ισαπέχει απ' την Αθήνα και από την Κάρυστο.

Ένα από τα αρχαιότερα μαντεία και ιερά ήταν την Δωδώνης, Βρίσκεται ευθυγραμμισμένο με το μαντείο των Δελφών την Ακρόπολη της Αθήνας και την Δήλο.

Η Χαλκίδα απέχει εξ' ίσου απ' την Θήβα και το Αμφιάρειο, 162 στάδια. Η απόσταση Θήβας Αμφιαρείου είναι 262 στάδια (162 x 1.62 = 2.62 αλλά και 100 x φ²= 262) το τρίγωνο υπακούει στην αρμονία του χρυσού αριθμού φ=1.62. Η Χαλκίδα ισαπέχει επίσης απ' την Αθήνα και τα Μέγαρα 314 στάδια. Δηλαδή παρουσιάζονται ο χρυσός αριθμός φ και το π εκατονταπλασιασμένα. Η Χαλκίδα επίσης ισαπέχει από την Αθήνα και από τα Μέγαρα, 100 στάδια.

Η απόσταση Ιωλκού - Ελευσίνας είναι 850 στάδια, το άθροισμα των γραμμάτων- αριθμών της λέξεως 'Ελευσίς' είναι επίσης 850. Ε=5 + Λ=30 + Ε=5 + Υ=400 + Σ=200 + Ι=10 + Σ=200 = 850

Η απόσταση Αθήνας - Σπάρτης είναι 800 στάδια ίση με την απόσταση Αθήνας - Δήλου. Απόσταση ίση με το ύψος της μεγάλης πυραμίδας της Αιγύπτου x 1001.

Η απόσταση Δελφών - Δήλου είναι 1460 στάδια, όσα έτη ήταν το μέγα έτος ή Σωθική περίοδος των Αιγυπτίων 1460 έτη. 

         

   

         
   
  

 Το περιβάλλον που ζούμε είναι άμεσα επηρεαζόμενο από τα τελλουριακά ρεύματα κάθε μορφής. Ακόμα και οι σκέψεις και τα συναισθήματα επηρεάζουν το βιοενεργειακό μας πεδίο. Όλες οι ασθένειες δημιουργούνται από διαταραχές στο βιοενεργειακό πεδίο που περιβάλλει και ζωογονεί το σώμα μας και αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Κάθε μορφή ζωής και ύλης είναι ενέργεια που λειτουργεί σε διαφορετικές βιοσυχνότητες. Η βιοενέργεια είναι η δύναμη της ζωής και κρατά ζωντανό και λειτουργικό το βιολογικό μας σώμα  που είναι ο φορέας του πνεύματός μας.  Ο πατέρας της Ιατρικής, Ιπποκράτης, έλεγε : <<Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν>>  δηλαδή, ωραιότερο πράγμα είναι το να προλαβαίνουμε την νόσο από το να την θεραπεύουμε. Είχε σαν σύμβολό του δύο συστρεφόμενους όφεις.

Στην ιστοσελίδα μας τελλουριακά ρεύματα υπάρχουν φωτογραφίες που δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει κανείς...  Στο ΙΓΕΚ, χρόνια τώρα , με τη χρήση συγκεκριμένης τεχνολογίας WMTS και μηχανών που εντοπίζουν τελλούρια , έχουμε εντοπίσει πολλούς και παράξενους 'θυσαυρούς' ..
============================================================

Τρίτη, 15 Μαρτίου 2011

ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν από την μελέτη των Μεγαλιθικών - Κυκλώπειων κτισμάτων (όπως π.χ. ο Τάφος του Ατρέα στις Μυκήνες, τα Κυκλώπεια τείχη ή το "Δρακόσπιτο" στην Όχη, που ενδεικτικά σας παρουσιάζουμε).
Πως έγινε η επεξεργασία τόσο μεγάλων λίθινων όγκων; (π.χ. η πέτρα βάρους 122 τόνων στο υπέρθυρο του τάφου του Ατρέα). Πώς έγινε η μεταφορά τους; (σε μερικές περιπτώσεις τα λατομεία απείχαν μεγάλες αποστάσεις από τον χώρο κατασκευής του μνημείου). Με ποίες τεχνικές γινόταν η ανύψωση τέτοιων λίθων; (που ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα είναι δύσκολο).
Όσο εμβαθύνουμε στην μελέτη των Μεγαλιθικών - Κυκλώπειων κτισμάτων (π.χ. τα κυκλώπεια τείχη των Μυκηνών, Τίρυνθος κ.α.) παρατηρούμε δυνατότητες, οι οποίες τα μεταγενέστερα χρόνια φαίνεται να μην υπάρχουν ή να μην χρησιμοποιούνται. Εντύπωση προκαλεί π.χ. η ικανότητα των Μυκηναίων να χειρίζονται με άνεση και εξαίρετη τεχνική ογκόλιθους πολύ μεγάλου μεγέθους, κατασκευάζοντας τα περίφημα κυκλώπεια τείχη, ενώ δεν υπάρχει παρεμφερές κτίσμα σε μεταγενέστερες εποχές.
Σε μεταγενέστερες εποχές υπάρχουν εξαίρετα κτίσματα στα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί ανεπτυγμένες (ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα) τεχνικές όπως π.χ. στον Παρθενώνα της Ακροπόλεως, αλλά δεν υπάρχουν κτήρια ή κτίσματα "Κυκλώπειας τεχνοτροπίας", δηλαδή κτίσματα στα οποία να γίνεται εκτεταμένη χρήση ογκόλιθων.

Ακόμα και σήμερα ο επισκέπτης του χώρου εντυπωσιάζεται από την άριστη εφαρμογή των ανόμοιων (και μεγάλου βάρους) ογκόλιθων στο τείχος του ανακτόρου των Μυκηνών, δείγμα της εξαίρετης τεχνικής των Μυκηναίων κατασκευαστών , αλλά και της ικανότητάς τους να χειρίζονται λίθους τόσο μεγάλου μεγέθους.

Άποψη από τα Ελληνιστικά τείχη της Ασίνης. Η διαφορά του οικοδομικού υλικού είναι εμφανής. Όπως και σε όλα τα κτίσματα της εποχής, οι λίθοι είναι πάρα πολύ μικρότεροι και είναι λαξευμένοι σε (σχετικά) ομοιόμορφο σχήμα , προκειμένου να είναι πιο εύκολη η εφαρμογή κατά το κτίσιμο. (η φωτογραφία είναι από -σχετικά- κοντινή απόσταση σε αντίθεση με την φωτογραφία από τα τείχη των Μυκηνών που είναι από μεγαλύτερη απόσταση)

Άλλο ένα δείγμα χρήσης ογκόλιθων μεγάλου μεγέθους και βάρους, υπάρχει στον Τάφο του Ατρέως στις Μυκήνες.

Στην βάση του κουφιστικού τριγώνου διακρίνουμε την συμπαγή πέτρα από αμυγδαλόπετρα βάρους 122 τόνων!! Το βάρος του λίθου μετά την κοπή του από το λατομείο και κατά την διάρκεια της μεταφοράς του, σίγουρα ήταν μεγαλύτερο κατά πολλούς τόνους. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει, γιατί ο ογκόλιθος αυτός υπέστη επεξεργασία και στον χώρο της οικοδομής, προκειμένου να πάρει την κλίση που απαιτείτο από την μορφή του οικοδομήματος (θόλος).

ΤΟ ΚΥΚΛΩΠΕΙΟ «ΔΡΑΚΟΣΠΙΤΟ» ΤΗΣ ΟΧΗΣ (περ. 1000 π.Χ.)

Η ύπαρξη του μυστηριώδους Δρακόσπιτου, το «σπίτι του Δράκου» όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, αποτελεί ένα απόλυτο αίνιγμα, κρατώντας καλά κρυμμένα τα μυστικά του. Ποιος το έκτισε, πως το έκτισε και για ποιο σκοπό;
Βρίσκεται σε μία δυσπρόσιτη περιοχή στο βουνό Όχη, πάνω από την Κάρυστο της Εύβοιας, σε υψόμετρο 1450 μ. – ίσως το υψηλότερο σημείο του βουνού.

Τοποθετημένο σε ένα σημείο της κορυφής , αυτό το μυστηριώδες - κυκλώπειας κατασκευής – κτίσμα προκαλεί με το μέγεθος και τις διαστάσεις του. Είναι κτισμένο με την ντόπια πέτρα που υπάρχει σε αφθονία στην γύρω περιοχή. Το περίεργο της κατασκευής του είναι η πολύ προσεγμένη δόμηση των λίθων, η μεγάλη εκφορτική στέγασή του και κυρίως οι όγκοι των βράχων που χρησιμοποιήθηκαν.

Η είσοδός του είναι χαρακτηριστική τρίλιθη είσοδος σχήματος Π, από μεγάλες 

κολώνες. Το υπέρθυρο έχει διαστάσεις 4,2 μ. μήκος 2,3 μ. πλάτος και 0,2 ~ 0,5 μ. πάχος. Αυτός ο βράχος που ζυγίζει περίπου 10 τόνους, πώς μετακινήθηκε ; Πώς σηκώθηκε στο ύψος των 2 μέτρων που είναι τοποθετημένος ; Τι εξυπηρετούσε ένα τέτοιο ιδιαίτερα προσεγμένο κατασκευαστικά κτίσμα στο υψόμετρο των 1450 μέτρων σε μία ιδιαίτερα δύσβατη περιοχή;
Το «Δρακόσπιτο της Όχης» έχει ενταχθεί από τους λιγοστούς μελετητές του στο γενικότερο σύστημα δρακόσπιτων της περιοχής της Νότιας Εύβοιας, κυρίως γύρω από τα Στύρα, τα οποία όμως δεν παρουσιάζουν την τελειότητα της δικής του κατασκευής. Ανασκαφές δεν έχουν γίνει και η χρονολόγησή του (περ. 1000 π.Χ.) γίνεται σε συσχετισμό με παρόμοια κτίσματα Κυκλώπειας τεχνοτροπίας (Τίρυνθα και Μυκήνες)

ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΙ ΚΙΟΝΕΣ ΣΤΑ ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ (περ. 4ος π.Χ. αιώνας)

Η παρουσία κιόνων τόσο μεγάλου μεγέθους στα λατομεία της Εύβοιας προκαλεί πολλά ερωτήματα. Οι συμπαγείς (και όχι σπονδυλωτοί όπως συνηθίζεται) κίονες σε πολλές περιπτώσεις είχαν βάρος 100 τόνων

Το μήκος του κίονα, σπασμένου σήμερα, είναι 4,5 μ. και η διάμετρός του είναι 2,2 μ. ο όγκος του συγκεκριμένου τμήματος υπολογίζεται στα 17 κυβικά μέτρα και το βάρος του στους 46 τόνους. Ο κίονας έπρεπε χωρίς το κιονόκρανο να έφτανε σε μήκος τα 11 μέτρα και το βάρος του πάνω από 100 τόνους! Τι μέσα υπήρχαν για την μεταφορά αυτών των κιόνων από τα δύσβατα λατομεία στα λιμάνια; Με τι είδους πλοία μεταφέροντο; Είναι ελάχιστα από τα ερωτήματα που προκύπτουν.

Η χρονολόγηση (περίπου 4ος π.Χ. αιώνας) προκύπτει όχι από μελέτες και ανασκαφές, αλλά συγκριτικά με το γεγονός ότι από τους κλασσικούς μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους, διεξάγετο ένα ευρύτατο εμπόριο μαρμάρου από την Εύβοια και γι αυτό δεν είναι ασφαλής αυτή η χρονολόγηση. Φωτογραφία αριστερά : Γιγάντιος κίονας σε αρχαϊκό λατομείο στο Πυργάρι του Νιμποριού Ευβοίας

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ :

Στο βιβλίο του Χ. ΛΑΖΟΥ "ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ.
Από όπου προήλθε η φωτογραφία και μέρος του κειμένου για το
"Δρακόσπιτο" της Όχης, και των κιόνων από τα λατομεία της Εύβοιας.
Στο περιοδικό "ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ " τεύχος 209 Σεπτέμβριος 1997
http://www.angelfire.com

You might also like:

==========================================================

Πως κατασκευάστηκαν τα μεγαλιθικά μνημεία; Δεύτερο μέρος: Υγροποίηση βράχων

Αναρτήθηκε από: GPapado

Ημηρομηνία ανάρτησης: Τετάρτη 8 Μαϊου 2013, 14:00

Κατηγορία: Αρχαία Ελλάδα

Υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι κάποια από τα μεγαλιθικά μνημεία δεν ακολουθούν τον κοινό τρόπο κατασκευής. Μνημεία όπως οι πυραμίδες της Αιγύπτου είναι πραγματικά απίθανο να κατασκευάστηκαν εξορύσσοντας, κόβοντας, μεταφέροντας από πολλά χιλιόμετρα μακριά και τοποθετώντας διαδοχικά τους τεράστιους ογκόλιθους που τις αποτελούν. Σίγουρα υπήρχε κάποιος πιο εύκολος τρόπος που θα επέτρεπε να ολοκληρωθεί το έργο σε λιγότερο χρόνο και με λιγότερες θυσίες. Τι τρόπος θα μπορούσε να υπάρξει όμως σε μία τόσο αρχαία εποχή, όπου η μηχανική και οι εφαρμογές τις βρισκόταν ακόμη σε βρεφικό επίπεδο;

Μήπως όμως η τεχνολογία και η γνώση είχαν φτάσει σε στάδιο πολύ ανώτερο από το σημερινό; Μήπως μας κρύβουν αυτά που δεν θέλουν να ξέρουμε; Πολλά ευρήματα μας οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα αλλά χάνονται μέσα στις αποθήκες των μουσείων λόγω της φίμωσης που έχει επιβληθεί στην επιστημονική κοινότητα.

Οι απανταχού αρχαιολόγοι φοβούνται να μιλήσουν για κάτι που δεν ταιριάζει με την συμβατική ιστορία, για να μην τους θεωρήσουν γραφικούς ή ακόμη και τρελούς και χάσουν την θέση τους.

Αναρωτιέμαι γιατί τόση υποκρισία.

Ευτυχώς όμως δεν έχουν χαθεί όλα τα ευρήματα και κάποια από αυτά έχουν ξεφύγει από την προσοχή τους, φροντίζοντας όμως να τα γελοιοποιήσουν στα μάτια του πλήθους. Αυτό είναι και το βασικό όπλο τους για να μας κρατάνε ναρκωμένους και να παίζουν τα παιχνίδια τους στις πλάτες μας. Παιχνίδια που η ανθρωπότητα έχει πληρώσει, στην κυριολεξία, με το αίμα της τόσους αιώνες.

Η αρχαία γνώση υπήρχε. Γνώση που κρατήθηκε επτασφράγιστο μυστικό από τα τότε ιερατεία και με το πέρας του χρόνου χάθηκε για πάντα. Μόνο με την πρόοδο της επιστήμης και της έρευνας καταφέραμε να ανακαλύψουμε ένα μικρό τμήμα αυτής της γνώσης των αρχαίων που και πάλι όμως δεν είναι αρκετό για να κατανοήσουμε πλήρως το μέγεθος της.

Υπάρχουν αναφορές που κάνουν λόγω για τεχνικές, που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν για να κατασκευαστούν τα μεγαλιθικά μνημεία, τόσο παράξενες και μυθικές που διαταράσσουν τις ισορροπίες ανάμεσα στον θρύλο και την πραγματικότητα. Η υγροποίηση των βράχων είναι μία τέτοια παράξενη αναφορά που όμως θα μπορούσε να εξηγήσει πλήρως τον τρόπο που κατασκεύαζαν οι αρχαίοι όλα αυτά τα κολοσσιαία κατασκευάσματα χωρίς τα ενδιάμεσα κενά που δεν μπορεί να εξηγήσει η σύγχρονη συμβατική αρχαιολογία.

Η πρώτη αναφορά για την χρήση κάποιου άγνωστου υγρού που μόλις έρθει σε επαφή με έναν βράχο τον μετατρέπει σε εύπλαστη ύλη, έρχεται από “κάποιον” συνταγματάρχη Π.Χ. Φώσσετ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η μία ομάδα από Αμερικανούς μηχανικούς ορυχείων είχε ανακαλύψει σε τάφο στο Σέρρο ντε Πάσχο ένα σφραγισμένο δοχείο, που όταν έσπασε κατά λάθος, το υγρό που περιείχε χύθηκε πάνω σε έναν βράχο κάνοντας τον εύπλαστο σαν τον πηλό, ενώ επανήλθε στην φυσιολογική του μορφή όταν το υγρό εξατμίστηκε.

Τι ήταν όμως αυτό το υγρό που βρέθηκε στον τάφο δεν θα μάθουμε ποτέ. Αν η αναφορά του συνταγματάρχη είναι αληθινή και δεν είχε σκοπό να εντυπωσιάσει, τότε σίγουρα μπορούμε να κάνουμε λόγο για αρχαία άγνωστη τεχνολογία ή μέρος αρχαίων μυστικών που χάθηκαν στη λήθη του χρόνου. Θα μπορούσε όμως η παραπάνω αναφορά του συνταγματάρχη να τεκμηριωθεί και επιστημονικά; Ευτυχώς που κάποιοι επιστήμονες έχουν φτάσει σε σημείο να αμφισβητούν σθεναρά το κατεστημένο δημοσιεύοντας κάποιες πολύ σημαντικές μελέτες τους που απλά επιβεβαιώνουν και επιστημονικά αυτό που χρόνια τώρα φωνάζει μία χούφτα “φαντασμένων” ερευνητών: Ο κόσμος μας δεν είναι αυτό που θέλουν να βλέπουμε.

Επιστήμονες, λοιπόν, από το πανεπιστήμιο του Ντρέξελ ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα της πενταετούς έρευνας τους πάνω στους ογκόλιθους της μεγάλης πυραμίδας. Κάνοντας χρήση υψηλής τεχνολογίας, ανακάλυψαν ότι κάποιοι από τους ογκόλιθους που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή, είναι κατασκευασμένοι από ένα μείγμα που θυμίζει το σημερινό τσιμέντο και όχι από ασβεστόλιθο. Στο συμπέρασμα αυτό βοήθησαν μικρές λεπτομέρειες στους αρμούς των ογκόλιθων, καθώς και το γεγονός πως οι συγκεκριμένοι ογκόλιθοι περιέχουν περισσότερο νερό και φυσαλίδες στο εσωτερικό τους απ' ότι οι κοινοί ασβεστολιθικοί ογκόλιθοι. Επιπλέον η δομή του υλικού που καλύπτει την πυραμίδα είναι άμορφη. Όμως οι ιζηματογενείς βράχοι σπάνια, ή ποτέ, δεν εμφανίζουν άμορφη δομή. Δεδομένου λοιπόν του γεγονότος ότι οι πυραμίδες αποτελούνται από πέτρα που δεν υπάρχει στην περιοχή, οι επιστήμονες σκέφτονται ότι οι πέτρες κατασκευάστηκαν όπως ακριβώς το τσιμέντο, από ένα μείγμα ασβεστόλιθου, ασβέστη, κιμωλίας και νερού ή ότι με κάποιον άγνωστο τρόπο μικρές σε μέγεθος ασβεστολιθικές πέτρες έλειωσαν και πλάσθηκαν μαζί με νερό, όπως ο πηλός, σχηματίζοντας τους τεράστιους ογκόλιθους που αποτελούν το σύνολο της πυραμίδας.

Στην ορθότητα της θεωρίας συνηγορεί ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που βρίσκετε σε μία ένωση δύο τέτοιων ογκόλιθων. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται μία κοιλότητα ακριβώς στην ένωση τους, που προκλήθηκε από ένα βότσαλο που υπήρχε εκεί όταν “χυνόταν” η ρευστή πέτρα.

Η νέα θεωρεία εξηγεί μερικές από τις μέχρι τώρα αναπάντητες ερωτήσεις σχετικά με την μέχρι τώρα αποδεκτή θεωρεία των λατομείων. Ερωτήσεις όπως:

-Πως κατάφεραν με απλοϊκά εργαλεία να πετύχουν την τέλεια συναρμογή των ογκόλιθων;
-Γιατί δεν έχει βρεθεί ποτέ ούτε ένα χάλκινο καλέμι από αυτά που υποτίθεται ότι χρησιμοποιούσαν για να σκαλίσουν τους ογκόλιθους;
-Πως γίνετε να πελεκίσουν ένα τόσο τεράστιο όγκο πέτρας με ένα τόσο μαλακό υλικό όπως ο χαλκός;
-Πως κατάφεραν οι εργάτες να μεταφέρουν τους τεράστιους ογκόλιθους από χιλιόμετρα μακριά και να τους τοποθετήσουν στην κορυφή της πυραμίδας;

Απαντήσεις φυσικά για τα παραπάνω δεν θα πάρουμε ποτέ. Είναι πολύ πιο εύκολο το να γελοιοποιήσεις μία έρευνα, παρά να προσπαθήσεις να απαντήσεις στα αναπάντητα.

Όταν διάβασα για πρώτη φορά την παραπάνω έρευνα διαπίστωσα έκπληκτος πως παρόμοια τεχνική “φυσικού τσιμέντου” έχει χρησιμοποιηθεί και στην Ελλάδα. Διάφορα αρχαία κτίσματα έχουν χρησιμοποιήσει παρόμοιο υλικό αλλά ως συνθετικό μέσο για την ένωση των βράχων. Στο αρχαίο υδραγωγείο της Καμείρου στην Ρόδο χρησιμοποιήθηκε παρόμοιο υλικό ως εσωτερικό επίχρισμα για να καταστεί αδιάβροχο, αλλά και πληθώρα γεφυρών χρησιμοποιούν παρόμοιο υλικό για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Το υλικό αυτό, γνωστό ως κονίαμα, χρησιμοποιούνταν και κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας με την ονομασία “κουρασάνι”. Διάφορα υλικά αναμεμειγμένα όπως ασβέστης, ξερά χόρτα, τρίχες ζώων, ασβεστόλιθος και ασπράδια αυγών απαρτίζουν την σύσταση του υλικού που χρησιμοποιούνταν στην περίοδο της Τουρκοκρατίας ως αδιαβροχοποιητικό υλικό και συναντάτε σε πολλά κτίσματα και γέφυρες σε όλη της Ελληνική επικράτεια και έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με το υλικό που χρησιμοποιούσαν και οι αρχαίοι Έλληνες στα δικά τους κτίσματα.

Μελετώντας όμως κάποιες αναφορές θησαυροκυνηγών για ένα περίεργο υλικό που συναντούν σε κρύψεις θησαυρών κατασκευασμένες από Βούλγαρους κομιτατζήδες, διαπίστωσα ότι το υλικό αυτό αν και μοιάζει με το προαναφερθέν “κουρασάνι¨έχει περισσότερες ομοιότητες με το υλικό, που σύμφωνα με την έρευνα του πανεπιστημίου του Ντρέξελ, χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των ογκόλιθων της μεγάλης πυραμίδας.

Στην περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκη όπου έδρασε το Βουλγαρικό κομιτάτο, χρησιμοποίησε ένα υλικό, πάλι με την ονομασία "κουρασάνι", αλλά εντελώς διαφορετικό από αυτό που αναφέρω παραπάνω. Το εν λόγω υλικό μιμούνταν τόσο αποτελεσματικά την όψη, την υφή και την δομή βράχων που πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβεις την διαφορά του τεχνητού από το φυσικό πέτρωμα. Σκοπός της χρήσης του ήταν η κάλυψη εισόδων σπηλαίων, τούνελ ή σχισμών βράχων που είχαν αποθέσει τους θησαυρούς που έκλεβαν από Ελληνικά χωριά, με σκοπό να μην είναι ορατά αυτά τα σημεία από αυτούς που δεν ανήκαν στην ληστοσυμμορία.

Το υλικό αυτό κατασκευαζόταν από πετρώματα ίδια με αυτά που ήθελαν να μιμηθούν την δομή και την όψη τους, με αποτέλεσμα όταν έρθουν σε επαφή το ρευστό πέτρωμα με το γνήσιο πέτρωμα, να μην παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ τους. Από τις λίγες πληροφορίες που υπάρχουν γύρω από το θέμα, γνωστό είναι μόνο το γεγονός πως χρησιμοποιούσαν θρυμματισμένη πέτρα και ασπράδια αυγών. Υπήρχαν σίγουρα και άλλα υλικά που έπαιρναν μέρος στο τελικό μείγμα, δυστυχώς όμως δεν έχει διασωθεί καμία πληροφορία γι αυτά.

Αυτό το μείγμα μπορούσε να πλάθεται με ευκολία και όταν στέγνωνε αποκτούσε πολύ μεγαλύτερη σκληρότητα από την κοινή πέτρα, χωρίς όμως να διαφέρει αισθητά από αυτή. Άνθρωποι που ήρθαν σε επαφή με αυτό το υλικό και προσπάθησαν να το σπάσουν, επιβεβαιώνουν ότι είναι αδύνατον να τρυπηθεί αλλά λειώνει αργά όταν έρθει σε επαφή με ισχυρή φωτιά, βγάζοντας πυκνούς μαύρους καπνούς.

Όσο παράξενο και αν είναι αυτό το υλικό, φαίνεται πως κρύβει κάποιο μυστικό που “ίσως” και να είναι το κλειδί που θα ξεκλειδώσει το μυστικό της κατασκευής όλων αυτών των μεγαλιθικών κτισμάτων. Φανταστείτε πόσο εύκολα θα μπορούσαν να κατασκευαστούν αυτά τα τεράστια οικοδομήματα εάν δεν χρειαζόταν να κοπούν από το λατομείο και να μεταφερθούν χιλιόμετρα μακριά οι ογκόλιθοι. Πόσο εύκολη θα ήταν η κατασκευή εάν δεν σπαταλιόταν χιλιάδες εργατοώρες στην κοπή και στο σμίλευμα τους και απλά μετέφεραν μικρές σε μέγεθος πέτρες, τις “ρευστοποιούσαν” και τις χύτευαν σε μεγάλα καλούπια δίπλα ακριβώς από εκεί που θα ήθελαν να τις τοποθετήσουν.

Είναι απλό και εφικτό όσο ακούγεται, όμως, όσο κάποιοι επιμένουν να παίζουν με την νοημοσύνη μας, αμφιβάλω αν ποτέ μάθουμε την αλήθεια.

Ιωάννης Καρυοφυλάκης.

Πηγές: Παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια ανεξήγητων φαινομένων. Τόμος 4ος.
Λεξικό Oxford.
Άτλας Αρχαιολογίας.
Ήπειρος explorer.

=======================================================

•  Ελληνικα
  •  English
  •  Français

Αρεόπολη Λακωνίας,
Μάνη στην Πελοπόνησσο

Η Αρεόπολη, λημέρι του φιλοπόλεμου θεού Άρη απ’ όπου πήρε και το όνομά της, χτισμένη στο κέντρο της χερσονήσου της Μάνης, σ’ ένα φυσικό σταυροδρόμι, απ’ όπου μπορείς εύκολα να διασχίσεις την μέσα (Λακωνική) και την έξω (Μεσσηνιακή) Μάνη. Η Αρεόπολη θεωρείται η καρδιά της Μάνης και είναι ένας από τους ωραιότερους παραδοσιακούς οικισμούς της Ελλάδας. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός ιδιαιτέρου κάλλους, μαζί με άλλα δύο χωριά της Μάνης, την Βάθεια και την Κοίτα. Η Αρεόπολη, επιβλητική και αγέρωχη, βγαλμένη κυριολεκτικά από το παρελθόν. Μια βόλτα στα πέτρινα καλντερίμια της που διασχίζουν όλο το χωριό, θα σας δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσετε τους πύργους  και τα φρουριακά συγκροτήματα των Μαυρομιχαλαίων, Πικουλάκη, Μπαρελάκου, Καπετανάκου, από τα πιο επιβλητικά κτήρια στην Μάνη, να μαρτυρούν στους διαβάτες  κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος, να τους ψιθυρίζουν αυτά που έγιναν εκεί κατά το ξεσηκωμό του έθνους από τους Τούρκους. Θα γνωρίσετε την ιστορική πλατεία 17ης  Μαρτίου, στο παλιό τμήμα της Αρεόπολης εκεί όπου οι οπλαρχηγοί της επανάστασης του 1821, αφού πρώτα προσεύχονται  στην εκκλησία των Ταξιαρχών του 17ου αιώνα με το πανύψηλο καμπαναριό, υψώνουν το λάβαρο της επανάστασης και ξεκινούν να ελευθερώνουν μια, μια, τις ελληνικές πόλεις καθώς ενώνονται μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες. Βυζαντινές εκκλησίες με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες, το πολεμικό μουσείο, το ιππικό μουσείο, το παλιό λιοτρίβι με τα λιθάρια, το μουσείο θρησκευτικής πίστης των Μανιατών που στεγάζεται στο Πύργο Πικουλάκη, μεγαλιθικά κτίσματα που μαρτυρούν την μακραίωνη ύπαρξή της, και πολλά ακόμη, σου δίνουν την αίσθηση ότι περπατάς μέσα σ’ ένα μεσαιωνικό κάστρο που ο χρόνος έχει σταματήσει στον 18ο αιώνα. Η Αρεόπολη καταλήγει στη θάλασσα με απόκρημνους βράχους που κρύβουν σπηλιές με σημαντικά παλαιολιθικά και παλαιοντολογικά ευρήματα. Στο Απήδημα, μετά από σχετικά πρόσφατες ανασκαφές, έχουν βρεθεί ανθρώπινος σκελετός 300,000 χρόνων, ο Ταινάριος άνθρωπος, ενώ η πρόσβαση σε αυτό μπορεί να γίνει από τη θάλασσα προχωρώντας πάνω στα βράχια, αριστερά από το Λιμένι. Η Αρεόπολη συγκεντρώνει τα βλέμματα του τουρισμού χειμώνα, καλοκαίρι καθώς μπορεί κάποιος να βρει εδώ οτιδήποτε θα κάνει τη διαμονή του ευχάριστη όλες τις εποχές του χρόνου. Παραδοσιακά ταβερνάκια, ιδιαίτερα μπαράκια που προσφέρουν διασκέδαση μέχρι τις πρωινές ώρες, αλλά και φιλόξενους κατοίκους έτοιμοι να σας βοηθήσουν σε ότι χρειαστείτε, αποδεικνύοντας την γνησιότητά τους, διατηρώντας αναλλοίωτες  τις αξίες, κατά την διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας τους. Δικαίως αποτελεί λατρεμένο προορισμό των επισκεπτών που θέλουν να αποδράσουν πραγματικά από τα πάθη της σύγχρονης αστικής ζωής και να περιηγηθούν στη χρονομηχανή της ιστορίας, του ρομαντισμού και των συγκινήσεων. Διαμονή στη Μάνη Κτήμα Καραγεώργου Αρεόπολη Μάνη Λακωνίας Τηλ. 2733051368 Fax 2733051328 http://mani.ktimakarageorgou.gr email: info@ktimakarageorgou.gr

======================================================